Nu nog beter!

Waaaaaaaa, meestal moet ik daar zelf mee lachen als merken met de term "nieuw" of "nu nog beter" of iets van die strekking uitpakken. Bij nader inzien blijkt dat vaak gewoon meer van hetzelfde te zijn en hebde u als consument dus gewoon laten sjarelen. Maar ik zweer u daar is hier geen sprake van.

Al zal ik bescheiden blijven en laat ons het voorlopig maar omschrijven als probeerselkes. Mijn foto-kodakske was stuk en ziehier lang leve mijn nieuw marchendise. Nen canon eos 1100 D.

Maar mannekes wat een knopkes en mogelijkheden. Gelukkig kreeg ik van mijn zus nog snel een spoedcursus fotograferen, al mag ze me voor mijn verjaardag ineens een praktijkles geven, hint hint! Want zo simpel is dat toch niet. Gelukkig staat er dus ook gewoon een automatisch knoppeke op ;-) De macro-lens liet ik voorlopig dus nog maar even liggen. Eerst dit machien maar eens gewoon worden en dan zien we wel verder! Hieronder wat bloemekes die nu staan te pronken in mijnen hof!

 

 

Bloembollentapijt

Ja 't is waar, een echt tapijt kunt ge da nog niet noemen. Maar als ge weet dat die bollen zich elk jaar gaan vermenigvuldigen dan ziet het er toch behoorlijk goed uit! En 't is nu al een hotspot voor alle bijen en hommels, heerlijk om ze te zien zwermen van bloem naar bloem.


En 't leuke is dus ook dat dat op die paar weken tijd al zo hard verandert is. Eerst waren er de Irissen; ons Alida en reticulata. Vervolgens kwamen daar de sneeuwklokjes bij en de krokusjes. En eindelijk begint er ook wat geel van de winterakonietjes in te komen. Ik zwierde daar begot wel 3 pakskes op en ge ziet veel is daar niet van uitgekomen hé. Als ge 't mij vraagt pakt dat nog slechter dan sneeuwklokjes, en 't zijn nog zo'n schoontjes.


En nog een chance dat ik dat hier allemaal blogsgewijs bijhou want zo weet ik ook dat het nog lang niet gedaan is. Deze zijn nu met het zonnetje volop aan het verschijnen; blauwe druifjes, de sterhyacintjes/Scilla siberica, breedbladige vogelmelk/Ornithogalum balansae en dan 2 soorten zomerklokje; het Leucojum Aestivum en het Leucojum Gravetye Giant.

Dit plekje ligt trouwens net voor de slaapkamer-ramen van de kinderen. En zo staan wij daar soms echt te kijken en te glunderen want van al die kleurtjes daar worde toch gewoon mega vrolijk van!

Zonnebril aan te raden!

Wie bij het zijn van mijn laatste facebook-foto denkt dat het hier één en al verdorde bloemstengels zijn, heeft het mis. Daarom pakt ne keer uwen zonnebril want ik waarschuw u al die kleurekes, da kan zeer doen aan uw ogen. Bender klaar voor? Alle hier gaan we se. Allereerst staat ons Livia hier te pronken dat het gene naam heeft. Ze heeft me trouwens alle hoeken van den hof laten zien. Ik was maar op zoek naar een camera-standpunt met een iet of wat schonen achtergrond. En zoals ge ziet heb ik hem niet gevonden!

Eindelijk laten mijn lente-akonietjes ook van zich horen. Wie die bloemekes ooit winter-akonietjes heeft genoemd, ik begrijp dat dus echt niet hé. Bij mij komen die altijd pas in bloei als de lente al volop in de lucht hangt.

En wat hebben we dan nog? Aja cyclamen altijd leuk!


Zoals je ziet zijn de hommels ondertussen ook al wakker geworden. Al doen ze zich momenteel eerder in comateuze toestand tegoed aan de eerste nectar. Volgens mij moet dat zoiets zijn als baden in een bad vol met bier!


