Lange tijd was ik aan het twijfelen of ik rond ons gras-,kippen-,terras- en speel-weide nog haag zou zetten. Langs de ene kant wil ik genieten van het zicht op de schapen. Maar langs de andere kant is het natuurlijk wel heel leuk dat je de tuin niet in één oogopslag kan overzien en echt een wandelingetje moet maken. Vandaar dus dat er hier binnen enkele weken zo'n 60 meter haag wordt bijgeplant. Een deel daarvan komt in de plaats van de coniferen en de rest dus hier. Mijn bestelling plaatste ik deze week via de actie behaag onze Kempen. Eerder bestelde ik daar ook al heel wat heg-planten. Deze staan rond de wei, maar zijn voorlopig nog te klein om er op deze foto veel van te zien.
De fruitbomen daar gaan we nog wat mee wachten, maar ik kon het toch niet laten om hop te bestellen. Nu heb ik hier al wel een beetje hop. En deze is zelfs zo hard in trek dat afgelopen zomer de blaadjes helemaal werden opgepeuzeld door de rupsen van het icarusblauwtje, de gehakkelde aurelia en het boomblauwtje. Dit is voor mij echter geen reden tot panikeren. Integendeel eerder een reden om er nog wat bij te zetten; deze mag dus onze wilgentenenhut volledig gaan overwoekeren. Ik stelde ook voor aan vrouwlief om kweeperen en mispels te zetten. Maar kreeg toch enkele kritische vragen zoals "en wie gaat die confituur dan maken", "en is dat wel lekker", ... . En ik moest eerlijk toegeven dat ik eigenlijk niet echt goed meer weet hoe de smaak ervan is. Maar in het boek; Een tuin van eten , vier seizoenen oogst van Peter Bauwens las ik het volgende over de kweepeer;
De fijnste herfstgeur oogst je van kweepeer. Voor veel mensen is dat nog een beetje een vreemde vrucht. De kleine bomen of grote struiken bloeien prachtig in het voorjaar en vormen in oktober een indrukwekkende, geurige oogst aan harde, gele, peervormige vruchten. Kweeperen zijn enkele weken lang houdbaar en je kunt ze in huis bewaren als geur- en sfeermaker. De vruchten zijn niet zo uit de hand te eten, maar kunnen wel verwerkt worden in taarten, gecombineerd in appelmoes of als basis voor jam en geurige thee gebruikt worden. Net voor het invallen van de winter vormt een schaal met kweeperen, noten, appels en peren een heerlijke oogst die tot diep in de winter smaak en aroma in huis en keuken kan brengen.
Een tijdje geleden gingen we naar het museum voor natuurwetenschappen in Brussel. Zoonlief is nogal zot van dino's en dat is er sinds een bezoek aan dit museum niet op verbeterd.
Zelf was ik ook wel benieuwd. Zeker met de campagne die dit museum voert voor de biodiversiteit. Nu is er denk ik geen betere plek om te ontdekken hoe rijk de verscheidenheid van levende wezens is. Vanaf december 2010 openen ze zelfs een nieuwe permanente tentoonstelling over de biodiversiteit in de stad.
Al die aandacht voor de biodiversiteit kan ik alleen maar aanmoedigen. Al is het een feit dat het er helemaal niet goed mee gaat. Planten- en diersoorten verdwijnen in sneltempo, en dit mede door toedoen van de mens. Op canvas kon je deze week kijken naar het eerste deel over de biodiversiteit in België. In de documentaire maakt evolutiebioloog Dirk Draulans een stand van zaken op van de biodiversiteit in ons land.
Een absolute aanrader. Dinsdagavond kan je kijken naar het tweede deel, en deze is zeker ook interessant als je niet in België woont.
Nu ben ik zelf nogal voorstander van het feit dat men mensen aanzet om zelf iets te doen om de verdwijning van de biodiversiteit tegen te gaan. De documentaire toont enkele interessante initiatieven maar op deze site vind je nog meer tips. Zoals; -ik bouw nestplaatsen voor dieren en geniet van mijn natuurlijke zoo -ik koop geen dierensouvenirs of exoten zo krijgen deze soorten opnieuw kansen in hun eigen leefgebied -ik kies voor duurzaam hout en geef leven aan onze groene longen -ik ga voor een groendak en geef planten en dieren meer kansen -ik composteer en steun mijn tuin, het milieu én mijn portefeuille -ik verwelkom de natuur in mijn tuin en geniet van de geuren en kleuren, planten en dieren -ik eet groenten en fruit van het seizoen; lekkerder, gezonder en een prima zet tegen de klimaatopwarming -ik dood geen dieren; wat zijn dat nu voor beestige manieren? -ik pluk geen bloemen of paddenstoelen en geniet van deze pareltjes in de natuur -ik observeer de natuur; het is gratis, boeiend en ... wondermooi! -ik plant een boom of haag en bied vele dieren en planten een nieuwe thuis -ik gebruik geen pesticide, herbicide, ... en hou huis en tuin écht gezond -ik wandel of fiets in de natuur want ontdekken is al een beetje houden van, en dus zin krijgen om te beschermen -ik eet bio en hou rekening met de natuur, de bodem en onze gezondheid -ik sport met respect voor de natuur zodat de volgende generaties dat ook nog kunnen -ik leg een vijvertje aan; een spetterend feest voor dieren en planten - ...
