Paarde- en boterbloemekes!

Er zijn echt zo van die plantjes die er gewoon in slagen om op de verkeerde plaats te gaan staan. Mijn border stond dus echt wel vol met schoon boterbloemekes hé, maar dus echt vol hé. Terwijl ik er in mijn bloemenweide nog geen enkel heb kunnen bespeuren. Vorig jaar schreef ik hier nog ergens dat dat best leuk is zo een paar boterbloemekes tussen de vaste planten, dat fleurt de boel wat op. Maar bij mijn weten schreef ik dus echt wel "een paar", 't was dus niet de bedoeling om aan geweldige uitbreiding te gaan doen. Ik heb daar dus serieus wat werk mee gehad met die bloemekes, want dat zijn nu eenmaal plantjes die zich niet altijd zomaar laten uittrekken, kwestie van er zeker van te zijn dat ik alles meehad en ik binnen een aantal weken niet terug vanair moet beginnen. En dat kruipt dan ook nog eens overal tussen. Ik was dan maar zo zot om een deel uit te planten in de bloemenweide en ik durf dat hier nog gewoon schrijven ook. Onkruid verplanten, mijn grootvader zou er eens goed mee lachen. A ja en pis- oftewel paardebloemen die staan er natuurlijk ook, tot groot jolijt van ons konijn. En dan nog slaagt ie er niet in om zijn oren recht te zetten. 'T is dan ook niet voor niks onzen Flappy.

 

Het begin is gemaakt

Na de eerste bijen en hommels, is zelfs de eerste vlinder hier al verschenen! Da hebde natuurlijk met zo’n super zalig lente zonnetje. Die beestjes willen daar ook van genieten hé. Alleen spijtig dat ie niet echt een foto-geniek plekje heeft uitgekozen. Waar zit ie nu op hoor ik u al denken.


Awel kijkt maar eens mee se. Hij zit op mijn frees-machientje dat dezer dagen druk, druk, druk gebruikt wordt.



Hier ben ik bezig met nog eens 25 meter haag aan te planten.


Dat begint hier zo stilaan één van mijn specialiteiten te worden! Dat dat bovendien geweldig schoon staat op een tuinplan is ook nog eens mooi meegenomen.
Ik gebruik dat freezeke om eerst wat over het gras te frezen, vervolgens leef ik mij eens goed uit met de spade en vervolgens frees ik er nog eens over, kwestie van mijn rugske toch iet of wat te sparen, hé Bart! Sterkte trouwens. Maar eigenlijk was die link niet echt nodig aangezien alle boekskes-lezende vrouwen daar al massaal naar gesurft hebben ;-) (had ie nu echt geen vrouw-vriendelijker berichtje kunnen publiceren denk ik dan , iet met bloemekes of zo) ;-)

Maar soit, ik wou dus ook nog zeggen dat dat freezeke momenteel ook volop in de moestuin gebruikt wordt. Spitten daar doe ik niet aan mee. Gewoon compost toevoegen en alles goed loswerken met mijn machientje en we kunnen beginnen.


Een kg ajuintjes ging al de grond in. Bij nader inzien was dat misschien toch wat veel.


Alhoewel dat natuurlijk niets vergeleken is met de 2 kg die hier werd gezet. Langst de andere kant was die kilo patatjes die al liggen voor te kiemen dan weer wat weinig.



De peterselie en pluksla werd binnen ook al voorgezaaid! Interessant hé zo potjes met aarde in! Om maar te zeggen dat het begin hier al gemaakt is en dat het gewoon geweldig plezant is. Ik hoop bij u ook van’t zelfste natuurlijk!

Efforke²

Allé se we vliegen er weer eens in. En dat deed ik al meteen door een super topplantje voor de winter te zetten; de Prunus x subhirtella "Autumnalis". Misschien ook een tip voor onder de appelboom!
Deze Japanse sierkers, is een echte winterbloeier met witroze bloemekes. Vaak begint hij al in november te bloeien, en dat kan zo doorgaan tot maart/april, behalve als het vriest natuurlijk.