Er staan nog wel wat sneeuwklokjes mooi te wezen. Maar diegene die te veel in de zon staan zien er al zo verrimpeld uit als ja als wa eigenlijk, ja ge weet wel hé. En omdat het dan weer een jaar wachten is zet ik ze hier nog een keer.


En dan hebben we nog de krokusjes die hier all over the place staan. Heerlijk vind ik dat.


En nog wat Irissen om het helemaal af te maken.



En wat denkte dervan? Genoeg kleur?

Op het eerste gezicht; maart

Dan zitten we ineens alweer in maart, en wie weet roert ie nog eens goed met zijn staart. Maar voorlopig geniet ik toch volop van al die lentekriebels. Heerlijk die krokusjes en sneeuwklokjes, de eerste bijen en hommels, de merels die achter elkaar aan trippelen. Omdat ze vanuit mijn ander standpunt minder zichtbaar zijn heb ik efkes een klein beetje valsgespeeld. Voor wie zich toch wil oriënteren; kijk op het ander standpunt. Deze foto ligt net achter de grote buxus-bol. Ik nam maandag al wat foto's, maar tegen woensdag waren er alweer een hele hoop bloemen bijgekomen en mocht ik alles nog eens overnieuw doen. Waarschijnlijk staat het hier binnen een paar dagen nog voller, olé!

De sneeuwklokjes moet ik dit jaar maar eens wat verplanten, die staan daar zo tegen en tussen die gele kornoelje dat ze te weinig opvallen. En 't zijn nog zo'n schoontjes!

Trop is te veel

Op één week tijd; de stofzuiger kapot, computer gecrasht, een droogkast die om de haverklap dienst weigert en dan ook nog dochterlief 3 dagen ziekenhuis wegens uitdrogingsverschijnselen door een ambetante virale infectie. U begrijpt dus wel dat ne mens daar af en toe, toch heel efkes het koppeke van laat hangen!


Maar lang heeft dat niet geduurd; zeker niet toen ze in de stofzuigerwinkel ons wisten te vertellen dat het ons eigen schuld is dat die stofzuiger stuk is gegaan. Ondertussen hangt er hier dus een blad in de kast; de ene filter vervangen na 4 stofzuigerzakken, de andere filter na 1,5 jaar. Daar moeten toch vodden van komen! Daarbovenop kwam dan ook nog dat ze in die winkel; we zullen hem vdb noemen. Een winkel waar ze er prat op gaan de laagste prijs aan te bieden of tenminste het verschil terug te betalen. Daar wisten ze dus eventjes te zeggen dat de prijs van onze nieuwe stofzuiger niet de laagste prijs is. We moesten maar eens wat rondkijken op 't internet of in de winkels en dan zouden we hem zeker goedkoper vinden en dan zouden ze ons dat verschil met veel plezier terugbetalen. Ondertussen heb ik hem al bijna 70€ goedkoper gevonden. Ik ga dus met veel plezier terug naar die winkel en zal hen dan ineens duidelijk maken dat ik de volgende keer rechtstreeks naar de goedkoopste winkel ga!

De lente komt eraan

Neeje, nee! Ze moeten ons niet van de wijs proberen brengen door ons nog wat nachtvorst te geven. De lente komt eraan; ik voel het en ik zie het! Gedaan met grijze foto's! Altijd een heuglijk moment want dan kunnen we weer beginnen zoeken naar nieuwe bloemen en bollen die klaar staan om open te gaan. Bij ons Livia valt er nog niet veel te zien; maar ons Jelena die staat hier te pronken dat het niet meer schoon is. Voor alle duidelijkheid ik heb het hier over mijn toverhazelaars.


Op de sneeuwklokjes is het nog heel even wachten!


Maar kijk eens hier de eerste kro-kusjes komen al piepen!