Op ik geef leven aan mijn planeet kan je trouwens een gratis en handige boekje bestellen met 366 tips voor de biodiversiteit.
De Velt-studiedag; zonder pesticiden in tuin en keuken van afgelopen weekend was volgens mij ook zo'n inspirerende ontmoeting. Spijtig genoeg kon ik er zelf niet bijzijn. Maar omdat het BUGS (Biodiversity in Urban Gardens)onderzoek van bioloog Ken Thompson zo'n inspirerende resultaten opleverde wil ik ze in dit verband toch even aanhalen. De resultaten toonden aan dat er geen kwalitatief verschil is tussen kleine en grote tuinen. Een kleine tuin gedraagt zich als een deel van een grotere tuin. Als je een klein deel van een habitat selecteert, vind je hetzelfde aantal soorten en individuen per deel als in een groter deel van een habitat. Of je nu zoekt naar spinnen, vogels of zoogdieren, ecologisten komen over het algemeen tot deze bevinding.
Het beste wat je kunt doen voor meer biodiversiteit in je tuin is een spontaan opgekomen boom met rust te laten. Bomen en struiken zijn essentieel. Ze verschaffen voeding en leefruimte voor de planteneters aan de basis van de voedselketen. Daarop steunt al de rest, inclusief de grotere dieren. Maakt het uit of dit inheemse bomen en struiken zijn? Neen. Het verschil tussen afwezigheid van bomen en struiken en hun aanwezigheid is veel groter. Waarom? Tuinen zonder bomen en struiken zijn nagenoeg tweedimensionaal. Bomen maken je tuin kubusvormig en dus veel groter. Ze voegen letterlijk een extra dimensie toe aan je tuin en vergroten het volume leefruimte dat beschikbaar is voor het leven in je tuin. Veel dieren hebben zich bovendien gespecialiseerd in het leven op struikgewas en bomen. Zonder bomen mis je die derde dimensie, maar er is meer, want wat je creëert onder de boom is een heel andere omgeving waar erg veel dieren die houden van een vochtige omgeving graag vertoeven. Bomen betekenen meer plantenetende insecten en dat heeft een invloed op alle dieren hogerop in de voedselketen.
De aanleg van een composthoop en een vijver zijn andere dingen die je kunt doen voor meer biodiversiteit. Ken Thompson breekt ook een lans voor dood hout; dode bomen zijn bijna belangrijker dan levende. Voordat de mens Europa overspoelde, lag het continent vol dood hout. Nu vinden de schepsels die zich gespecialiseerd hebben in het leven van dood hout er niet meer genoeg van waardoor vooral zij bedreigd zijn. Laat een gestorven boom dus gewoon staan. Hoge grasachtige vegetatie is ook erg belangrijk. Voor 99 procent van de dieren zijn hoge grassen belangrijker dan de bloemen die er in staan.
Mocht jij er zelf bijgeweest zijn en nog interessante zaken hebben vernomen; dan hoor ik ze graag.
Ik ben er echt nog niet klaar voor. En dan heb ik het natuurlijk over dat nat, winderig en koud weer. Maar ik vrees dat het van de moetes zal zijn.
En druk dat ik het hier heb. Heb het idee dat ik met twintig dingen tegelijk bezig ben. Vrouwlief werd er zelfs een beetje horendol van en gaf me prompt een lijstje met wat ik nu eerst allemaal eens moet afwerken vooraleer ik aan een nieuw project begin. Er zitten prutsen bij, maar toch ook serieuze werkjes. En daarenboven kwam dan nog dat ik al een hele week maar half was; hoesten, een snotvalling, keelpijn, spierpijn, ... . Veel heeft te maken met dochterlief die ineens weer veel te vroeg wakker is. Ik weet niet wat jullie van vijf uur vinden; maar ik vind dat te vroeg. Zeker als je daar dan nog een feestje bij hebt en veel te laat in bed ligt, dan doet 5 uur echt wel pijn.
Het grootste werk waar ik momenteel mee bezig ben is het bouwen van een houtkot. Al zit ik ondertussen al wel aan de afwerkingsfase en dan vullen uiteraard. Maar een probleem dat me grotere zorgen baart is de kachel zelf. We hadden eerst een open haard en hebben daar een inbouwhaard ingezet. Maar al snel bleek dat de schouw niet voldoende trekt. Na wat raad te hebben gevraagd hebben we de schouw laten verhogen zodat hij een beetje boven het dak steekt, maar als je het mij vraagt is hij nog niet hoog genoeg. Het geeft al wel een verbetering maar duidelijk niet voldoende. Want telkens je hem open doet lijkt het alsof je in de living een open vuur aan het stoken bent. Echt niet bevorderlijk voor die keelpijn. We hebben nu de raad gekregen om een week lang goed te stoken zodat de schouw goed opdroogt en dan is hopelijk het probleem verholpen. Wie mij ondertussen tegen het lijf loopt weet nu hoe het komt dat ik wat uitgerookt riek.
