Bella Italia!

Allé, wij zijn terug thuis van 2 weken Italië.  En 't was er warm, wat zeg ik heet.  En dus moesten we ons daar regelmatig afkoelen.  Gelukkig was de zee op amper 20 minuutjes rijden of staken we ons hoofd even onder de vele kraantjes. 



Of namen we een duik in het zwembad op onze camping,  met dit zicht.  Een mens begint van minder weg te dromen. 

Wij hebben dus echt wel een geweldige agrotoerismo ontdekt.  Lekker rustig in de uitlopers van de Alpen.  En ge kont daar zelfs nog lekker eten in de cantina met groenten uit de hof.  Man wat stonden die tomaten, aubergines, paprikas en meloenen daar te pronken.  Het had daar nochtans al bijna 3 maanden niet meer geregend, kunde da geloven.  Hier is iedereen al in extase als het even hoogzomer is.

En wat doen wij op vakantie; hetzelfde als iedereen zeker; wat rondslenteren langst schoon dorpkes. 

 

Wandelingen maken met schoon uitzichten.

Ontdekken dat er een groot gat in den berg staat met alweer een mooi uitzicht.

Botsen tegen een oude Romaanse kerk en eten en drinken op Middeleeuwse feesten.

Het huisje van een echte Markies ontdekken.

Of nog gezelligere bergdorpjes!

Op tijd en stond een terrraske doen!

 

En dan nog wat rondlopen door gezellige straatjes.

Op expeditie gaan door de rivier!

 

Waarbij er natuurlijk ook gegeten moest worden.

En nog een heerlijke gelati om te bekomen van al dat geavonturier, dat spreekt voor zich!

Wij gingen dit jaar voor het eerst nog eens met de tent.

Dat was weeral lang geleden maar beviel ons helemaal.  Ook al hoorden we 's nacht wel eens een everzwijn rond de tent knorren en gingen we slapen met het geroep van de uil.  En mijn Madame dacht de eerste avond zelfs dat er apen in de bomen zaten maar dat bleken gelukkig maar rilmuizen te zijn, een soort eekhoornachtig iets.  Er zaten ook kleine schorpioenen, maar veel stelde die niet voor. 

Maar ondertussen stond ik deze ochtend weeral een uur in de file en we waren Italië nog niet uit of het begon al te regenen.  Om maar te zeggen dat zo'n vakantiegevoel ook snel weer weg kan zijn.  Ik droom dus nog even terug, mmmm!

Avontuur verzekerd!

U vraagt zich misschien soms af wanneer ik hier al die berichtjes bijeen typ. Awel ik zal het u eens vertellen se. Om 5 uur 's nachts. En nee dat is niet uit vrije wil!!! Ik zit hier namelijk op 't werk en zo'n kliekske puber-meisjes heeft de laatste tijd de gewoonte om 's nachts af te spreken en zo wat stoer sigaretten te zitten roken enzo. Dat geeft mij effe zo'n energie-boost dat ik nu natuurlijk de slaap niet meer kan vatten, en wat doet ne mens dan hé. Soit het vakantiegevoel van de voorbije weken is ineens wel heel ver weg. En daar wilde ik toch nog iets over schrijven. Want we zaten weer eens in de Ardennen. Ik zou jullie bossen vol bosanemoontjes kunnen laten zien, overgaand in speenkruid, slanke sleutelbloemen en weet ik veel wat nog allemaal, maar dat heb ik jullie hier al eens laten zien. Ik zou jullie kunnen laten zien hoe we dammetjes bouwden en speelden in het water en daar zo een ganse namiddag hebben gezeten genietend van spelen en eigenlijk niets doen, maar ook dat liet ik hier al eens zien. Dat begint hier trouwens precies een gewoonte te worden dat ik na mijn verlof iets meemaak op het werk! Misschien moet ik jullie maar eens vertellen over onze nieuwe hobby; het geo-cachen; u kent dat wel, met een gps ga je door middel van coördinaten op zoek naar schatten. Nu slaag ik er blijkbaar weer vlot in om steeds de meest avontuurlijke verstopplaatsen uit te kiezen. Bijvoorbeeld hier een eilandje te midden van de Ourthe. Er zat dus niks anders op dan de schoenen uit te doen en de broek op te rollen en zo door het ijskoude water te ploeteren.

Of wat dacht je van deze; een grot-achtige plek, zo'n 15 meter diep, waar het water naar beneden druppelt en de zaklamp bijna leeg is. Mijn Madame bleef dus wijselijk buiten staan en ik vond het toch ook een beetje spannend.

Of bovenin een reusachtige, oude boom.

Mijn Madame durft dus wel eens te zeggen; gade met met mijn ventje op stap, dan komt het avontuur soms wel heel erg rap! O ja, we brachten ook nog een nieuw huisdier mee, deze keer eentje waar ge geen omkijkens naar hebt!