En waar zette ik dat boomke. Awel komt maar eens mee kijken se. Een tijdje terug stond dat hier aan de rechterkant nog vol met dennenbomen. Ge moet daar zeker eens gaan kijken want het verschil is behoorlijk verbluffend.   

En enkele efforkes later is dat daar dus zo kaal als iet en staat mijnen moestuin terug te blinken in de zon. En op die kale plekskes kunnen we dan weer wat nieuws zetten hé. Op de foto is het niet zo goed te zien, misschien moet je er eens op klikken dan krijg je hem in het groot. Maar ik zette daarrond ook een gebogen haagje van beuk. De bedoeling daarvan is vooral dat je vanop de straatkant niet meteen al mijn schoon legumen ziet staan. Ons huis staat aan de overkant van dat straatje en zo hebben wij dus heel de winter zicht op zo'n schoon bloeiend boomke.

Ik hoor het u al zeggen "heeft diejen daar nu plastic op zijnen moestuin liggen". Ja mannekes ik weet het, daar is niks ecologisch aan en ook nog eens kweeniehoemottig maar soms is het nodig om wat tijdsbesparende maatregelen in te voeren. En zodoende mogen jullie daar van zeggen en denken wat jullie willen, ik ga me daar dus niet schuldig over voelen!

En kijkt dan hier ook maar eens naar; nog een efforke. Ideaal voor als ge zo niet weet wa doen!

'T is crisis

Ik weet niet hoe jullie de crisis te lijf gaan; misschien spoelen jullie de wc alleen door als er bezoek komt, maak je de stofzuigerzak leeg zodat je hem kan hergebruiken, gebruik je dezelfde koffiepad twee keer, zweer je bij zelfgebakken bokes met zelfgemaakte confituur, spaar je kersenpitten om zelf kersenpitkussentjes te maken, gebruik je het kookvocht van de aardappelen de volgende dag voor in de soep, ga je op zaterdag met heel het gezin in hetzelfde badwater, ruil je onderling kleding, ... of weet ik veel welk geniale besparingsmaatregel jullie hebben ingevoerd. Of je nu last hebt van de crisis of niet het kan in elk geval geen kwaad om eens te bekijken waar er bespaard kan worden. Ook in het tuinieren zijn er talloze goedkope trucjes die geen geld kosten. Ik verzamelde vorig najaar zaadjes van de rimpelroos, stopte ze een aantal weken in de diepvries en nu staan ze dus in mijn veranda te kiemen.


Ook deze takken van de rode kornoelje staan in een emmer met water wortel te schieten.


Of wat dacht je van het vermeerderen van je bessenstruiken door stekken!
Of hebben jullie nog andere geniale tips?

Snoei geeft groei

De kerstvakantie zit erop, ondanks dat ik maar 4 dagen (van 24 uur welteverstaan) moest werken schoot er amper nog tijd over. Al die verplichte feestjes, de nieuwjaarsbrieven, nog wat shoppen en mijn deel als nieuwe man in de huishoudelijke taken en nog wat activiteiten voor de kinderen en het zat weer prop-vol. Niet dat het niet gezellig was, verre van. En zelfs leuke cadeautjes gekregen; mijn strip-collectie is weeral wat aangevuld, een mooi tuinboek en zelfs een 3 in 1 bon met kinderoppas, een wandeling en aansluitend lekker eten.
Maar toch, ze hadden me misschien beter een bon voor een tuinwerkdag gegeven. De weinige uren die nog overschoten gingen dus naar de hoogdringende werkjes. En op stip stond daar dus het snoeien van de fruitbomen. Ik had vooraf de theorie goed gelezen en zelfs met fluo aangeduid waarop ik moest letten, beetje streven. En dat waren toch heel wat puntjes. Snoei mag dan wel groei geven, maar ook stress; het uitkiezen van 3 gesteltakken, bij peren 4. Het geheel inkorten tot minstens 2/3 of zelfs de helft. Daarenboven nog erop letten dat de gesteltakken op verschillende hoogte staan, gelijkmatig verdeeld staan, de juiste hoek hebben en dit alles dan nog afknippen op ongeveer gelijke hoogte. Ge ziet daar komt toch heel wat bij kijken. Ne mens zou voor minder stress krijgen, ge beslist daar wel efkes op 1, 2, 3 over de vorm van de uiteindelijke boom.
Voor het geval je dat eens rustig wil lezen of mij gewoon niet geloofd (waarover later meer) klik hier! Bij sommige bomen was het meteen overduidelijk wat er moest worden weggesnoeid. Maar bij anderen was het echt een dilemma welke takken ga ik hier nu wegknippen en welke laat ik staan. Het hielp wel als je eerst al het overbodige wegsnoeid en zo telkens verder elimineert. Et voila dit is wat ik ervan gebrouwen heb. Hopelijk is het een beetje in orde?

