Daar drinken we op

Alle gelegenheden zijn natuurlijk goed om er ene te drinken. Maar dit cocktailtje is echt wel verdoeriekes lekker, en een ideale oplossing voor wie genen blijf weet met zijn aardbeien.

 
Strawberry Daiquiri;
voor een groot glas:
•vier of vijf rijpe aardbeien
•dertig millimeter limoensap
•dertig millimeter lichte rum
•een soeplepel fijne kristalsuiker of rietsuiker of suikersiroop
Meng alles in de blender, voeg een flinke schep gemalen ijs toe en mix opnieuw. Doe een laagje ijs in je glas, giet er je roze drankje overheen, hang een aardbei over de rand, stop er een rietje in! Heerlijk! Den Bartel maakte dat al eens.  Maar dat was ergens begin mei en toen was er hier nog geen enkel jerbèzeke gereed!

En voor wie nog een lekker snoeperke wil, is dit natuurlijk ook een oplossing.

En waarop moeten we dan drinken vragen jullie je misschien af. Awel. Ten eerste zijn eindelijk de schapen geschoren. Een werkje dat door ons feestje wat vertraging opliep. En zoals ge ziet was 't hogen tijd; nog efkes en de wol viel er vanzelf af. Ondertussen begrijp ik ook helemaal de voordelen van een stal. Ik heb enkel een schuilhutje, een schoontje welliswaar, maar om de schapen daar in te krijgen en vast te zetten is geen sinecure. En die beesten hebben dat natuurlijk direct in 't snotje dat er iet gaat gebeuren.

Maar echt gelukkiger worden ze er precies niet van, misschien moeten ze gewoon nog efkes bekomen.

Dochterlief zingt daar dus wel een kei schoon lieke over;

Schaapje, schaapje, heb je witte wol?
Ja baas, ja baas, drie zakken vol!
Eén voor de meester en één voor z’n vrouw.
Eén voor het kindje dat bibbert van de kou.
Schaapje, schaapje, heb je witte wol?
Ja baas, ja baas, drie zakken vol.

Soit de zomer kan beginnen. Hallo daarboven de zomer kan beginnen!!! Gelukkig heb ik nog wat bloemekes die kweenie hoe hard hun best doen om een zomers sfeertje te creëren!

En dan zijn er ook nog de jonge vogelkes. Oké deze foto is eerder een lijkkistje, gelukkig zitten er nog 4 levende exemplaren in. Maar op sommige momenten is een crèche echt niks bij al wat er hier rondfladdert of pogingen doet. Merels, die zag je ook al op facebook, de heggemussen waarover ik hier schreef zijn ondertussen al uitgevlogen. Maar vorige week ontdekte ik nog een nieuw nestje heggemussen in de klimop tegen de garage. De huismussen zitten lekker in hun hotel en ook het winterkoninkje vliegt af en aan.

 
Ik zou dus zeggen doe ze nog eens vol, schol!

Dat is hier precies een kiekeskot

Echt dat is hier gewoonweg niet meer te doen, zo druk is het hier in den hof. Dat vliegt maar af en aan, just alsof ze thuis zijn hé. Nog een chance dat ik dat gèren heb al dat gewriemel en gefladder. Kijkt maar eens op de foto hieronder want op amper 10 meter zijn er momenteel 4 vogel-paartjes bezig met het bouwen van een nest. Ge kunt altijd klikken op de foto dan krijgde hem in 't groot, alhoewel ge dat misschien toch beter niet doet want dan kunde meedoen aan het spelleke zoek de blauwe PMD zak, sorry maar ik moest efkes rap zijn en vergat dat mottig ding achter het hoekske te zetten.