En dan zag ik ook nog voor het eerst een hermelijn, een levend beestje wel te verstaan, moet er nog gezegd worden dat de Ardennen gewoonweg de max is!

Heeee pssst

Voor wie er nog aan moest twijfelen; kabouters bestaan echt. We kwamen ze vandaag tegen!

Batterijkes opladen

De kans is groot dat jullie mij nu allemaal gaan uitlachen als softie! "Eén efforke en dan moeten de batterijkes al opgeladen worden of wa". Hela 't is vorige week nog Valentijn geweest hé, iets waar ik trouwens blogsgewijs bij de anderen weinig over gelezen heb, en toch ook een kwestie waar efforkes voor moeten gebeuren! En dus trok ik er met mijn Madame voor 3 daagjes op uit. Eerst een dagske Maastricht, we hadden echt geen rustigere periode kunnen uitkiezen, alaaf! Man wat een gekte!
Om vervolgens nog wat verder af te zakken naar het Zuid-Limburgse Mergelland. Om daar op het krijtlandpad, een streek GR wandelpad, te gaan wandelen. Enkele jaren geleden waren we al aan dat pad begonnen en dat was ons zo goed meegevallen dat we nog meer van dat wilden. Wat wil je, zoveel afwisseling; grindpaden op het glooiende plateau, steile bospaden, holle wegen, voetsporen door veld en weide. Om nog maar te zwijgen van de prachtige vakwerkhuizen, mergelgroeven, kastelen en Mariabeeldjes.
Bovendien verbleven we deze keer in een schitterende bed & breakfast in Slenaken; home at the end of the world. Een schitterende plek met een schitterende tuin die ik jullie ten zeerste kan aanraden. Man ik moet dringend wat meer gebruik gaan maken van mijn blog, sta ik hier zomaar voor niks reklame te maken.


Terwijl we aan het wandelen waren werden we verrast door een pittige sneeuwvlaag. Wat alles nog meer deed schitteren! Even had ik het wel berekoud, maar een weg terug was er niet want onze auto stond zo'n 15 km verder. Gelukkig kwamen we deze berghut tegen waar we ons toch wat konden verwarmen.

En nadien was het puur genieten!

 

 

Gelijk vroeger

Zo af en toe durft mijn Madame wel eens te beweren dat ze in de verkeerde tijdsperiode geboren is. Ze droomt dan van een idyllisch en rustig leventje op het platteland van pakweg 100 jaar geleden; waar de tijd nog is blijven stilstaan, en vooral waar de stress ver weg is. Of dat van die stress nu echt klopt dat betwijfel ik, oke 't zal wel andere stress zijn dan die van tegenwoordig maar volgens mij hadden ze toen ook genoeg zaken om wakker van te liggen. En of de mensen vroeger de stille wintermaanden ook zo sfeervol doorbrachten weet ik niet. Maar sfeer was er in Bokrijk in elk geval.

Vakantiegevoel

Ik moet zeggen dat daar momenteel nog maar weinig van over schiet. Maar laat ik beginnen bij het begin. Wij trokken deze herfstvakantie naar de Ardennen. Altijd een risico om in deze periode van het jaar een vakantie in eigen land te plannen. Maar niks daarvan dit jaar want we kregen bakken aangenaam herfstweer, met een stralend zonnetje (welliswaar na het optrekken van het ochtendgrijs)en bossen die lagen te blinken dat het bijna pijn deed aan de ogen. We hebben dus genoten, met volle teugen en helemaal opgeladen keerden we dus na een week terug huiswaarts. Maar zo'n weekje weg brengt in de eerste plaats een hoop was met zich mee, een auto die eruit ziet alsof we een week in de broussen hebben gezeten en een tuin bomvol afgevallen bladeren. Voeg daarbij nog een feestje en een maag die zich blijkbaar niet 100% voelt, die overdaad brubbels en flink stuk taart bleek toch niet zo geweldig te zijn, en je voelt het al aankomen zeker. Soit, vandaag moest ik dus terug aan het werk, de zondag is hier sowieso een drukke dienst, ik werk in de sociale sector en al de jongeren die op weekend gingen komen terug binnen. Het vakantiegevoel was dus inderdaad snel weg. Maar dat bleek nog niet alles te zijn want toen ik 's avonds naar huis belde bleek zoonlief zodanig ziek te zijn dat hij al enkele uren aan het overgeven was. En alsof dat nog niet genoeg was ontdekte ik toen ik om 23u naar huis wilde vertrekken dat mijn auto niet start. Zodoende zit ik hier nu op het werk te wachten tot binnen dit en een half uur de pech-verhelping komt. Grrrrrrrrrrr ik wou dat ik terug op dat terras in Achouffe zat!