Bollen en knollen, op z'n Groenlands

Voor botanisten is er nogal wat verschil tussen bollen en knollen. En vaagweg herinner ik me dat ik dat ooit op school ook heb moeten leren. Maar wist ik toen veel dat ik daarover vele jaren later een blog-berichtje de wijde wereld in zou sturen en zodoende moet toegeven dat ik daar niet veel van onthouden heb. Mocht jij toen wel opgelet hebben mag je me dat alsnog uitleggen. Maar ach in de praktijk heeft dat nu ook weer niet zoveel belang.


Nu weten we allemaal dat "vrouwen graag kleren kopen, awel ik koop graag planten" en bloembollen want "die fleuren de boel toch ook op". Ik trok dus naar de winkel en zwierde zowaar 303 bollen en knollen in mijn handen, een karretje of iets van die aard was ik vergeten te nemen en dus stond ik daar wree onhandig te wezen. Gelukkig geraakte ik bij de kassa, al verschoot ik wel even van de rekening die opliep tot bijna 40 euro, dat hebde dan natuurlijk als je daar zo enthousiast staat te graaien. Maar ach 't is niet voorniet dat ge de winter korter maakt hé.
De Belg mag dan "nen baksteen en een gazon op zijn maag hebben liggen", ik wrees toch dat ik tot een andere strekking behoor, want als ik zo daarga dan schiet er binnen een aantal jaren van mijn klassiek gazon niet veel meer over. De bloembollen en knollen waren bestemd voor den voorhof, nu moet ge gene schrik hebben er is daar nog altijd plek genoeg "om een walske te placeren". Ze moesten komen voor de hydrangea's, waarvan ik nog altijd niet zeker ben of dat nu wel een goede zet was. Het ziet er ineens allemaal zo geordend en gestructureerd uit, in schril contrast met de rest van de tuin. Maar ach ze staan er nu en dat trekt toch ook een beetje insecten aan dus laat ik ze maar staan. Maar meer en meer denk ik dat een klein haagske daarrond wel leuk zou zijn, dan is het wat meer afgeboord, wat zou een goede keuze zijn denken jullie?


Nu wilde ik de plaats voor de bollen nog wat groter maken en dus verzamelde ik eerst het nodige materiaal, moet ik tussendoor met mijn vuil schoenen niet rondlopen in mijn opgeruimd kot. Om vervolgens het afgekoorde stukje gazon vakkundig in mootjes te hakken en te verwijderen. Een leuk jobke want ge ziet dat zo vooruit gaan.




Bemesting toevoegen is absoluut niet nodig niet alleen is "een hand vol kippenkak nooit plezant", de bollen en knollen hebben hun eigen voedselvoorraadje op zak euh bol/knol. Ik koos zo veel mogelijk voor bollen die zich verwilderen, als ze op de ideale plaats staan tenminste. En zodoende hoop ik dat volgende soorten zich hier verder gaan uitbreiden; het winterakonietje/Eranthis hyemalis, een van mijn favorieten,ik kocht er dus een paar zakjes van, is samen met de sneeuwklokjes/Galanthus één van de bolgewassen die al in februari-maart bloeien. Krokussen mochten natuurlijk ook niet ontbreken net als de blauwe druifjes. Verder de verwilderende sterhyacintjes/Scilla siberica, breedbladige vogelmelk/Ornithogalum balansae en dan 2 soorten zomerklokje; het Leucojum Aestivum en het Leucojum Gravetye Giant. En dan wilde ik ook nog wat Irissen, ik heb er hier nog geen enkele staan en eigenlijk is dat toch ook wel leuk en dus ging ik voor 2 dwergirissen de Iris Alida in het blauw en de Iris reticulata in het paars.


Ik zag mezelf nog geen 303 kottekes maken en ne "lasagna-mix" dat heb ik al en dus schoof ik al het zand opzij, klutste al die bollen door elkaar en zwierde ze zo nonchalant mogelijk in het rond. Zand erover en nog wat verhakseld hout erover en klaar is kees. En daar er ondertussen genoeg regen is gevallen was "eerst gieten" niet echt nodig en kon ik gewoon "genieten" van het afgeleverde werk althans.