Vorige week begonnen de boeren ook de maïs te oogsten op de omliggende velden. Zoonlief vindt dat super. Niet alleen om te zien, maar zeker ook om dan achteraf nog maïskolven te gaan zoeken. Ondertussen staan er hier al ettelijke bakjes te drogen. De kippen en Flappy, het konijn laten het zich smaken. Zoonlief verzamelt trouwens wel meer; noten, hazelnoten en kastanjes en tussendoor dan nog wat herfstframbozen. Zoonlief vond het trouwens de hoogste tijd dat ik eens een foto nam van zijn schattentafel met bijzondere stenen, schelpen, botjes, fossielen, eikels, noten en stokken. De stok rechtsonder heeft trouwens de vorm van een hand.
En als jullie me dan nu even willen excuseren, heb nog een lijstje af te werken.
'T is niet dat deze blog iets geheim is; familie en vrienden weten er van maar dat wil niet zeggen dat iedereen moet weten wie ik ben. Nu ben ik vorige week zo stom geweest om hier een vraag van onze team-evaluatie te publiceren. Ondertussen zal je het niet meer terugvinden, maar een over-ijverige collega, dag An, ging dus eens googelen op een specifiek woord en nee ik ga het hier niet nog eens schrijven. En kwam zo dus bij mij terecht. Niet dat dat zo'n probleem is, 't is een toffe collega en ze gaat het wel voor zich houden. Maar nu hoeft echt niet iedereen van het werk die ook zo over-ijverig is bij mij uit te komen. Ondertussen heb ik het tekstje hier verwijderd maar googel gewijs staat er nog steeds een verwijzing naar deze blog. Mijn vraag is dus; hoe geraak ik daar vanaf!
En het gaat hier natuurlijk over de vraag waar komt de passie voor het tuinieren vandaan. Ik heb er een tijdje mee rondgelopen, met die vraag. Natuurlijk zat het (moes)tuinieren ook bij ons in de familie. We hadden een vrij grote tuin waar het echt leuk spelen was; met bessen-struiken en rabarber die we verorberden met suiker in een koffiefilter. Er stonden ook 2 fruitbomen waartussen we de hangmat hingen. We hadden ook kippen en daar zorgde ik veel voor; het kippenhok proper maken, de eitjes uithalen, de ren opkuisen. Een moestuin hadden we ook; groot begonnen maar elk jaar werd hij een beetje kleiner. Ik herinner me dat er veel aardappelen stonden en dat we met z'n allen erwtjes peulden.
Ook bij de grootouders werd er gemoestuinierd. En bij vrouwlief al net hetzelfde. De bloemen-pluktuin heb ik jullie hier al eens laten zien.
In die tijd was ik daar echter helemaal niet mee bezig. Ik vond het wel tof maar daar bleef het dan ook bij. Alles veranderde echter toen we verhuisden naar onze huidige woonst met veel, toch meer dan genoeg, grond en ruimte. Naast ons huis ligt een veld van meer dan een halve hectare van de grootouders. Dat veld werd door een plaatselijke boer bewerkt en hij teelde er maïs op. De eerste zomer dat we daar woonden kwam hij enkele keren met zijn grote sproeimachines langs. Mijn madam was toen ook zwanger en mijn besluit stond al meteen vast; het zou de laatste zomer zijn dat er naast onze deur gesproeid werd. Na wat praten met de grootvader mocht ik er aan beginnen. Een groot deel van het veld werd schapenweide, een deel siertuin, nog een deel kippen en-speelveld, een deel moestuin en bloemenakker en dan was er nog plaats voor wat bessenstruiken en aardbeien. Plannen voor de toekomst zijn er nog voldoende; een vijver, een bloemenweide, een boomgaard, ... .
Dit alles doen we in de eerste plaats voor onszelf. Wie wil er nu niet een aantrekkelijke tuin waar je je kan ontspannen, tafelen, spelen, groenten telen, bessen plukken, de was ophangen, ... . En natuurlijk gifvrij! Bestrijdingsmiddelen zijn niet alleen schadelijk voor de natuur en voor het milieu maar ook voor onze eigen gezondheid.