Misschien hebde al een gedacht waar de vogeltjes hun nestjes aan het maken zijn en anders zal ik het jullie gewoon vertellen. In de grote buxus-bol hier recht voor is een paartje heggemussen druk in de weer. Een beetje verder, onder het afdak heb ik een muurtje gemaakt met houtblokken, dat dient dus om het afval inclusief die PMD zak uit het zicht te zetten! Ik heb daar ook wat nestgelegenheid gemaakt voor solitaire bijen; stammekes met gaten in en wat rietstengels bij elkaar, maar dat is eigenlijk een maat voor niks; het plekske krijgt te weinig zon. Elke winter zijn er wel een aantal vlinders die er overwinteren en waarschijnlijk zitten er ook wel eens muizen in. Wat me eraan doet denken dat ik deze week toen ik mijn compostvat aan het leegmaken was, nog een nestje spitsmuizen tegenkwam, compleet met jonkies en al. Ik had dus een goede reden om met dat jobke te stoppen.
Maar oh ja interessanter zijn momenteel de Afrikaanse potten die daar boven tussen steken. Mijn Madame heeft jarenlang keramiek gedaan en wij hebben hier een heel rek vol om regelmatig ons interieur mee te veranderen. En van die Afrikaanse potten zijn er wel een stuk of 10. Wat moete daar allemaal mee doen hé. De minst mooie kregen dus hier een plekje en worden momenteel druk bezocht door een koppeltje koolmeesjes. 

Nog geen 2 meter daarvandaan heeft dan weer een koppeltje winterkoninkjes een nestje gemaakt op een klein houten balkske. Toen ze eraan begonnen dacht ik echt van dit komt niet goed, er viel meer naar beneden dan er bleef hangen. Maar op een of andere manier zijn ze er dan toch in geslaagd, petje af!

En nestje nummer 4 zit dan weer traditiegetrouw in ons houtkot, dat groene ding, en is van een koppel merels.
En 't leuke van al is dat ik dat vanuit het keukenraam allemaal live kan bewonderen. Deze site heb ik dus niet nodig, al blijft het wel leuk natuurlijk.

Een efforke

We gaan hier is efkes een serieus efforke doen hé. Dus houwde u maar vast want de komende week gaade hier omver geblazen worden van het achterstallige werk dat in een mum van tijd niet meer achterstallig maar voorstallig of hoe zegde dat gedaan zal worden. En dat dat nog straffe berichtjes op gaat leveren dat bewijs ik vandaag alvast. Alleszins dat is toch de bedoeling. Vooral doorlezen tot het einde en ge begrijpt helemaal wat ik bedoel. Let wel op moeste nu just begonnen zijn aan uw ontbijt, 4-uurtje of avondmaal dan raai ik toch aan om efkes naar iets anders te klikken. Dat is niet alleen goe voor mijn bezoekersaantallen, als ge nadien terug komt lezen tenminste, maar ook voor uwen apetijt. En komt achteraf niet klagen dat ik u niet gewaarschuwd heb hé!

2011 was dus een geweldig vruchtbaar jaar. Ik merk het niet alleen aan het gekwetter en getsjielp in mijnen hof maar ik heb daar dus ook echte bewijzen voor. Elk jaar ben ik immers genoodzaakte om mijn 3 grote lei-lindebomen te snoeien. En ik heb daar dus nog nooit zo'n groot aantal nesten in teruggevonden als dit jaar. 9 nesten mannekes, laat ons dus aannemen dat in elk nest zo'n 4 jongen grootgebracht zijn, en dan heb ik het nog niet eens gehad over een tweede legsel dat daar misschien is uitgekomen. Dat betekent dus dat er dit jaar zo'n 36 vogeltjes meer rondvliegen, min 2 dat zult ge straks zien. Dus 34 nieuw vogeltjes in en rond mijnen hof. Ge kunt u dus voorstellen dat als die 34 vogeltjes plus hun ouderparen, aah ja, zich dit jaar ook weer eens gaan vermenigvuldigen da maakt dan 34 plus 18 = 52 vogels. Dat geeft dus 26 koppeltjes maal 4 jongen = 104 vogels plus die er al waren natuurlijk. Dat maakt dat ik uitkom op een totaal van 156 vogeltjes op 2 jaar tijd. Ge kunt u dus voorstellen dat als die zich het jaar nadien weer gaan vermenigvuldigen en zoverder dat dat echt de spuigaten moet gaan uitlopen.
Gelukkig schreef ik al eens eerder over dat vermenigvuldigheidsprincipe; alhier meerbepaald, nee nee nu ben je al te ver! Je moet gewoon even klikken op de vorige alhier!


Ik kan daar echt verwonderd naar staan kijken, naar die nestjes die met veel zorg, compleet met mos, schapenvacht en paardenharen zijn bekleed,

 of met minder zorg werden opgebouwd.

 Gewoon wat takskes op elkaar gelegd; ge begijpt dat daar dus ongelukken van moeten komen hé.

