Vakantiegevoel

Ik moet zeggen dat daar momenteel nog maar weinig van over schiet. Maar laat ik beginnen bij het begin. Wij trokken deze herfstvakantie naar de Ardennen. Altijd een risico om in deze periode van het jaar een vakantie in eigen land te plannen. Maar niks daarvan dit jaar want we kregen bakken aangenaam herfstweer, met een stralend zonnetje (welliswaar na het optrekken van het ochtendgrijs)en bossen die lagen te blinken dat het bijna pijn deed aan de ogen. We hebben dus genoten, met volle teugen en helemaal opgeladen keerden we dus na een week terug huiswaarts. Maar zo'n weekje weg brengt in de eerste plaats een hoop was met zich mee, een auto die eruit ziet alsof we een week in de broussen hebben gezeten en een tuin bomvol afgevallen bladeren. Voeg daarbij nog een feestje en een maag die zich blijkbaar niet 100% voelt, die overdaad brubbels en flink stuk taart bleek toch niet zo geweldig te zijn, en je voelt het al aankomen zeker. Soit, vandaag moest ik dus terug aan het werk, de zondag is hier sowieso een drukke dienst, ik werk in de sociale sector en al de jongeren die op weekend gingen komen terug binnen. Het vakantiegevoel was dus inderdaad snel weg. Maar dat bleek nog niet alles te zijn want toen ik 's avonds naar huis belde bleek zoonlief zodanig ziek te zijn dat hij al enkele uren aan het overgeven was. En alsof dat nog niet genoeg was ontdekte ik toen ik om 23u naar huis wilde vertrekken dat mijn auto niet start. Zodoende zit ik hier nu op het werk te wachten tot binnen dit en een half uur de pech-verhelping komt. Grrrrrrrrrrr ik wou dat ik terug op dat terras in Achouffe zat!