Op de tweede plaats is er het besef dat door het creëren van ons eigen eco paradijsje we kunnen bijdragen aan het behoud van bedreigde dier- en plantensoorten. En dat doe je natuurlijk niet door het aanplanten van dubbelbloemige variëteiten; want die worden enkel gekweekt voor het oog van de mensen. Nee wie leven in zijn tuin wil plant dus enkelvoudige bloemen; want die zorgen voor stuifmeel en nectar. De insecten die zo worden aangetrokken trekken op hun beurt dan weer andere dieren aan. Voor de hongerige vogels plant je dan weer best struiken met bessen aan zoals vlier, lijsterbes, krentenstruik en wilde rozen met bottels. Stekelige struiken zoals meidoorn bieden dan weer een prima plekje voor vogelnestjes. Je kan zoveel doen voor meer natuur; van waardeplanten planten voor vlinders tot nestkastjes bouwen voor solitaire bijen. Van snoeihout maak je een takkenwal dat een geweldig schuilparadijs is voor tal van dieren. Met water in de tuin, zelfs een kleine drinkschaal breng je heel wat extra leven in de tuin. Stapelmuurtjes van afgedankte stenen vormen een veilig onderkomen voor tal van dieren , zeker in de winter, ... .
Op de derde plaats ontspant het me ook nog eens geweldig; met de handen bezig zijn, het buiten zijn. Het vormt een ideaal tegengewicht voor een stressvolle dag.
Vandaag stopte er een auto bij ons op de oprit. Een vrouw van rond de vijftig stapt uit en belt aan. Als ik de deur opendoe begroet ze me vriendelijk en vraagt of ze me iets mag vragen. Natuurlijk zeg ik. Zonder aarzelen vraagt ze me of ze wat van die zonnebloemen mag knippen die daar aan de straatkant staan. Ik denk in mijn eigen allé wie vraagt dat nu en even twijfel ik of ik mijn goed hart voor zoveel dapperheid moet laten zien. Maar dan zeg ik toch van liever niet. Ik leg haar uit dat we ze daar speciaal gezaaid hebben omdat we zo van zonnebloemen houden en dat ze bovendien erg veel nectar leveren voor de hommels, bijen en zelfs vlinders en dat ze die in deze periode nog hard nodig hebben. En bovendien leveren ze binnen enkele weken, als ze uitgebloeid zijn, zaad op waar de vogels lekker van komen snoepen. Ze zegt snel dat ze me wel begrijpt en dat ze ze natuurlijk ook gewoon in de winkel kan kopen en weg is ze. Ik blijf toch ietwat verbaasd achter. Misschien had ik haar wat zonnebloemenzaad moeten aanbieden want dat heb ik ondertussen al vlot verzameld. Ik laat het altijd eerst drogen op een draad zodat er voldoende verluchting is anders beginnen ze te schimmelen. En zoals je op de foto ziet moet je niet te lang wachten met het verzamelen van het zaad anders zijn de vogels met alles weg.
Afgelopen zondag gingen wij naar de plantenbeurs in het arboretum in Kalmthout. Ik wilde er vooral naartoe om me enkele druivenplanten van de nieuwe tuin aan te schaffen. Nu zijn de plantjes die ze daar aanbieden niet meteen van de goedkoopste. Maar het grote voordeel vind ik dat het hier om pitloze druiven gaat en dus ideaal voor de kindjes en dat je ze daar kunt proeven.
Zo waren we dus na het proeven en rekening houdend met wat spreiding in de oogst helemaal overtuigd van de reliance en de himrod seedless.
Reliance rijpt midden september met redelijk grote, dieprode bessen aan kleine, mooi gevulde trossen. Matige groeikracht en goede productiviteit. Opvallende uitgesproken fruitsmaak, aardbei- of framboos.
Himrod seedless rijpt vroeg, eind augustus. Losse, ietwat slordige trossen met ovale groen-gele bessen en bij volle rijpheid een fijne licht-muskaat smaak. Groeikrachtig, makkelijk en vroeg productief. Een aanrader voor een eerste kennismaking.
Voor de rest had ik weinig op het lijstje staan omdat ik eerst wil zien wat het resultaat is met al mijn zaaigoed en de plannen voor de voortuin nog niet helemaal rond zijn.
Zoals je op de foto kan zien had vrouwlief ook een lijstje. Nu moet je weten dat ze op voorhand eerder sceptisch stond tegenover het bezoek aan de plantenbeurs. Maar daar ter plekke kon ze niet weerstaan aan; -4 blauwe bessen planten want dat vind ze super lekker, -tomaten zaadjes van de nieuwe tuin; olijf-tomaatjes en de washington tomaat -zaadjes van reukerwten; old spice mixed, eveneens van de nieuwe tuin -en nog wat zaad van silene namelijk een bloemenmengsel in de kleuren blauw en wit en een speciale variëteit zinia's; één van haar lievelings-éénjarigen.
En dan moet je weten dat ze deze week ook nog thuis kwam met een kistje met wel 100 tulpenbollen genre old glory. 'T zijn er wel schone maar waar gaan we die zetten?
Nu moet ik ook wel toegeven dat ik me bij al die zaden van de nieuwe tuin ook als een kind in een snoepwinkel voelde. Echt ongelooflijk wat een kleurrijk en bijzonder aanbod, ook al zijn ze niet goedkoop.