Kauwen

Krassend en kwetterend vliegen ze al op
om even later weer neer te strijken in deze bladerloze top.
Met hun zwarte ogen loeren ze altijd in het rond
op zoek naar wat eten voor in hun mond.
Regen, wind en zelfs hagel kan hen niet deren
maar soms moeten ze dat toch eerder klapwiekend trotseren!


'T is grijs en heel nat en dus weinig te zien en te doen in de tuin. Het is van dat weer om gezellig bij de kachel te kruipen en te hopen dat het snel beter wordt. En ondertussen gaan wij in de modder al dansend naar de kippen en horen we de schapen door de plassen klossen. En wie zijn er ook nog steeds van de partij? Inderdaad deze bende vandalen! Altijd op zoek naar een hapje. Hoe hard ik ook probeer ik heb het gewoon niet voor kauwen. Ik weet wel dat het best sociale en intelligente beesten zijn, maar het lukt me niet om ze sympathiek te vinden. Maar het past wel bij dit grijze weer moet ik zeggen. Misschien nog wat mist erbij, en wat gekras! Booooh!

Mussen die twitteren!

Mussen weten het al lang: om aandacht te krijgen, moet je twitteren. Ze tsjilpen en kwetteren er dan ook vaak op los. In onze tuin doen de verschillende soorten mussen het erg goed; zowel de huismussen, ringmussen als heggemussen zijn goed vertegenwoordigd. Misschien zit mijn mussenhotel er wel voor iets tussen! We hebben hier zelfs een echte mussenboom, waar het voornamelijk mussen zijn die er hun eten komen halen uit de voedersilo's.


vrouwtje huismus


Maar op veel plaatsen gaat het nochtans helemaal niet zo goed met de mus. Aangezien ik vermoed dat jullie ook niet blij zijn met een dode mus stel ik voor dat men zijn kruit niet langer op de mussen verschiet en we dus gewoon tot aktie overgaan. Ten eerste moeten we zorgen voor geschikte schuil- en nestgelegenheid door: geschikte dakpanconstructies waar ze onder kunnen broeden. Plant hagen en heggen en zorg voor ruigere stukjes waar ze zich in kunnen verschuilen. Als de mussen op snikhete dagen van de daken vallen is het goed om een waterschaaltje te voorzien. Doch het meeste last hebben ze van de afname van hun voedselaanbod. Schud dus gerust uw tafellaken buiten uit! En moestet nog nie weten e kieke is gien mus en ne stamp is giene kus!

Zelf vetbollen maken

'T is natuurlijk den tijd van het jaar om zo stilaan te beginnen denken aan de versiering van de kerstboom. Allé eigenlijk ben ik nog een weekske te vroeg zeker, eerst nog Sinterklaas passeren en dan kunnen we er weer vollen bak voor gaan. Zo'n verlicht rendier in den hof of een opblaasbare kerstman voor mij persoonlijk is dat nu niet echt bevorderlijk voor de feestvreugde, eerder nefast. Maar als dat uwen dada wel is ga gerust uw gang en overtroef vooral uw buren inclusief hun electriciteitsrekening! De vogeltjes zijn hier alvast in feeststemming sinds ik vorige week deze boom versierde! En dat is dus niet met eender wat versierd hé, neee met zelfgemaakte vetbollen nog wel. Soms denk ik wel eens bij mezelf waarom moet ik het mezelf nu weer zo moeilijk maken. Koopt gewoon een kant en klaar overlevingspakket voor de vogeltjes. Maar nee sta ik daar ongezouten dierlijk vet te smelten, en dat te vermengen met allerlei zaden waaronder vooral zonnebloempitten. Kap ik dat vervolgens in pottekes en hang er een touwtje in, laten opstijven, ontvormen et voila 't is klaar en kees. Zoonlief deed in elk geval enthousiast mee, inclusief het nodige gesmodder! En volgens mij bevordert dat ook gewoon de interesse in echte natuurervaringen. Maar zeg nu zelf 't is toch ook veel leuker als je kan zeggen dat je dat zelf gemaakt hebt. Alleen het ophangsysteem is nog niet 100%, de touwtjes moeten echt goed in het midden zitten anders gebeurt het wel eens dat er een bol naar beneden dondert. Maar ach zo erg is dat ook weer niet, hebben de vogeltjes die op de grond naar eten zoeken er ook nog wat aan.