Nog twee kleine ps-en; diegene die goed hebben opgelet zullen al doorhebben dat ik toch nog eens met mijn zand-schoenen in mijn proper kot moest omdat ik toch niet al het benodigde materiaal bijhad ;-( en de "quotes" komen van het programma Groenland.

Kaal

Nee, nee ik heb daar zelf nog geen last van, hier en daar misschien een grijze haarpijl maar verder nog geen klagen. Ik wil het hier hebben over onze berkenbomen. Vier exemplaren staan er achter ons huis en die begonnen dermate hoog te worden dat ons terras nog maar bepaalde uren van de dag in het zonnetje staat. Na de coniferen die al eerder verdwenen en zo voor meer zon zorgen, was het ook tijd om voor de berkenbomen serieuze maatregelen te nemen.

Gelukkig heeft neef de jager ook nog nuttige ;-) ervaring met bomen en zodoende klom hij (gelukkig gezekerd) eventjes naar boven om daar wat takken af te doen. En zodoende hebben wij nu dus niet alleen kale bomen maar ook terug volop zon op ons terras, olé. Die kale bomen zouden van tijdelijke aard moeten zijn, zo verzekerd iedereen ons toch. En ondertussen moeten wij maar met onze mond open onder de bomen te lopen om gratis berkensap te smullen, blijkbaar is dat nogal gegeerd onder sporters? Straks kan ik nog meedoen met de 10 miles!

'T is me trouwens het weertje wel. Maartse buien bestaat dat nog en ook maart roert zijn staart heb ik nog niet echt gezien. Hopelijk toont april ook geen grillen want ik kan dat zonnetje wel smaken.
Zoonlief ontdekte deze rups in onze garage, een rare plaats voor zo'n beestje. Aangezien ik niet weet om welke rups het hier gaat gaven we hem maar wat brandnetel. Zoonlief had de smaak wel helemaal te pakken en dus moest ik mee op zoek naar andere insecten. Na veel zoeken hadden we een spinnetje, een oorworm en een vlieg die niet wou vliegen. Zoonlief vond dan ook dat we naar de insektendokter moesten want ik "zeg toch altijd dat alle insecten belangrijk zijn", daar stond ik dan. We hebben hem een zacht bedje van gras gegeven, volgens mij was hij zo opgekikkerd.


En dan rest mij enkel jullie nog een zalige Pasen te wensen ;-)

(Nog) toe

Home sweet home

De vakantie op ons plekje in de Ardennen was geen onverdeeld succes. Nee geen klagen over het weer; we genoten enkele dagen van een zalig lente-zonnetje. Ook maakten we mooie wandelingen en uitstapjes; zo aten we ons eerste ijsje van het jaar op een zonnige bank in Durbuy en zoonlief was helemaal onder de indruk van de grotten van Remouchamps. Maar dochterlief sliep nog slechter dan thuis, en daar is het ook al niet zo geweldig, en werd dus veel te vroeg wakker. De eerste dagen lukte het nog wel om haar terug in slaap te krijgen, maar ze had al snel door dat ze bij ons op de kamer sliep en zette haar keeltje dus open. Bijgevolg was iedereen vroeg wakker en zaten wij soms om 6 uur al te ontbijten en om 7 uur te knutselen of spelletjes te spelen en dat is nu niet echt het idee dat ik heb van vakantie.
Zoonlief bewees echter weer dat hij de beste schattenzoeker is; ongelooflijk hoe hij er steevast in slaagt de mooiste slakkenhuisjes, stenen of mooi gevormde takken te vinden. Deze keer vond hij onderstaande tand; ik vermoed van een everzwijn, maar dat is eerder een wilde gok.


Buiten de talrijke roof- en andere vogels, bijen, hommels en citroenvlinders zagen we ook nog enkele aangereden, dode exemplaren; een vos en twee dassen. Vorig jaar zagen we ook al eens een aangereden das, dat was het eerste exemplaar dat we in die 10 jaar zagen, dus ik vermoed dat het beter gaat met de das euh uitgezonderd deze exemplaren dan.