En nadien genoten we nog na in de Kalmthoutse heide. Ook al waanden we ons soms in een drukke winkelstraat, we hebben toch echt genoten. En dat was meteen een goede gelegenheid om zoonlief zijn nieuwe wandelschoenen in te lopen. En ze zijn goedgekeurd; hij demonstreerde ons dan ook uitvoerig hoe snel je er wel mee kan lopen. Al bleek al snel dat hij liever gewoon zijn botten/laarzen aandoet want daar kan je toch veel beter mee door de plassen lopen. Lap.
Ok, ik geef het toe. Met dit boompje heb ik alles verkeerd gedaan wat je ook maar verkeerd kan doen.
Het begon al vijf jaar geleden bij de aankoop; voor de geboorte van zoonlief wilden wij een boom planten. Totaal onvoorbereid ging ik dus naar een tuincentrum. Nu moet je weten dat ik op dat moment echt nog quasi niks van boompjes en plantjes afwist en dus liet ik me puur leiden op mijn gevoel. Ik dacht zo bij mezelf dat een fruitboom wel leuk kon zijn. Al snel bleek dat totaal ondoordacht want als geboorte-boom plant je doorgaans een boom die heel oud kan worden en dan is een fruitboom nu niet meteen de beste optie. Daarbovenop kwam dan ook nog eens dat ik eigenlijk nog niet eens goed wist waar ik hem nu juist ging zetten. De boom werd dan maar ergens in een hoekje geplant bij de grootouders. Nee echt een geweldig plekje was dat niet; hij stond daar gedrongen tussen andere bomen en met te weinig zonlicht.
In een impulsieve bui haalde ik het vorig jaar ergens in het najaar (dat was gelukkig wel het goede moment) in mijn hoofd dat dat boompje misschien wel eens mooi kon staan op de wei. En zo gebeurde het ook. Zonder de wortels enkele maanden vooraf door te steken om extra beworteling te stimuleren. En zonder extra compost, want dat had ik toen niet voorhanden werd hij gewoon in de grond gezet en met een paal verstevigd.
In de lente kwamen de eerste blaadjes piepen en ik was er dan ook helemaal van overtuigd dat het allemaal goed ging komen. Maar tijdens onze geweldige hoogzomer periode verschrompelde de blaadjes allemaal, om na enkele weken helemaal af te vallen.
En zo stond hij daar dan eerder dood dan levend te wezen. Ondertussen vroeg ik me af of ik hem nog een kans moest geven en nog een jaartje moest afwachten of beter meteen te vervangen.
Maar sinds een tweetal weken zijn er weer enkele blaadjes verschenen zodat ik me afvraag of dit nu toch gewoon gaat goedkomen.
Spijtig genoeg kan ik jullie geen recente foto's tonen; je weet wel mijn toestel is stuk en Meneer konijnenberg heeft gezegd dat ik 4 tot 6 weken geduld moet hebben. Natuurlijk lonkte daar van die geweldige fototoestellen maar dat staat voorlopig nog niet echt hoog op het financieel prioriteiten-lijstje. Tenzij ze me natuurlijk zeggen dat er niets meer aan te doen is. Ne mens zou nog beginnen hopen dat die dingen kapot gaan.
Eigenlijk wil ik hier al enkele weken een foto van mijn blauwe knoop plantjes publiceren; maar elke keer denk ik dat ik beter nog even kan wachten tot er nog meer bloemen zijn opengekomen. En inderdaad na het prachtig weer van de voorbije dagen staan ze allemaal te bloeien. Alleen is er een klein probleem of beter gezegd een groot probleem; mijn foto-toestel doet het niet meer. Een of ander technisch mankement want als ik hem wil aanzetten doet hij niets meer, helemaal niets, grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr. Morgen dus terug naar de winkel en hopen dat hij snel gefixt is. En zodoende moet ik jullie dus een foto laten zien van ergens begin vorige week.
Twee jaar geleden bracht ik van het heempark in Eindhoven twee of drie blauwe knoop plantjes mee. Ik weet nog goed dat vrouwlief toen heel verbaasd was dat ik er maar enkele kocht. Kon zij natuurlijk niet weten dat dit een plantje is dat overvloedig zaad produceert en zich bijgevolg rijkelijk uitzaait.
Ik vind dit echt een prachtig plantje. In het wild komt hij spijtig genoeg niet meer veel voor; zowel in België als in Nederland staat hij op de rode lijst. Als je hem tegenkomt is het vaak aan de slootkant. Op de tweede foto zie je heel duidelijk de gelijkenis met de beemdkroon; beiden behoren tot de familie van de kaardebollen en trekken zeer veel hommels, bijen en, vlinders aan. Vandaag zag ik kleine koolwitjes, dagpauwogen en atalantas lekker smullen al moeten de grotere exemplaren wel rustig landen anders worden ze ongenadig terug de lucht ingekatapulteerd omdat de stengel niet stevig genoeg is.