Even bekomen

De merels broeden hier geweldig goed dit jaar. Maar zo jongen groot brengen is niet altijd een sinecure natuurlijk. Zeker niet als ze van het avontuurlijke of onhandige type zijn en om weetikveel welke reden dan ook uit het nest vallen. Maar ze kunnen op me rekenen. Gewapend met een teiltje probeerde ik dit mereljong te vangen en terug op de daarvoor voorziene plaats te krijgen. Maar denkte da ze u daar dankbaar voor zijn, nee hoor, in plaats daarvan vliegen ze als ne vliegende zot op u af daarbij hevig fluitend en hysterisch fladderend alsof ge de ergste misdaad aan het plegen bent! En hoezeer ik ook probeerde uitleggen dat het maar was om te helpen en om goed te doen en de dringende vraag om gewoon kalm te blijven. Niks daarvan hé. Dat ze hunne plan trekken hé!
Na al dat gedoe moest ik toch even bekomen hoor. Nu zijn aardbeien helemaal top, maar aardbeien uit eigen tuin nog meer top. Maar het meest toppige zijn aardbeien uit eigen tuin met chocolade errond!

Ik kreeg deze ingeving ineens toen ik chocolade aan het smelten was voor de chocomousse. Ah wat zegt u, dat u dat ook wel lust die chocomousse. Allé dan, voor de zoetebekken onder ons, het recept;
ingrediënten; 300 gr fondant chocolde, 1liter room, 200 gr suiker en 6 eiwitten.
werkwijze; room en suiker opkloppen, chocolade smelten au bain marie, snel de chocolade onder de room spatelen (anders krijgt ge brokskes wat eigenlijk nog lekkerder is, maar minder presentabel), eiwit tot sneeuw kloppen en er zachtjes onder kloppen.
Maar komt hier dan niet klagen dat er wat gram of kilootjes bij gekomen zijn hé.

Het leven zoals het is

Gisteren was het hier weer een geweldig dagje, nadat zoonlief op school was afgezet, dochterlief bij de grootmoeder en het huis wat hersteld was van de ochtendrush kon ik er eens goed invliegen. Eerst de was nog buiten ophangen maar dat is meestal een moment om eens goed rond te kijken.
Ondertussen was mijn vader al gearriveerd want we gingen vandaag de wei in 2 delen verdelen, een taakje dat al een tijdje op mijn to do lijstje stond. Putjes boren, palen erin kloppen, greppeltje graven en de draad vast zetten. Het verliep allemaal vrij vlot en al snel hadden we er enige routine in. Enkel het graven van het greppeltje viel wat tegen, de grond was zo hard dat we echt serieus moesten schuppen.

Omdat het zonnetje aardig scheen en we toch heel de tijd in de buurt waren mochten de 16 kuikentjes voor het eerst naar buiten. Schoorvoetend kwamen ze naar buiten samen met hun 5 mama's. Met al die kauwen en eksters hier in de buurt koos ik er deze keer voor om meer kippen te laten broeden zodanig dat elk een aantal kuikens onder zijn houden kan nemen. Het is een geweldig zicht, maar wat een stress hadden die moeders wel niet. Zeker als enkele dappere kuikentjes op avonturentocht gaan en door de draad glippen waar zij niet door kunnen. Al vlug kwam de haan ook eens langs, om op drukke en eerder agressieve wijze duidelijk te maken dat hij nog altijd de baas is en zo verdween iedereen weer naar binnen. Terwijl we zo aan het werken waren vloog een merelpaartje af en aan met pieren. En ontdekte ik dat het nest van de kievit al uitgebroed (deze foto is van vorige week) en verlaten was. Nadat de kindjes thuis waren gekomen maakten we nog een toertje door de moestuin om daar nog wat radijsjes uit te doen voor het avondmaal. Ons dessertje vergaten we natuurlijk ook niet. En als klap op de vuurpijl vond zoonlief nog een meikever, maar spijtig genoeg was het wel een dood exemplaar. 's Avonds knutselde ik nog even een poortje in elkaar. Waarna ik me op een volle mand strijk stortte terwijl ik keek naar afleveringen van vroege vogels, gardeners world en groene vingers. Hebben jullie trouwens de nieuwe rubriek in vroege vogels al gezien over tuinreservaten, een aanrader en simpelweg alhier te herbekijken.
En toen vrouwlief thuiskwam zette ik nog een vers kopje pepermunt-thee om wat bij te praten.