Ondertussen zijn de bomen ook allemaal voorzien van bescherming voor de schapen. Ook een jobke dat dringend moest gebeuren aangezien de eerste wei echt wel veel te nat stond voor die arme beestjes.

Gisteren zag ik ook nog even tijd om wat hout te klieven; dat moest ook dringend gebeuren aangezien men mij eens vertelde dat je dat best zo snel mogelijk doet na het omzagen. Tenzij je jezelf natuurlijk wat extra wil trainen. Ik had ocharme een uurtje tijd en van dat uurtje bleef al snel maar een half uurtje over. Eerst geraakte ik immers aan de praat met iemand die net een dode lijster had gevonden en daarmee zo blij was als iets want dat vogeltje was geringd en nu kon hij die ring hergebruiken. Waarom hij daar nu zo blij mee was is me nog steeds niet zo duidelijk.
Iets later passeerde dan ook nog iemand uit de geburen met zelf een grote boomgaard die me enkele jaren geleden een foldertje gaf van de boomgaardenstichting. Het was wel leuk om nu te kunnen vragen wat hij van mijn bomen vond. Hij had natuurlijk al lang gezien dat ik mijn bomen dringend moest snoeien en volgens mij was hij er zelfs aan begonnen als ik nog lang gewacht had ;-) Maar verder bleek toch dat alles er goed uitzag, oef.

Hebdet koud, kapt dan wat hout!

Men zegt wel eens dat men zich aan brandhout drie maal verwarmt; bij het kappen, het kloven en bij het branden. Bij deze dus een warme oproep moestet koud hebben komt dan gerust af.


Vorig jaar ontdekte ik dat hout kappen eigenlijk echt kweenie hoe tof is. Nee serieus ik had dat echt niet gedacht. Het geeft zo echt een op en top mannengevoel, niet dat ik hier nu de macho wil gaan uithangen maar toch. En dan moet je nog weten dat het mijn vader is die de kettingzaag hanteert. Ik mag mij uitleven met het betere trek- en sleur-, kap- en kruiwerk. Maar daar ben ik dus al meer dan content mee.
We hebben nog wel een paar dagen voor de boeg, om van het kloven nog maar te zwijgen. Bij deze bied ik dus eveneens een gratis fitness training aan voor de arm-spieren! Echt ik ben gewoonweg veel te goed voor deze wereld!


En waarom moeten al die boompkes om hoor ik u al denken. Awel je weet waarschijnlijk wel dat het belangrijk is om de nodige beschutting te voorzien voor de moestuin om zo een geschikt microklimaat te krijgen. Maar als die beschutting ondertussen zo groot geworden is dat de helft van de tuin in de schaduw ligt dan weet iedereen wel dat je verkeerd bezig bent. Vandaar dat dus in eerste instantie de volledige rechterzijde moet wijken. Dat is trouwens de zuidkant, die brengt in het vroege voorjaar de eerste zonnestralen mee die van belang zijn voor de opwarming van de bodem en voor het opgroeien van de vroegste teelten. Ook de achterkant zal op termijn worden verwijderd; dat is de oostkant, de kant van de ochtendzon. Oostenwind is er niet zo vaak, en als hij er toch is dan brengt hij in de winter meestal koude lucht mee en in het voorjaar drogende lucht. Enige beschutting is dus hier wel nodig. De noordkant bestaat uit een bos die de ideale bescherming bied voor de koude noordenwind en bovendien staat de zon er toch nooit. In het westen staan er ook nog bomen die bieden natuurlijk ook de noodzakelijke bescherming voor de westenwind en regen die echter zelden koud is.
Vanzelfsprekend wil ik hier op termijn nieuwe planten gaan zetten want een haag of heg geeft niet alleen beschutting maar vormt ook een rijke levensgemeenschap. Ze bieden schuilplaats aan vogels, zoogdieren en insecten. En die dieren wil je nu net lokken; het zijn immers de natuurlijke vijanden van allerlei belagers. Enkel door te zorgen voor zoveel mogelijk variatie en biodiversiteit kan je van je ecologische moestuin een succes maken.