Op stap met een ezel

Ezeltjes ik zien da gère. Zodanig zelfs dat ik hoop dat ze hier ooit in de wei rondlopen. Met paarden heb ik niet direkt iets, maar een ezel vind ik altijd leuk. En zolang ze hier niet in de wei staan gaan we er dus maar op een ander mee wandelen. Het was trouwens niet de eerste keer dat we dat deden; zo wandelden we al in Diest en op 2 plaatsen in de Ardennen. Maar deze keer dus dichter bij huis voor een tochtje in "Het Kempens Landgoed" in Arendonk.


Nu is een wandeling met een ezel geen zondags tripke, nee diegene die de ezel lijd moet echt wel op zijn strepen gaan staan en laten zien dat hij de baas is. Met vaste en kordate hand, zoals ge dat bij de meeste dieren moet doen trouwens. En ja af en toe kunnen die wel eens koppen en door een plas moet je ze ook al niet proberen loodsen. Maar eens op stap loopt dat meestal wel los.
En zeker met deze ezel, 't was echt een schatje, van al de ezels waarmee we al wandelden had deze ook het beste tempo. Samen met een stel vrienden gingen we zo op tocht en al de kinderen waren er dol op!


Ook zoonlief zoals je kan zien. Voor onderweg kregen we zelfs zelfgemaakte koekjes mee, mmm!


Absoluut een aanrader dus. Als je ook gaat vraag dan ook even of je de grote moestuin mag bekijken en wie weet krijg je wel een persoonlijke rondleiding van één van de bewoners. Contactgegevens vind je hier of bel naar 014/670069!

Op blote voeten

Op vrouwlief haar verjaardag gingen wij op pad en belanden zo op een blotevoetenpad. Nu is wandelen op blote voeten heel erg leuk, wandelen op blote voeten in kriebelend gras mogelijks nog leuker, wandelen op blote voeten in de modder en in plassen formidabel leuk en wandelen op blote voeten in een kletterend bergriviertje, ook al is dat kunstmatig aangelegd, het sumum van leuk!


Maar wandelen op blote voeten op keitjes is minder leuk, op blote voeten op grotere keien is dat nog een beetje leuk maar op blote voeten op kleine keitjes is dat dus helemaal niet leuk meer. En zo zaten er toch wel een aantal stukken bij met van die kleine vervelende pijnlijke irritante keitjes. Nu waren het toch vooral de ouders die daar last van hadden, de kinderen waren soms amper bij te houden. En zo klonk er toch wel regelmatig een ai en een oei. Dusdanig zelfs dat dochterlief, die ik af en toe op die pijnlijke stukken oppakte, op den duur niet meer zei "papa, ikke stappen" maar "papa, ikke pijn doen"! En zo waren wij soms maar al te blij dat wij onze voetjes eens in de lucht konden houden.


Maar achteraf moesten we vaststellen dat een voetverzorging van 3 € toch zijn geld waard was.
Op de terugweg stopte ik nog bij een tuincentrum, nog altijd op zoek naar een Daphne mezereum/peperboompje. Maar omdat dat nog altijd niet voorradig was kocht ik maar een klimroos; een Guirlande d' Amour, vond ik wel toepasselijk op deze dag. Die mag hier in een schrale gele regen boompje klimmen. Durft nu nog maar eens zeggen dat ik niet romantisch ben ;-)

Voor elk wat wils

Weet je wat er gebeurt als plan A; een feestje in de tuin niet kan doorgaan door het slechte weer awel voor ge het weet is er een plan B en staat ge dus in ecoflora. Dat maakte ik zaterdag mee en het was verdorie nog een goed plan B ook, zeker als ge daar nog nooit bent geweest! Ge gaat me misschien niet geloven, maar 't is toch zo. Dat hebde natuurlijk als dat niet bij de Kempische deur ligt.
En wat verdween er daar allemaal in mijn zakken en bijgevolg ook uit mijnen portemonnee? Blommenzaad ja ja den B1 en B5. Onder kenners algemeen gekend als een mengsel voor vaste bloemenweide zonder grassoorten en meer specifiek den 1 voor de leem-en zandleemgronden (eigenlijk de gewone tuingrond) en den 5 voor rijke grond in halfschaduw. Ik hoop dat u dat nog allemaal kan volgen met al die A's en B's anders leest ge het hier gerust eens op uw gemakske na.
Ik wilde ook nog wat plantjes kopen, maar ik moet zeggen dat de prijs nogal tegen stak. Zeker als ge het gewoon zijt om voor nen appel en een ei zelf zaad aan te kopen en dit dan op te kweken. Neem nu deze beemdkroon, een klein, fijn plantje maar vergist u niet want het is hier al weken een magneet voor allerlei bijen en hommels. En het leuke is ook dat ze zich elk jaar maar weten te vermenigvuldigen.