Kauwen terrorisme

Beste familie Kauw,

Sinds enige tijd merken wij dat jullie het aardig toeven vinden op ons erf. Vaak zie ik wel enkele van jullie in onze schapenwei op zoek naar een lekker hapje. Maar ook ons speeltuig valt duidelijk erg in de smaak. Nu vroeg ik me al een tijdje af wat jullie daar nu juist aan het doen zijn. Ik dacht dat jullie misschien bij ons of de buren nog een stukje brood hadden weten te bemachtigen. Maar nee, tot mijn grote verbazing moest ik vaststellen dat jullie daar helemaal niet lekker aan het smikkelen waren maar gewoon simpelweg ons klimtouw aan het ontmantelen waren om met een pluizig stukje touw jullie nestje een beetje aangenamer te maken. Nu zijn wij hier over het algemeen heel tolerant voor allerlei beestjes die het hier naar hun zin hebben; een bladluis meer of minder, een veldmuisje dat over ons terras loopt, de vogels die aan onze bessen en aardbeien zitten, nee daar liggen wij helemaal niet van wakker. Maar wat jullie daar aan het doen zijn dat gaat er echt over en ik wil jullie dan ook met aandrang vragen, ja zelfs eisen dat jullie ons klimtouw laten voor wat het is, voor er misschien ongelukken gaan gebeuren met zoonlief of een vriendje dat komt spelen. Daarom zullen jullie merken dat het geheel is versierd met allerlei wapperende zaken om jullie eraan te herinneren dat jullie daar gewoon af moeten blijven. Om toch enigszins tegemoet te komen aan jullie nestdrang heb ik het wol dat zoonlief bijeen gespaard heeft, in de wei achtergelaten in de hoop dat jullie daarmee een gezellig nestje kunnen maken.

Hopend dat jullie aan deze brief gehoor geven, groet ik jullie.

En ps willen jullie dan ook eens stoppen met het wegjagen van de kievit, dit erf is niet van jullie hoor!!!

Week van de nestkast

Het is deze week niet alleen in Vlaanderen maar ook in Nederland week van de nestkast. En nee ik heb dat niet zelf verzonnen; mijn tuinscheurkalender van Romke van de Kaa en Paul Geerts houdt mij van dergelijke belangrijke gebeurtenissen op de hoogte.

Waar blijven ze het toch halen denk ik dan. Maar goed nestkastjes zijn natuurlijk erg belangrijk nu alle huizen super worden geïsoleerd, gaten en kieren worden gedicht en in vele tuinen, uiteraard niet bij u anders zou ik hier waarschijnlijk niet komen lezen, hagen en heggen plaats maken voor houten schuttingen. Maar we kunnen die vogeltjes simpelweg helpen door het plaatsen van een goede nestkast en nu is het trouwens de goede periode om deze op te hangen ruim voor het broedseizoen begint.

Maar laten we wel wezen, een eigenhandig gemaakt nestje bijeengescharreld met takjes, mos, veertjes, plukjes schapenwol, paardenmanen en kijk maar eens goed zelfs een stukje achteloos achtergelaten touw, ziet er natuurlijk nog het beste uit. Deze 2 nestjes kwam ik trouwens tegen toen ik deze kastaars aan het snoeien was.



Maar als u dan toch een nestkastje aanschaft neem dan niet onderstaande model. Ik dacht enkele jaren geleden ook dat dat toch leuk zou zijn voor de kindjes om zo een blik te kunnen werpen op die kleine vogeltjes. Leuk voor ons misschien wel maar de vogeltjes hebben duidelijk geen zin om daar zo open en bloot te zitten en dus bleef het kastje al die jaren leeg.



Vorig jaar maakte ik zelf nog enkele nestgelegenheden zoals deze eigenwijze nestkast en een heus mussenhotel. Aangezien ook deze leeg bleven, waarschijnlijk te laat opgehangen, heb ik deze winter wat promotie gevoerd onder de vorm van het aanbrengen van mezenbollen. Ben benieuwd.