Ondertussen in de tuin

Nu de eerste koude nachten al gepasseerd zijn is het tijd om het één en 't ander winterklaar te maken. Ons tweede tuinstel mag al aan zijn winterrust beginnen en staat al netjes opgeborgen. De pompoenen werden geoogst, de bessenstruiken werden nog eens onkruidvrij gezet, een hele klus, en voorzien van een goede laag compost. Hierdoor konden de composthopen nog eens worden doorgeschoven; ook al een hele klus. Ik heb me dat al beklaagd dat ik hier op mijn communiezieltje gezworen heb dat ik daar wat meer aandacht voor ga hebben. Maar nen echte ben ik duidelijk nog niet want zo ontdekte ik dit weekend op den tv, die echte mannen die rieken aan hunnen compost!


Wat ik wel echt heb in mijnen hof zijn nog verschillende bladgroenten; waaronder de hertshoornweegbree. Een plantje dat ik alleen al voor zijn naam geweldig vind om nog maar te zwijgen van de vorm. Het is zo decoratief dat je er een eenvoudig slaatje helemaal mee oppimpt. Het zag er nochtans niet goed uit want ik zaaide het in de vroege zomer zodanig dat de meeste planten onmiddellijk in zaad schoten. Ondertussen heb ik dus al een hele zaadvoorraad. Maar sinds een aantal weken is hij beginnen groeien et voila nu smullen we ervan. Ik vind het sowieso geweldig om verschillende bladgroenten te hebben; zo staat er ook nog de klassieke kropsla, nog snijsla en nog ruccola en veldsla. Zoiets komt toch altijd van pas.

Bollen en knollen, op z'n Groenlands

Voor botanisten is er nogal wat verschil tussen bollen en knollen. En vaagweg herinner ik me dat ik dat ooit op school ook heb moeten leren. Maar wist ik toen veel dat ik daarover vele jaren later een blog-berichtje de wijde wereld in zou sturen en zodoende moet toegeven dat ik daar niet veel van onthouden heb. Mocht jij toen wel opgelet hebben mag je me dat alsnog uitleggen. Maar ach in de praktijk heeft dat nu ook weer niet zoveel belang.


Nu weten we allemaal dat "vrouwen graag kleren kopen, awel ik koop graag planten" en bloembollen want "die fleuren de boel toch ook op". Ik trok dus naar de winkel en zwierde zowaar 303 bollen en knollen in mijn handen, een karretje of iets van die aard was ik vergeten te nemen en dus stond ik daar wree onhandig te wezen. Gelukkig geraakte ik bij de kassa, al verschoot ik wel even van de rekening die opliep tot bijna 40 euro, dat hebde dan natuurlijk als je daar zo enthousiast staat te graaien. Maar ach 't is niet voorniet dat ge de winter korter maakt hé.
De Belg mag dan "nen baksteen en een gazon op zijn maag hebben liggen", ik wrees toch dat ik tot een andere strekking behoor, want als ik zo daarga dan schiet er binnen een aantal jaren van mijn klassiek gazon niet veel meer over. De bloembollen en knollen waren bestemd voor den voorhof, nu moet ge gene schrik hebben er is daar nog altijd plek genoeg "om een walske te placeren". Ze moesten komen voor de hydrangea's, waarvan ik nog altijd niet zeker ben of dat nu wel een goede zet was. Het ziet er ineens allemaal zo geordend en gestructureerd uit, in schril contrast met de rest van de tuin. Maar ach ze staan er nu en dat trekt toch ook een beetje insecten aan dus laat ik ze maar staan. Maar meer en meer denk ik dat een klein haagske daarrond wel leuk zou zijn, dan is het wat meer afgeboord, wat zou een goede keuze zijn denken jullie?