Maar de zeekool/Crambe maritima, gewone agrimonie/Agrimonia eupatoria en nog wat jetbezenplantjes waaronder de Mara des Bois kon ik toch niet laten staan. En dan had ik nog de pech dat een aantal plantjes van mijn wish lijstje er niet meer waren waaronder de daslook en het knopig helmkruid.

Voor wie dacht dat deze hoogdag al ten einde was heeft het goed mis, als we dan eens van ons erf komen dan doen we het goed hé. En zodoende bezochten we achtereenvolgens nog de
markt op het terrein van de slachthuizen in Anderlecht. Het museum voor natuurwetenschappen


met onze gewonnen kaarten voor hun (niet meer zo nieuwe) biodiverCITY tentoonstelling! Waar onder andere dit te lezen viel;



En genoten we nog van nen toeristische rondgang doorheen Brussel waarbij vrouwlief zelfs nog even de paskamers indook. Kortom een dagje met voor elk wat wils!

Rust en ruimte

Wij waren dus met vakantie. Voorgaande jaren gingen wij bijna altijd weg met een adresje uit de groene vakantiegids. Het is altijd wel een beetje een verrassing waar je terechtkomt, standaardnormen zijn er niet echt en een enkele keer viel er op ons verblijf wel eens iets aan te merken. Maar meestal waren wij heel erg tevreden en nog steeds denken wij vaak terug aan ons verblijf in de bergen in Portugal bij een geitenboer; mee op tocht met de kudde geiten, vers gebakken zuurdesembrood eten met een plakje geitenkaas, genieten van de sterrenhemel, ... of een ander adresje waar we steevast elke avond konden genieten van het uitvliegen van de uilen inclusief het gekrijs van de jongen die riepen achter eten, of nog een ander adresje waar we vlakbij een heuvel stonden die vol stond van de bloemen inclusief bosaardbeitjes en waar het gewoon heerlijk was om gewoon te liggen en af en toe wat te smullen, of in Tsjechië waar we door de eigenaars mee werden genomen naar een dorpsfeest, of in Spanje waar we logeerden bij een vrouw die kookte op de zon, ... . Vakantie is toch vooral genieten van de kleine dingen; een bezoek aan een kleurrijke markt, een gezellig stadje bezoeken, een wandeling en dat mag best een stevige zijn, (al is dat sinds de kinderen wel een heel pak minder), een lekker aperitiefje met hapje erbij, ... .
Hier vind je nog wat adresjes in Frankrijk.

Sinds dochterlief er is bijgekomen waren we nog niet echt ver weggegaan; de Ardennen daar gingen we natuurlijk wel naartoe, zelfs meermaals. En ook op Texel en de Veluwe verbleven we.
Deze keer dachten we dat als we iets kozen waar de kinderen zich super zouden amuseren;met zwembad, glijbanen, speeltuintjes, strand vlakbij, wij ook super content zouden zijn. We kozen dus iets bij de operator die zonnige vakanties aanbied en zagen het al helemaal voor ons. De stacaravan waarin we verbleven was clean maar oké. Maar zaten wij buiten op het terras dan konden we geen kant opkijken zonder andere mensen in het vizier te hebben; voor ons, links, rechts of nog schuiner rechts en dan zwijg ik nog maar van de achterburen die wel heel dicht stonden als we de gordijnen van onze woonkamer openden, die bleven dan ook gans ons verblijf dicht! Daarenboven kwam dan nog dat het met onze dichtste buren, die waar we altijd recht op keken, niet echt klikte en dat beterde er niet echt op toen we onder onze voeten kregen omdat onze kinderen hen te vroeg hadden wakker gemaakt. Uiteindelijk is het nog wel goed gekomen doordat we toch steeds vriendelijk een goeiemorgend wensten en hen uiteindelijk zelfs uit de nood hebben geholpen. Daarenboven was er eigenlijk constant lawaai; vlakbij een drukke weg, een druk treinspoor, om nog maar te zwijgen van de geweldige animatie in de vorm van karaoke en line dance en andere initiaties. Rust en zeker ook ruimte was er dus niet echt te vinden en dus gingen we heel vaak op stap om te genieten van mooie plekjes.



Thuiskomen was dan ook een zaligheid, wat een rust en wat een ruimte. Voor de grap hebben we eens zitten uittellen hoeveel van de stacaravan's we hier konden neerzetten, een goudmijn geloof mij! En zo weten we meteen weer op wat voor een zalig plekje we wonen, en dat willen we zo ook houden. Maar geniet vooral even mee (klikken op de foto voor een groter formaat);

We hebben de zon meegenomen!

Het is hier 2 weken erg stil geweest, wij piepten er dan ook even tussenuit maar hebben wel de zon meegenomen!