Avontuur verzekerd!

U vraagt zich misschien soms af wanneer ik hier al die berichtjes bijeen typ. Awel ik zal het u eens vertellen se. Om 5 uur 's nachts. En nee dat is niet uit vrije wil!!! Ik zit hier namelijk op 't werk en zo'n kliekske puber-meisjes heeft de laatste tijd de gewoonte om 's nachts af te spreken en zo wat stoer sigaretten te zitten roken enzo. Dat geeft mij effe zo'n energie-boost dat ik nu natuurlijk de slaap niet meer kan vatten, en wat doet ne mens dan hé. Soit het vakantiegevoel van de voorbije weken is ineens wel heel ver weg. En daar wilde ik toch nog iets over schrijven. Want we zaten weer eens in de Ardennen. Ik zou jullie bossen vol bosanemoontjes kunnen laten zien, overgaand in speenkruid, slanke sleutelbloemen en weet ik veel wat nog allemaal, maar dat heb ik jullie hier al eens laten zien. Ik zou jullie kunnen laten zien hoe we dammetjes bouwden en speelden in het water en daar zo een ganse namiddag hebben gezeten genietend van spelen en eigenlijk niets doen, maar ook dat liet ik hier al eens zien. Dat begint hier trouwens precies een gewoonte te worden dat ik na mijn verlof iets meemaak op het werk! Misschien moet ik jullie maar eens vertellen over onze nieuwe hobby; het geo-cachen; u kent dat wel, met een gps ga je door middel van coördinaten op zoek naar schatten. Nu slaag ik er blijkbaar weer vlot in om steeds de meest avontuurlijke verstopplaatsen uit te kiezen. Bijvoorbeeld hier een eilandje te midden van de Ourthe. Er zat dus niks anders op dan de schoenen uit te doen en de broek op te rollen en zo door het ijskoude water te ploeteren.

Of wat dacht je van deze; een grot-achtige plek, zo'n 15 meter diep, waar het water naar beneden druppelt en de zaklamp bijna leeg is. Mijn Madame bleef dus wijselijk buiten staan en ik vond het toch ook een beetje spannend.

Of bovenin een reusachtige, oude boom.

Mijn Madame durft dus wel eens te zeggen; gade met met mijn ventje op stap, dan komt het avontuur soms wel heel erg rap! O ja, we brachten ook nog een nieuw huisdier mee, deze keer eentje waar ge geen omkijkens naar hebt!

En dan zag ik ook nog voor het eerst een hermelijn, een levend beestje wel te verstaan, moet er nog gezegd worden dat de Ardennen gewoonweg de max is!

Eropuit

Ik weet niet wat het is; komt het door die weken sneeuw en koude, komt het door het ontluikend lentegevoel? In ieder geval hebben wij enorm veel zin om eropuit te trekken. Vandaag gingen we dus naar Heist op den Berg; de rommelmarkt aldaar behoort tot één van onze favorieten. Met rommel, bloemen, groenten en fruit, wat kippen en konijnen, ... is er genoeg te zien. Zelfs de kringloopwinkel is er elke zondagmorgen open en op hun parking vind je bovendien een klein bio-marktje met groenten en brood. Proef bij de bio-bakker zeker hun speculaas, gewoonweg verrukkellijk, we kennen hen nog van de tijd dat we in Antwerpen woonden.
Op de rommelmarkt ging ik op zoek naar een nieuwe kom voor de kippen om ze daarin de keukenresten aan te bieden. Voordien stond er een chique schotel van een oud servies, wat ik wel grappig vond, maar dat vroor deze winter stuk. Uiteindelijk vond ik een geschikte emaille kom.

Dochterlief was ondertussen in de buggy in slaap gevallen zodat ik met haar verder wandelde naar de Averegten. Dit Provinciaal Groendomein is zo'n 100 hectare groot en heeft een mooie natuurlijke afwisseling tussen bossen en weilanden.
Vrouw- en zoonlief begaven zich met de auto naar daar en wachtten ons op in de mooie ecologische speeltuin.
Ondertussen was het zonnetje aardig beginnen schijnen en genoten we nog van een mooie wandeling langs de bijenhal, de plantentuin, de boerderij met schapen, kippen, edelherten, everzwijnen, ... .
Wees maar zeker dat we er van genoten hebben.

Wandelen in Wortel kolonie

Wandelen, het is één van onze vaste weekend-activiteiten. Zonder kids, doen we lange afstanden, maar voor zoonlief is 5-6 km toch wel meer dan genoeg.
Van kleinsaf heeft hij mee gewandeld, net zoals dochterlief nu. Eerst in de draagdoek, dan in een wandelrugzak en zo stilaan kleine stukjes zelf wandelen.

Gulzig als we zijn proberen we ook telkens nieuwe plekjes te ontdekken; enkele kaften vol hebben we met wandel-gidsen en kaarten. Die pluis ik dan uit om te zien waar we nog een leuk toertje kunnen maken.

In de krokusvakantie gingen we nog eens wandelen in Wortel kolonie. Het 400 ha grote domein van Wortel Kolonie ligt ten oosten van Wortel, een dorpje in de buurt van Hoogstraten en Merksplas, vlakbij de Nederlandse grens. Het is een groene oase met open akker- en graslanden en statige dreven die de bossen lijken te doorklieven.


Het gebied ademt een speciale sfeer uit. In de 19de eeuw richtte de overheid in dit domein een kolonie op waar landlopers en bedelaars terecht konden. In 1955 werd Wortel Kolonie een onafhankelijke instelling met eigen beheer tot in 1993 de wet op de landloperij werd afgeschaft. De gebouwen van de grote boerderij staan er nog en kregen een nieuwe bestemming. De andere gebouwen zijn nu omgevormd tot strafinrichting.

De aanwezige bossen bestaan hoofdzakelijk uit naaldhout. Deze vrij monotone begroeiing moet, door middel van kappingen, geleidelijk aan veranderen in een meer gevarieerd bos met inheemse loofbomen.

Door het kappen van bomen krijgen de oorspronkelijke heidevennen weer zonlicht. Dit komt vooral planten als zonnedauw, veenbies en dopheide ten goede. Het trekt ook heel wat insecten en waterbewoners aan waaronder verschillende soorten libellen en de zeldzame poelkikker. Jaarlijks broeden in Wortel Kolonie meer dan 75 soorten vogels, waaronder havik, buizerd, boompieper, bonte vliegenvanger, kuifmees, blauwborst, krakeend en dodaars. Wanneer deze vogels op stok gaan komen talrijke vleermuizen te voorschijn.
Met wat geluk bemerk je een hermelijn, bunzing, wezel of een schuchtere ree.


Bij het bezoekerscentrum de klapekster starten verschillende wandelingen. Na of voor de wandeling kan je van donderdag tot zondag telkens van 13u tot 17u terecht in dit gezellige bezoekerscentrum van natuurpunt voor een drankje.