Nu wilde ik de plaats voor de bollen nog wat groter maken en dus verzamelde ik eerst het nodige materiaal, moet ik tussendoor met mijn vuil schoenen niet rondlopen in mijn opgeruimd kot. Om vervolgens het afgekoorde stukje gazon vakkundig in mootjes te hakken en te verwijderen. Een leuk jobke want ge ziet dat zo vooruit gaan.




Bemesting toevoegen is absoluut niet nodig niet alleen is "een hand vol kippenkak nooit plezant", de bollen en knollen hebben hun eigen voedselvoorraadje op zak euh bol/knol. Ik koos zo veel mogelijk voor bollen die zich verwilderen, als ze op de ideale plaats staan tenminste. En zodoende hoop ik dat volgende soorten zich hier verder gaan uitbreiden; het winterakonietje/Eranthis hyemalis, een van mijn favorieten,ik kocht er dus een paar zakjes van, is samen met de sneeuwklokjes/Galanthus één van de bolgewassen die al in februari-maart bloeien. Krokussen mochten natuurlijk ook niet ontbreken net als de blauwe druifjes. Verder de verwilderende sterhyacintjes/Scilla siberica, breedbladige vogelmelk/Ornithogalum balansae en dan 2 soorten zomerklokje; het Leucojum Aestivum en het Leucojum Gravetye Giant. En dan wilde ik ook nog wat Irissen, ik heb er hier nog geen enkele staan en eigenlijk is dat toch ook wel leuk en dus ging ik voor 2 dwergirissen de Iris Alida in het blauw en de Iris reticulata in het paars.


Ik zag mezelf nog geen 303 kottekes maken en ne "lasagna-mix" dat heb ik al en dus schoof ik al het zand opzij, klutste al die bollen door elkaar en zwierde ze zo nonchalant mogelijk in het rond. Zand erover en nog wat verhakseld hout erover en klaar is kees. En daar er ondertussen genoeg regen is gevallen was "eerst gieten" niet echt nodig en kon ik gewoon "genieten" van het afgeleverde werk althans.


Nog twee kleine ps-en; diegene die goed hebben opgelet zullen al doorhebben dat ik toch nog eens met mijn zand-schoenen in mijn proper kot moest omdat ik toch niet al het benodigde materiaal bijhad ;-( en de "quotes" komen van het programma Groenland.

Een besmettelijke ziekte

Eigenlijk had ik het probleem al een hele tijd geleden opgemerkt, maar laat ons zeggen dat door andere prioriteiten, ooh wat kan ik het toch goed uitleggen hé, het probleem pas twee weken geleden is aangepakt! Ik zit namelijk met een vervelende bacterie opgescheept. Ze hadden er nochtans al her en der voor gewaarschuwd dat in de zomermaanden zo'n bacteriën zich nogal vlot kunnen verspreiden. En voor ge het weet zit ge er dus zelf mee. Het probleem betreft hier namelijk een geval van besmetting door de bacterie Erwinia amylovora. En dat het een vervelende besmetting is neemt dat maar van mij aan. Overal bruine plekskes die helemaal verschrompelen en 't is daarenboven nog besmettelijk ook, er zijn plezantere dingen om mee te maken. Maar ach met de nodige maatregelen zal dat misschien wel snel over zijn dat hoop ik tenminste. Want net nu ik bezig ben om plannen te maken voor de aanleg van mijn boomgaard steekt dit dus op. Ja ja bacterievuur ook wel perenvuur genoemd op één van mijn meidoorn-struikjes in de heg, of wat hadden jullie anders gedacht.


