Home sweet home

De vakantie op ons plekje in de Ardennen was geen onverdeeld succes. Nee geen klagen over het weer; we genoten enkele dagen van een zalig lente-zonnetje. Ook maakten we mooie wandelingen en uitstapjes; zo aten we ons eerste ijsje van het jaar op een zonnige bank in Durbuy en zoonlief was helemaal onder de indruk van de grotten van Remouchamps. Maar dochterlief sliep nog slechter dan thuis, en daar is het ook al niet zo geweldig, en werd dus veel te vroeg wakker. De eerste dagen lukte het nog wel om haar terug in slaap te krijgen, maar ze had al snel door dat ze bij ons op de kamer sliep en zette haar keeltje dus open. Bijgevolg was iedereen vroeg wakker en zaten wij soms om 6 uur al te ontbijten en om 7 uur te knutselen of spelletjes te spelen en dat is nu niet echt het idee dat ik heb van vakantie.
Zoonlief bewees echter weer dat hij de beste schattenzoeker is; ongelooflijk hoe hij er steevast in slaagt de mooiste slakkenhuisjes, stenen of mooi gevormde takken te vinden. Deze keer vond hij onderstaande tand; ik vermoed van een everzwijn, maar dat is eerder een wilde gok.


Buiten de talrijke roof- en andere vogels, bijen, hommels en citroenvlinders zagen we ook nog enkele aangereden, dode exemplaren; een vos en twee dassen. Vorig jaar zagen we ook al eens een aangereden das, dat was het eerste exemplaar dat we in die 10 jaar zagen, dus ik vermoed dat het beter gaat met de das euh uitgezonderd deze exemplaren dan.

Op de terugweg stopte ik bij een tuincentrum waar hier ook over wordt gesproken, ik ging er horen of ze er het peperboompje hebben, maar dat viel weer tegen, misschien moet ik toch maar eens een uitstapje naar Gent overwegen. Ik nam dan maar een Cornus Mas mee, plaats voor meer hadden we in de auto niet en zelfs deze moest vooraan bij vrouwlief staan. Ze was daar niet echt helemaal mee opgezet want ze was nog druk bezig met onderstaande cadeautje dat afgewerkt moest worden.



Ik verschiet er toch elke keer van hoeveel werk zo'n trip met zich meebrengt; al dat in- en uitpakken, om van de was nog maar te zwijgen. Gelukkig scheen het zonnetje gisteren goed zodat de was buiten goed droogde. En buiten was het dan ook nog eens genieten van al die bloeiende bloembollen, het lijkt hier wel een krokussen-paradijs, overal waar je kijkt staan ze te blinken in de zon en dat brengt al meteen het nodige gezoem met zich mee.