Op de terugweg stopte ik bij een tuincentrum waar hier ook over wordt gesproken, ik ging er horen of ze er het peperboompje hebben, maar dat viel weer tegen, misschien moet ik toch maar eens een uitstapje naar Gent overwegen. Ik nam dan maar een Cornus Mas mee, plaats voor meer hadden we in de auto niet en zelfs deze moest vooraan bij vrouwlief staan. Ze was daar niet echt helemaal mee opgezet want ze was nog druk bezig met onderstaande cadeautje dat afgewerkt moest worden.



Ik verschiet er toch elke keer van hoeveel werk zo'n trip met zich meebrengt; al dat in- en uitpakken, om van de was nog maar te zwijgen. Gelukkig scheen het zonnetje gisteren goed zodat de was buiten goed droogde. En buiten was het dan ook nog eens genieten van al die bloeiende bloembollen, het lijkt hier wel een krokussen-paradijs, overal waar je kijkt staan ze te blinken in de zon en dat brengt al meteen het nodige gezoem met zich mee.

Waar bleven ze

Bij muggenbeet schreef ik nog verwonderd dat ik niet snapte waar mijn winterakonietjes bleven.


Ik begon er zelfs al voor te vrezen of ze nog wel zouden verschijnen. Als je onderstaand gedichtje van Cicely Mary Barker leest dan zal je me begrijpen;

De winterakoniet

De bloembollen liggen nog lekker te dromen,
allemaal door een laag aarde bedekt.
Het is nog te koud om naar boven te komen,
maar kijk eens wie daar uit zijn slaap wordt gewekt!
Wie komt daar als eerste de grond uit gekropen,
nog voordat de sneeuwklokjes zich laten zien?
Wie doet daar zijn goudgele knoppen al open?
Wie heeft hem geroepen, het voorjaar misschien?

Maar ach vroeg of laat, hij is er onze klein maar fijne Eranthis hyemnalis. Drie groene blaadjes rond een steeltje vormen een krans met daarop de boterbloemachtige bloem. In het bloemetje zitten honingbakjes waarvan vroege bijen en andere insecten dankbaar gebruikmaken. Om de nectar tegen het wispelturige voorjaarsweer te beschermen, openen en sluiten de bloemen zich.

De tuin lonkt

Wat hebben we de voorbije dagen al mogen genieten van een stralend zonnetje. Heerlijk gewoon hoe er weer kleur komt in de tuin, hoe alles staat te popelen om te groeien en te bloeien. De eerste bijen werden al gespot en ook de muggen dansten al in de avondzon. En ik, ik wil naar buiten om niets te missen van de knoppen aan bomen en struiken die nu dikker worden en het opkomen van de eerste bolgewassen. Bij de sneeuwklokjes/Galanthus nivalis staan er al enkele mooi in bloei en ook de zogenaamde tommies/Crocus tommasinianus staan verspreid in de border (op de foto klikken voor een grotere versie).



En zelfs de Helleborus orientalis-cultivars laten al hun eerste bloemknoppen zien.


Maar al deze pies en vree fotootjes doen niet vermoeden dat er zich enkele meters verder een drama afspeelt. In de kippenren deed ik namelijk een onaangename ontdekking, ik stootte er op onderstaande gang vermoedelijk afkomstig van een woelrat. Vijf meter verder ontdekte ik weer een gat, net naast de in het najaar aangeplante kweepeer-boom. Als het hier inderdaad om een woelrat gaat dan heb ik wel een probleem, want deze beestjes staan erom bekend de wortels van jonge fruitbomen af te eten tot tegen de stam zodanig dat het snel gedaan kan zijn met mijn kweepeer en help 5 meter verder staat er ook nog een appelboom. Maar u hebt daar misschien meer ervaring mee dan ik dus alle tips om deze beestjes naar de buren door te sturen zijn meer dan welkom.