De aangetaste takjes werden verwijderd en steken al in de stoof, kwestie van zeker te zijn dat we daar geen last meer van hebben! Of moet ik nog andere maatregelen nemen?

De heg begint na drie jaar eindelijk wat te groeien. Langst de ene kant is dat natuurlijk normaal want de eerste jaren steken ze veel energie in de vorming van hun wortelgestel. Bovendien heb ik ook elk jaar de nodige snoei uitgevoerd in de hoop dat de struikjes zich dusdanig zouden ontwikkelen dat ze het wat breed laten hangen en bijgevolg misschien het gras de baas kunnen. Maar voorlopig ziet het er naar uit dat ik nog enkele jaren zelf de bosmaaier ter hand zal moeten nemen zoals je op de foto heel duidelijk kan zien.

Bezint eer ge begint

Er zijn zo van die mensen die voor alles een plan van aanpakken hebben, ze hebben gouden handjes en in ne wip en ne flip hebben ze iets geweldigs gecreëerd! Het zijn mensen die van aanpakken weten. Moest ge uzelve tot deze categorie rekenen geeft u hieronder dan op bij de reacties en ik zet stante pede nen directe respect-link naar u, nadat uiteraard het geheel gekeurd en vooral goedgekeurd is! Misschien is het derhalve ook raadzaam om gewoon niet verder te lezen, stopt gewoon anders gade waarschijnlijk toch maar denken van wa ne prutser is dat hier en dat roept alleen maar ergernis op! Ik kan daar zelfs nog een beetje inkomen ook, en ergernis dat hebben we al genoeg op de baan, met het weer, misschien wel in uw job of weet ik veel waar en met wie! En nee ge moet me dat hier allemaal niet komen vertellen hé! Lap ik voel het hé, ik ga het aan mijn been hebben hé. Soit, moeste u dus niet tot die categorie rekenen, dan raad ik vooral aan om verder te lezen. Want volgens mij is dat zeker bewezen, dat doet goed doet, zien dat anderen ook wat zitten te prutsen, zo kunde tenminste tegen uw eigen zeggen of tegen uw lief dat ge zelfs nog beter zijt dan diejen van natuurlijk-rijk!
Maar ge moet nu niet beginnen denken dat ik niet van aanpakken weet hé, nee, daar niet van, anders zou ons erf al lang een overwoekerd en verloederd stukje zijn. En plannen maken dat kan ik ook wel al is het dan natuurlijk de vraag of het een goed plan is. U herinnert zich misschien nog ons schapen-schuilhok. Dat stond dus helemaal achteraan in de wei, vanuit de keuken kont ge daar boenk op zien, daar was dus over nagedacht hé. Maar sinds ik de wei in 2 deelde was er dus een stuk met schuilhok en een stuk zonder. Nu lostte ik dat wel tijdelijk op, waarover later meer, maar zo van die tijdelijke oplossingen hebben nogal eens de neiging om te veranderen in permanente oplossingen. Dat was dus buiten mijn Madame gerekend want die vond die tijdelijke oplossing maar niks en verzocht me dus met enige spoed om daar dringend een eind aan te maken. Derhalve waren er volgens mij 2 oplossingen mogelijk; oftewel een nieuw schuilhok bouwen in de wei met tijdelijke oplossing (straks gaat dat allemaal duidelijk worden, het ligt niet aan u) oftewel het reeds bestaande schuilhok verplaatsen naar het midden zodanig dat het voor de 2 weien kan dienen. Ik weet niet voor welke oplossing jullie zouden kiezen, maar ik koos dus voor het laatste. En zo gebeurde het dus dat ik het stalletje afbrak en geheel volgens plan terug opbouwde! En de schapen die kwamen eens kijken en zagen dat het goed was!


En zodoende kon die tijdelijke oplossing ook opgeborgen worden. Ik had er eigenlijk beter geen moeite voor gedaan want ik geloof niet dat de schapen er ooit ne keer in zijn gaan staan! 'T was er nochtans een van het type Vlaamsche kotteriestijl! Dat is toch niet te begrijpen hé!

