Hoe is het zover kunnen komen?

Wie mij enkele jaren geleden had gezegd dat ik een blog zou hebben over een ecologische tuin, had ik niet geloofd, nee daar zou ik zelfs eens goed mee gelachen hebben.

Niets wist ik van tuinieren, laat staan dat ik er enige handigheid in had.

Maar nu is het dus wel zover.

Hoe is het dan zover kunnen komen?

Zelf hadden we thuis 2 kippen en ik weet nog wel goed dat ik het kippenhok vaak proper maakte, de eitjes uit ging halen, en de ren opkuiste.

Ook hadden we een moestuin die elk jaar een beetje kleiner werd. Ik herinner me dat er veel aardappelen stonden en dat we eens met allen erwtjes aan het peulen waren.
We hadden ook wat rode bessen-struiken, en rabarber die we verorberden met suiker in een koffiefilter. Er stonden ook 2 fruitbomen waartussen we de hangmat hingen.

We hadden wel een vrij grote tuin waar het echt leuk spelen was.

Ik was natuurlijk ook bij de scouts, waar het buitenleven centraal staat en de voorliefde voor wandelen die daarop volgde.

Na mijn studententijd in Antwerpen bleven we plakken op "het Zuid"; in een appartement op het eerste verdiep zonder terras maar wel met de mooiste bloembakken van 't Stad (ik weet nog goed dat iemand dat naar boven riep). We trokken er dikwijls op uit om te wandelen en verbleven vaak in de Ardennen waar mijn schoonouders een huisje hebben.

Omdat we aan kindjes wilden beginnen verhuisden we terug naar de Kempen. We woonden eerst in een huis met een geweldig betegelde koer. Daar kwamen de groene vingers van vrouwlief naar boven en ze zette heel de koer vol met planten in potten.

Enkele jaren later kregen we de kans om te gaan wonen in het ouderlijk huis van vrouwlief. Na eerst binnen alles opgefrist te hebben kwam de tuin aan bod.

Het voordeel van zo'n tuin is dat er heel wat volgroeide bomen, struiken en planten in staan; hetgeen je goed vind laat je staan en de rest kan je veranderen.

Er waren al hele mooie stukken in onze tuin, heel natuurlijk. Maar algemeen gezegd vond ik het er veel te groen, er moesten veel meer bloemen in komen en de uitheemse planten zonder enige natuurwaarde wilde ik ook verwijderen.

Dat is een proces dat nog altijd bezig is.

Daarbovenop is het aangrenzende perceel van zowat een halve hectare van de grootouders van vrouwlief.
Al doende leert men, is een spreekwoord dat bij mij in dit geval zeker van toepassing is. Soms vloog ik erin zonder na te denken of me eerst grondig te informeren en dan maak je natuurlijk (beginners) fouten zoals planten die in de volle zon moeten staan in de schaduw zetten, of planten in een tuincentrum aankopen zonder plan wat ermee te doen, planten die veel te hoog en breed worden naast een padje zetten, de electriciteit doorschuppen (oei oei toen was't crisis), tomatenplanten veel te dicht op elkaar zetten, aardappelen onderspitten in plaats van ze aan te aarden (durft niet te lachen hé) en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Zo ben ik dus een aantal keren flink tegen de muur gelopen. Maar inderdaad al doende leert men van schaai en schande.

Daarbovenop ben ik erg veel beginnen lezen, alle boeken die ook maar te maken hadden met ecologisch tuinieren bestelde ik bij de bib en las ik van voor naar achter en omgekeerd. Sommige heb ik ondertussen zelfs al eens voor de tweede keer gelezen.

Ook ben ik lid geworden van Velt, ging naar vergaderingen en tuinbezoeken.

En zo komt het dus dat ik ondertussen al wel iets weet.

En dan ben ik met deze blog begonnen om mijn passie met jullie te delen, om reacties te krijgen en bij te kunnen bijleren.