Op de foto hieronder zie je ook nog de typische prairieplant Rudbeckia en de Sedum.
U dacht misschien dat alles er hier al geweldig uitzag, dan zal ik je toch moeten teleurstellen. Want zoals hierboven ergens staat is deze tuin in volle ontwikkeling. Nee kijk maar eens op de foto hieronder. Die ik nu alleen maar durf vertonen omdat ze sinds gisteren tot de verleden tijd behoort.
Inderdaad een geweldig zicht kan je dit niet noemen. Allereerst heb ik het niet echt voor coniferen en hier waren er dan nog enkele exemplaren bij die onder groot gejuich het bijltje er al hadden bij neergelegd. Oké dit altijd groene scherm geeft wel veel privacy, maar op ecologisch vlak betekent het niet veel. Soms verschuilt er zich weleens een vogel in, en ik had dan ook verwacht er wel enkele vogelnesten in te vinden maar dat was er maar welgeteld één.
Tijd voor iets anders en beter dus al moesten ze wel eerst uit de grond. Was me dat een werkje van niets. Gisteren had ik voor een andere klus wat volk opgetrommeld. En bij wijze van ontspanning begonnen we dus aan de coniferen. Niet dat we niet hard hebben moeten trekken en ook met mijn ijzeren schup (spade) hebben we serieus wat wortels moeten doorsteken. Maar 't ging toch veel beter dan ik verwacht had. Heel wat beter dan mijn 25 meter lange taxushaag die we 2 jaar geleden verwijderde. Man dat ben ik nog niet vergeten en daardoor staat de taxus haag aan de andere kant van het huis er nog steeds. Iemand die zijn krachten eens wil komen demonstreren?
Dit daarentegen zijn zo van die werkjes waar je instant gelukkig van word en het zicht dat is ineens ook helemaal anders. Ik denk dat we er hoop en al drie kwartier mee bezig zijn geweest. Dan zal het opruimen denk ik wel wat meer werk in beslag nemen; maar dat is iets voor volgende week.
En wat er in de plaats komt wilt u weten; dat zal denk ik een gemengde haagbeuk-beuken-haag worden; tenzij iemand een veel beter idee heeft. Tot zolang genieten wij nog even verder van het zicht ondertussen een praatje makend met onze buren en achter-buren en achter-achter-buren (bij deze is het wel eerder roepen).
Probeer ik mij in regel te stellen met de wettelijke bepalingen betreffende de vaccinatie tegen blauwtong, gebeurt mij dit! Zoals jullie misschien nog weten heb ik hier geen stal maar eerder een schuilhok. Dat hok volstaat prima tegen de felle wind en vooral regenvlagen. Enig nadeel is dus dat ik geen afgesloten stuk heb waar ik de schapen kan zetten om bijvoorbeeld de ontwormingspillekes toe te dienen of de poten te knippen. Maar er zijn hier altijd wel wat hulpmiddelen (zie hieronder) waarachter ik de schapen kan zetten. Tot hiertoe liep dat altijd goed af; maar deze keer had ik minder geluk.
Ja een spuitje wie krijgt dat nu wel graag; maar het moest gebeuren hé. Al kreeg ik voordien nog wel wat kritische bemerkingen van de dierenarts in de trend van 't is dat het moet gebeuren maar veel nut heeft het nu eigenlijk niet meer; de muggen die instaan voor de verspreiding zijn in deze tijd van het jaar niet echt heel actief meer. Een van de beestjes had er duidelijk helemaal geen zin in en sprong recht de draad in. 'T is dat ik niet meer weet of het nu ons Hartediefje, Holleke, Hanneke, Henriëta of Hendrieke was want moest ik geen vegetariër zijn ik maakte er meteen een schaap aan 't spit van. 45 euro lichter en mijnen draad stuk; weet ik weeral wat doen vandaag. Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr!
'T is vegie maand, ook al gemerkt? Kijk dan maar eens hier. Bij mij is het geen vegie maand maar jaren; al sinds mijn 16 jaar ben ik vegetariër. Het is begonnen met paardenvlees, toen mijn lievelingsdier, en dat eet je dan natuurlijk niet op hé. En van het één kwam het ander. Vroeger was ik daar nogal tamelijk extreem in; wou ik iedereen laten weten dat ze verkeerd bezig zijn. Maar of die aanpak nu echt werkt, daar heb ik mijn vragen ondertussen bij. Mensen motiveren met leuke veggie receptjes blijkt vaak veel beter te werken.
Of je nu bekommerd bent om het dierenwelzijn, gezonder door het leven wil gaan, weet dat de intensieve veeteelt grote schade berokkent aan ons milieu, je de honger de wereld uit wil helpen: dieren die gekweekt worden voor de vleesproductie eten voedsel dat beter rechtstreeks naar mensen had kunnen gaan. Of gewoon eens zien hebt in een lekker vegetarisch gerechtje.