Het leven zoals het is

Gisteren was het hier weer een geweldig dagje, nadat zoonlief op school was afgezet, dochterlief bij de grootmoeder en het huis wat hersteld was van de ochtendrush kon ik er eens goed invliegen. Eerst de was nog buiten ophangen maar dat is meestal een moment om eens goed rond te kijken.
Ondertussen was mijn vader al gearriveerd want we gingen vandaag de wei in 2 delen verdelen, een taakje dat al een tijdje op mijn to do lijstje stond. Putjes boren, palen erin kloppen, greppeltje graven en de draad vast zetten. Het verliep allemaal vrij vlot en al snel hadden we er enige routine in. Enkel het graven van het greppeltje viel wat tegen, de grond was zo hard dat we echt serieus moesten schuppen.

Omdat het zonnetje aardig scheen en we toch heel de tijd in de buurt waren mochten de 16 kuikentjes voor het eerst naar buiten. Schoorvoetend kwamen ze naar buiten samen met hun 5 mama's. Met al die kauwen en eksters hier in de buurt koos ik er deze keer voor om meer kippen te laten broeden zodanig dat elk een aantal kuikens onder zijn houden kan nemen. Het is een geweldig zicht, maar wat een stress hadden die moeders wel niet. Zeker als enkele dappere kuikentjes op avonturentocht gaan en door de draad glippen waar zij niet door kunnen. Al vlug kwam de haan ook eens langs, om op drukke en eerder agressieve wijze duidelijk te maken dat hij nog altijd de baas is en zo verdween iedereen weer naar binnen. Terwijl we zo aan het werken waren vloog een merelpaartje af en aan met pieren. En ontdekte ik dat het nest van de kievit al uitgebroed (deze foto is van vorige week) en verlaten was. Nadat de kindjes thuis waren gekomen maakten we nog een toertje door de moestuin om daar nog wat radijsjes uit te doen voor het avondmaal. Ons dessertje vergaten we natuurlijk ook niet. En als klap op de vuurpijl vond zoonlief nog een meikever, maar spijtig genoeg was het wel een dood exemplaar. 's Avonds knutselde ik nog even een poortje in elkaar. Waarna ik me op een volle mand strijk stortte terwijl ik keek naar afleveringen van vroege vogels, gardeners world en groene vingers. Hebben jullie trouwens de nieuwe rubriek in vroege vogels al gezien over tuinreservaten, een aanrader en simpelweg alhier te herbekijken.
En toen vrouwlief thuiskwam zette ik nog een vers kopje pepermunt-thee om wat bij te praten.

Lui tuinieren

Soms is tuinieren toch zo simpel; gewoon zorgen voor plantjes die zich rijkelijk uitzaaien en je bent verzekerd van een kleur-bommetje. Neem nu deze tuinjudaspenning/Lunaria annua; hij heeft zich in mijn tuin met wat hulp op de beschaduwde plekjes volop uitgezaaid en zorgt zo voor een welkome kleur.


Het oranjetipje dat overwinterd als pop, werd hier ook al enkele keren waargenomen. Het mannetje van het oranjetipje is zeer goed herkenbaar door zijn oranje vleugelpunten. Bij de vrouwtjes ontbreekt dat oranje waardoor ze verward kunnen worden met koolwitjes. De rupsen zijn gespecialiseerd op kruisbloemigen waaronder ook de judaspenning valt. Maar ze hebben toch het liefst pinksterbloem of look zonder look. De rupsen leven van de zaden van deze plant en de jonge rupsen kunnen alleen vers en mals zaad eten.


Ergens in de begindagen van deze blog maakte ik nog de fout door de namen van de tuinjudaspenning te mixen met de wilde judaspenning(let vooral niet op de erbarmelijk lay-out en foto). Omdat ik me dat nog heel goed kan herinneren, zoiets blijft hangen hoor, kon ik het niet nalaten om bij mijn bloemenweide bestelling, bij de ondertussen overbekende zaadhandelaar, ook wat zaadjes te bestellen van de wilde judaspenning. Die staan ondertussen zelfs al voorgezaaid in potjes te kiemen.