En omdat ik de laatste tijd helemaal weg ben van Mumford and Suns kan je deze blog nu verder lezen met hun muziek, 't is graag gedaan ;-)

Het kriebelt

En dan heb ik het meerbepaald over de tuinkriebels; een aandoening die bij menig tuinier dezer dagen de kop opsteekt. Het is niet gevaarlijk maar wel uiterst besmetellijk, kijk maar eens rond bij de collega's. Als het niet snel verbetert dan worden we hier nog echt een bende knorpotten. En wat schrijven ze dan in de boekskes; lees een tuinboek, bestel zaden, maak plannetjes. Awel, ik kan jullie zeggen dat het dan alleen nog maar harder kriebelt.


Nu de temperaturen weer wat beginnen stijgen kan ik weer aan mijn jaarlijkse speurtocht beginnen naar het liefste bloempje dat er bestaat, het sneeuwklokje. Bestand tegen sneeuw en hagel, kou en gure wind is het een van de eerste nectarbronnen voor bijen en andere vroege insecten. Je moet er over enkele dagen/weken maar eens op letten; de nectar zit in fijne kanaaltjes op de buitenste bloemblaadjes.
En eens het eerste startschot is gegeven volgen de winterakonietjes, de helleborussen, de krokussen, het speenkruid, het longkruid, ... zich in sneltempo op. En nu moet ik ophouden of ik begin helemaal te ijlen.

Afgelopen weekend ging ik naar een tuincentrum op zoek naar extra winterbloeiers. Deze staan klaar om uitgeplant te worden in de buurt van het woonkamerraam. Zo kunnen ze ook van binnenuit bewonderd worden wanneer het te koud is om naar buiten te gaan. Enkel met het peperboompje of de Daphne mezereum konden ze me niet verder helpen; het was uit het aanbod gehaald omdat het te weinig winterhard zou zijn. Maar de plaats die ik er voor voorzien had ligt sowieso meer beschut, dus zoek ik nog eens verder.

Vandaag verwijderde ik nog eens de bladeren van het gazon en de oprit. Een hele kruiwagen bomvol voerde ik af naar de composthoop. En ineens zag de tuin er een pak netter uit, zelfs het onkruid, dat her en der al aardig aan het opkomen is valt ineens niet meer op, al zal dat laatste niet blijven duren vrees ik.


Zelfs de vrieskou van de afgelopen dagen heeft onze kippen niet kunnen temperen in het leggen van eieren. Onze eierbakjes in de ijskast zijn dan ook elke dag in verre staat van overpuilen. Vandaar dat iedereen die nog maar een voet bij ons binnenzet een doosje meekrijgt. Misschien er toch maar eens aan denken om een bordje te zetten met scharreleieren te koop.
Grotere problemen zijn er bij de schapen; vandaag haalde ik de laatste kruiwagen voederbieten van mijn voorraad van 500 kg. Alles op! Gelukkig heeft de boer waar ik vorige keer ging nog zo'n 2000 kg liggen.

En dan om af te sluiten een videoke want het is hier elke avond showtime. Een bende spreeuwen komt hier elke avond bijeen om hun wolken te maken. Soms 5 minuten soms bijna een uur, om dan ineens met z'n allen neer te duiken in het bos. Een geweldig spektakel; kijk maar eens. De kwaliteit is niet super maar als je blijft kijken tot het einde geeft het wel een idee.

Rillen van plezier

Wat ben ik toch een gelukzak. Net nu heel het land vandaag in de file stond moest ik weer eens niet werken. Ik schrijf weer omdat ik een zalige job heb met zalige uren. In plaats van de doorgaans 8 uren die de meeste werkmensen werken; doe ik er doorgaans heel wat meer. Dit heeft als grote voordeel dat ik dan ineens veel uren doe, waardoor ik eigenlijk minder moet gaan werken. Zo kon ik dus vandaag optimaal genieten van de sneeuw.
Het begon al deze ochtend; toen zoonlief ontdekte dat het gesneeuwd had wilde hij natuurlijk meteen naar buiten. Het gebeurt niet alle dagen dat hij zo snel ontbeten heeft en aangekleed is en zodoende stonden wij dus al 's morgens in het halfduister in de sneeuw te spelen.
Ondanks dat ik binnenshuis de nodige werkjes had kon ik toch volop genieten van het uitzicht en vooral van het af en aanvliegen van al die vogels die bij ons komen smullen; pimpel- en koolmezen, huismussen, ringmussen, heggemussen, kuifmezen, staartmezen, roodborstjes, merels, vlaamse gaaien, ... . Maar ze eten hier echt wel de oren van mijn kop. Na enkele uren was de voedertafel en alle andere vetbollen en voedersilo's al leeg. Als dat zo verder gaat de rest van de winter!
En dan moeten onze dieren natuurlijk ook nog de nodige extra zorgen krijgen; zodoende worden de drinkemmers 's nachts binnengehaald, de kippen extra verwend met graan, Flappy ons konijn krijgt wat brood en een maïskolf en de schapen krijgen hooi, korrels en wat wortelen. Voor de schapen is het moeilijk om het water ijsvrij te houden, al vraag ik me wel af of ze niet gewoon zoals de vogels sneeuw eten. De schapen zijn het ondertussen al goed gewoon dat ze wat extra's krijgen en beginnen nu telkens te blaten als ze me zien. Al hoop ik natuurlijk dat het niet van de honger is; hoeveel extra eten geven jullie eigenlijk?