Er zijn redenen genoeg om het vlees weg te laten. Maar vleesloos eten is iets anders dan gewoon het vlees weglaten uit het menu, je moet dat echt wel vervangen.
Afgelopen zaterdag hadden wij een barbeque met vrienden. Hadden wij even geluk met het weer. Iedereen moest iets maken en aangezien er in onze moestuin een aantal rode bieten klaar waren toverden we onderstaande pasta-salade op tafel. Er is niets zo geweldig dan superverse rode bieten, da's echt wel iets anders dan enkele dagen oude exemplaren uit de winkel. Vooral als je ze rauw verwerkt proef je dat; geraspt met een appeltje wat yoghurt erbij en goed kruiden; zalig.
Maar deze zijn dus gekookt; super eenvoudig. Je moet de bieten zelfs niet schillen voor het koken; gewoon goed afspoelen, wortel en loof verwijderen en koken in water met een scheut azijn. Reken op een uur kooktijd, minder als je hele kleintjes hebt. Eens afgekoeld kan je de schil gemakkelijk verwijderen. Snij in blokjes en besprenkel met azijn. Ondertussen heb je de pasta al gekookt en laten afkoelen. Brokkel de feta kaas fijn. Meng alles goed onder elkaar, nog wat afkruiden en klaar is kees.
Voor het vege spul voor op de bbq mocht ik gelukkig zelf zorgen, 9 kansen op de 10 krijg ik anders een vege-burger voorgeschoteld en neem het van mij aan daar maak je vegetariërs echt niet blij mee. Op de bbq droogt zo'n burger doorgaans nogal uit en het resultaat is een taai stuk vege-vlees.
Nee geef mij dan maar een gevulde champignon met kruidenkaas of een groentenspiesje met vege worstjes en ballekes ertussen. Maar mijn super favoriet bestaat uit geitenkaas en noten. Men neme een stuk alluminiumfolie, daarop een handvol studentenmengeling van noten en rozijnen, een stukje zachte geitenkaas erop, nog wat honing en het geheel dichtplooien zodat er een mooi pakje ontstaat. En bakken maar. Leg het wel eerder aan de rand, daar waar het vuur niet te hard gaat anders heb je verbrande noten.
Dat heb je inderdaad nodig als je zelf je plantjes opkweekt, maar het geeft wel erg veel voldoening en voor de prijs van één zakje koop je anders maar 1 plantje. Maar hoe zit het nu met mijn vorige zaaisels. Als je in het voorjaar pas zaait dan kan je natuurlijk niet verwachten dat er enkele maanden later al bloemen te zien zijn. Het enige wat je kan doen is geduld hebben en ondertussen dromen van hoe het er volgend jaar gaat uitzien maar dan met bloemen aan.
Of zijn er dan toch enkel superplantjes? Jazeker deze Knautia arvensis oftewel beemdkroon staat sinds enkele weken volop te bloeien. Als lid van de kaardebollenfamilie trekt hij veel hommels, bijen en vlinders aan. En wat lees ik hier nu net in mijn boek met zwarte toorts of gewone agrimonie vormt het een bijzondere combinatie en laat dat nu net plantjes zijn die ik momenteel aan het opkweken ben; zie het vorige berichtje.
En dan hebben we ook nog het Hieracium aurantiacum oftewel het oranje havikskruid. Deze vaste plant behoort tot de composietenfamilie (Asteraceae). Ook al is hij van oorsprong niet inheems, toch is hij ondertussen goed ingeburgerd. Wat wil je; zowel ondergrondse breid hij uit met wortelstokken en bovengrondse met uitlopers. En daarenboven is het zaad erg kiemkrachtig; na een dikke week staat er al een klein sprietje. Als dat maar geen woekerplantje wordt. Maar voorlopig ziet het er heel mooi uit en daarenboven worden de bloemen bezocht door vlinders als de kleine vos.
Zaadjes zaaien, ik ben er zot van en daarom heb ik me ook deze keer niet kunnen inhouden. Ik vind het elke keer een wonder hoe er uit één zaadje een prachtig plantje komt. In deze bakjes zaaide ik vooral zaad uit eigen tuin of gekregen zaad. Als je dubbelklikt kan je het zelf aflezen op de plaatjes; duizendblad, zwarte toorts (en wat er staat is inderdaad fout), iets hoog paars, avondkoekoeksbloem, bijvoet, brunel, dagkoekoeksbloem, guldenroede, scharlei, ... . Elders heb ik dan weer zaadjes staan die ik wederom bestelde bij de Morgenster.
De Morgenster wil bijdragen tot de verspreiding van wilde, inheemse planten, en met name de zeldzame soorten. De zaden worden op ecologische en biologische basis geteeld. Dit houdt in dat er geen gebruik wordt gemaakt van meststoffen en bestrijdingsmiddelen. De zaden worden met de hand geoogst op het moment dat ze rijp zijn. Dit betekent dat de grond niet heeft te lijden van machinale bewerking. Ook blijft er op deze wijze altijd voldoende te eten over voor de aanwezige populaties vogels, rupsen, knaagdieren en insecten.