En tussendoor zaaide ik dan ook nog eens een strook zonnebloemen in van pakweg een halve meter breed en 60 meter lang. Inderdaad 60 meter! en ja dat schrijf ik hier ook onder de titel lui tuinieren, sorry Bart ;-)
Gewoon even met de frees erover rijden, zaadjes uitstrooien en alles infreezen,en mocht zelfs maar de helft tot ontkieming komen dan is het nog een sukses! Binnen enkele weken volgt het tweede stuk met dezelfde lengte, kwestie van de bloei- en zaadoogst wat te spreiden. En dan moet je weten dat ik dat vorig jaar nog eigenhandig omspitte om dan tot de constatatie te komen dat de zonnebloemen veel te dicht bij de schapendraad stonden waardoor ze zo goed als volledig werden opgepeuzeld, een mens zou van minder zijn schapen wegdoen!
Misschien moet ik mijn hangmat maar eens boven halen ;-)

Na flater komt ...

Het ziet ernaaruit dat ik een ongelooflijke flater heb begaan door mijn berkenbomen in maart nog te laten snoeien, oké ik weet het nu wel, je moet me daar dus echt niet meer over aanspreken ;-) Toch geweldig zo'n blog hebben waarbij iedereen (zo voelt het toch) live getuige is van deze stommiteit. Soit, we kunnen erover blijven zeveren, maar gedane zaken nemen geen keer en deze kan ik dus bij aan mijn lijstje met stommiteiten voegen.
Over dus naar iets anders en beter hoop ik. Aangezien ik hier de laatste tijd wat takken bij elkaar heb verzameld, hoe zou dat komen!? Moest ik daar dus maar eens iets nuttig mee proberen te doen. En dat nuttig probeerde ik dan nog nuttiger te maken door een 2 in 1 te combineren. Nee het gaat hier niet om één of andere louche marketing-truk waar ik ingetrapt ben, nee het laatste waar ik ingetrapt ben zal eerder een lekker geurend kippen kakske zijn. Het gaat hier wel degelijk over iets nuttig, iets wree nuttig. Laat ik dus met het eerste beginnen.

Awel ik kan me nog goed herinneren hoe ik twee zomers geleden een vreugdedansje maakte toen ik een egel ontdekte op ons erf. Helaas werd die egel tegen het einde van de zomer op nogal redelijk onsmakelijke en geplette wijze teruggevonden. In al die tijd dus niks, nada, noppes. Langst de ene kant heeft dat natuurlijk te maken met het feit dat we omringd zijn door de woestuin oftewel de monocultuur-maïsteelt. Zoals uit het biodiversiteits-onderzoek bleek is het platteland quasi leeg; zeker op plaatsen waar ze van zulke mono-cultuur teelt doen. Langst de andere kant heeft het misschien ook wel te maken dat een aantal zaken zoals de heg en de haag, waar de egel toch graag tussen snuffelt nog in de beginfase zitten. Daarbovenop heb ik ook geen vijver waar de egel kan komen drinken maar dat valt misschien wel op een andere manier op te lossen. Maar wat niet is kan nog komen en zo doe ik dus gewoon verder met het creëren van onze oase en timmerde ik een egelhuisje in elkaar.

Dat vervolgens werd afgedekt door takken.

En uiteindelijk door nog meer takken zodanig dat het egel-huisje mooi verstopt zit en ik daarbovenop dus nog een geweldig schuil- en nestplaats heb gecreëerd voor allerlei kleine vogeltjes, insecten en ander gespuis. Et voila zo zijn we dus helemaal rond met de 2 in 1.

Nog een fotoke van de andere kant sé.

Maar wa zien we doar se. Ons eerste moestuinperceeltje staat daar al te blinken in de zon. Ik kan me niet herinneren dat ik al ooit zo vroeg begonnen ben met de moestuin. En zodoende ligt daar nu te kiemen; labbonen, spinazie, radijsjes, rode biet, snijsla en pluksla. Kortom het moestuin-seizoen is ook hier begonnen!