En toen zoonlief thuiskwam van school was hij nog lang niet uitgespeeld en dus mocht ik nog even hard met de slee rondlopen, al keken de schapen ons wel raar aan!

Vogels voeren

De vogels hebben ons nu echt nodig om te overleven. Met deze weersomstandigheden is het letterlijk een kwestie van leven of dood. Bijvoeren is dus geen overbodige luxe, maar een noodzaak voor veel vogels om de winter te overleven. En het leuke is natuurlijk dat je er veel kijkplezier voor terugkrijgt.

In mei leggen alle vogels een ei

En dat dat niet altijd in een nestkast moet zijn bewijzen onderstaande koolmezen.
Al geruime tijd kunnen we vanuit ons keukenraam de bezigheden aanschouwen van deze familie. Enkele maanden geleden al begonnen ze aan de inspectie van hun toekomstig huisje. Meermaals kwamen ze langs en vlogen er eens in.
Ongeveer een maand geleden begonnen ze ineens allerlei nestmateriaal aan te slepen waarna het even rustig was, ze waren toen waarschijnlijk aan het broeden.
Ondertussen klinkt er luid getjilp en mama en papa koolmees vliegen dan ook constant af en aan om allerlei lekkers aan hun jongen te geven. 'T was echt niet simpel om ze op de gevoelige plaat vast te leggen zoals jullie hieronder kunnen zien. Ze vliegen echt recht binnen, droppen hun hapje en zijn even snel weer weg. Alleen met het koudere weer is de aanvoer toch wel iets minder dan vorige week toen het zonnetje volop scheen. Gisteren dacht ik zelfs even dat het gedaan was met de mama en papa zo lang bleven ze weg. Maar ja simpel moet dat niet zijn om met zo'n wind insecten te vangen.
Je ziet ze ook de hele borders, struiken en bomen afspeuren op zoek naar allerlei lekkers en zijn zo een gratis en biologisch bestrijdingsmiddel voor schadelijke insecten. Ophangen dus die nestkastjes.

Mussenhotel

Te huur; 5 ruime kamers onder de pannen van het kippenhok, ongemeubeld, voorzien van toegangsgaten van 35 mm.
De mogelijkheid bestaat om met een aantal vriendjes en vriendinnetjes naast elkaar te huizen, op voorwaarde dat de lawaaihinder beperkt blijft tot wat getsjilp.

Eigenwijze nestkast

Of eigenwijze Bart nu echt een drankprobleem heeft ;-) zou ik niet kunnen zeggen.
Feit is wel dat hij erg creatief uit de hoek komt met wijnkistjes.

Nestkast torenvalk

2010 is uitgeroepen tot het internationaal jaar van de biodiversiteit, of van de rijkdom aan soorten en leven op aarde. Dat is niets te vroeg, want het ritme waaraan soorten vandaag verdwijnen, ligt tot meer dan duizend keer hoger dan normaal.

Mij moeten ze al lang niet meer overtuigen!

Onlangs maakte ik deze nestkast voor een torenvalk. Nu komt er sowieso regelmatig eentje overgevlogen of rusten op de straatverlichting (nu zit ie waarschijnlijk ergens in zuid Spanje of Afrika). Maar wat extra torenvalkjes kan geen kwaad, zelfs integendeel. Ze mogen hier de veldmuisjes à volente komen vangen. Vorig jaar merkte ik emmers een exponentiële groei van muisjes doordat we nu in plaats van mais, gras naast ons huis hadden staan.
Wil je je ook engageren voor deze of andere bio-diversiteits-acties kijk dan eens hier!