Op het eerste gezicht, februari

Ik had het vorige maand nog gezegd; een dik pak sneeuw zou super zijn. Een dik pak is het wel niet geworden maar met een laagje poedersuiker zijn we ook al content. En wie weet valt er dit weekend toch nog wat uit de lucht, dat zou geweldig zijn!


Veel is er dus uiteraard niet veranderd, dus tok ik maar wat neer. Want onlangs leerde ik via de tuinscheurkalender een geweldig nieuw woord kennen; de kattenbaktuin. U kent ze wel; die tuinen vol met allerlei steentjes mijnsteen of graniet in allerlei kleuren met hier en daar een buxus-bol of wat grassen of bamboe erin. Het is het proto-type van de onderhoudsloze tuin. De tuinen die meedoen aan op het eerste gezicht zijn niet echt onderhoudsloos te noemen. Misschien zijn wij allemaal wel ouderwets en praten de kattenbaktuin-eigenaars even cynisch over ons als ze ons met onze kop tussen het groen zien hangen; druk in de weer om onkruid te wieden, hagen te snoeien, ... terwijl zij nog eens nippen van een glaasje rosé. Voor hen is de tuin er niet voor de planten maar voor de mensen.

Gelukkig lees ik in de tuinscheurkalender ook andere zaken zoals;
"Essentieel voor een tuin is in onze ogen de beplanting: de tuin moet een groene oase zijn, waarin je je thuis voelt en waarin je de natuur en de seizoenen sterk kunt beleven. Voor ons bestaat er niet een tuin zonder groen, of zonder planten." Fleur van Zonneveld en Eric Spruit

Of deze; "Bij het maken van een tuin streeft de architect naar een partnerschap met het rijk der natuur. In een prachtige tuin is de grootsheid van de natuur alom aanwezig, maar dan gereduceerd tot menselijke proporties en getransformeerd tot het efficiëntste toevluchtsoord tegenover de agressiviteit van het leven van vandaag."
Luis Barragan