Zaden van wilde planten kunnen het beste worden gezaaid in de herfst voordat de nachtvorst intreedt. Vanaf eind augustus tot half oktober is een prima tijd. In de natuur zaaien de in de nazomer gerijpte zaden zich immers ook rond deze tijd uit.
Ik bestelde volgende soorten; zwartblauwe rapunzel grote kaardenbol damastbloem, purper driekleurig viooltje paarse leeuwenbek brede ereprijs grootbloemige muur beklierde kogeldistel duifkruid margriet gewone agrimonie grote centaurie kruisbladwalstro knopig helmkruid kleine pimpernel
Over hoe het met mijn vorige bestelling ondertussen gesteld is laat ik jullie in een volgend berichtje zien.
In de stille Kempen, op de purpren hei, ... . Wie kent dit liedje niet. Al moet je wel goed zoeken om nog wat heide te zien. Over de grens is het gelukkig beter gesteld; Cartierheide, Hapertse heide, Mispeleindse heide, Neterselse heide, Landschotse heide, Oirschotse heide, Strabrechtse heide en zo kan ik nog wel even verdergaan. Ze zijn niet allemaal even groot maar toch groot genoeg om een echt heide gevoel te krijgen van een open weids landschap met nu dus de purperen heide en hier en daar een verdwaalde boom erin.
Wij hadden een kindvrije dag, niet dat er thuis geen werk was maar dat blijft dus ook gewoon liggen. We trokken naar Valkenswaard en maakten daar vanuit de Venbergse watermolen een prachtige fietstocht door de grote heide, het kranenveld, de Malpie, ... langs de knooppunten 2, 55, 56, 36, 38, 59, 54, 56, 36, 217, 33, 32 en 2. Deze route is niet zo heel lang; ongeveer 31 km. Maar naar hartelust uit te breiden.
Maar aangezien deze blog nog altijd over tuinen gaat koppelde we onze tocht aan een bezoek aan de plaatselijke heem- en instructietuin in de bosstraat in Valkenswaard. Bij het betreden valt het je al meteen op dat deze tuin gonst van het insectenleven; de vlinders, hommels, bijen, ... komen je echt toegevlogen. De wildeplantentuin is aangelegd door vrijwilligers van het IVN. De planten staan in een mooie structuur en met de naambordjes erbij heel handig. Ook zijn er mooie combinaties gemaakt. Achteraan is er een grote muur gebouwd die aantrekkelijk is voor de vestiging van vele insecten. Ook is er een vogelbroedbosje.
Tegen de tuin aan ligt de Velt-tuin; met een geweldige moestuin, kruidentuin, bessentuin en boomgaard. Samen zijn ze 5000m² groot. En vooral de combinatie van beide heel verschillende tuinen maakt het hier een waar paradijs.
Na een weekje weg; moest er gewerkt worden. Tussen de buien door naar de groentenhof gespurt om daar den basilicum kaal te plukken. Allé, dat was toch de bedoeling maar na 1 rijtje begon het echter weer ongelooflijk hard te gieten en zag ik me genoodzaakt me terug naar binnen te begeven.
Het is waar basilicum en regen dat gaat niet echt goed samen. Maar jullie hebben het toch ook gehoord; er komt een na-zomertje aan. En wij zijn er bij deze dan ook helemaal klaar voor.
Om het jullie gemakkelijk te maken geef ik jullie het recept nog even mee; -60 gr verse basilicum -beetje zout -70 gr parmezaanse kaas -3 eetlepels geroosterde pijnboompitten -2 teentjes knoflook -3 dl olijfolie extra vierge
Maar eerlijk gezegd heb ik nog nooit pesto met de weegschaal of maatbeker gemaakt. 'T is eerder een kwestie van Jamie Oliver gewijs, alles bijeen te kappen om dan tot een geweldig goedje te komen. Niet allen onder de pasta super lekker maar ook op de boterham om duimen en vingers bij af te likken.
En wat de blog-meeting betreft kan ik niet veel meer toevoegen aan wat onder de appelboom en the 666bbq schreven; een aangename kennismaking.
Vele kinderen komen nog maar weinig in de natuur. Ze missen echte natuurervaringen zoals ruiken, proeven, voelen en luisteren naar de natuur.
Ik maak het vaak mee op mijn werk met probleemjongeren; ze zijn vaak met geen stokken buiten te krijgen en verkiezen de tv, de play-station of de computer. Een wandeling of bosspel vinden ze maar saai en ze kennen me ondertussen al als ik hen probeer mee op sleeptouw te nemen naar buiten. Soms lukt me dat wel eens maar hun enthousiasme is niet altijd even groot.
Sinds het boek het laatste kind in het bos van Richard Louv is nu ook wetenschappellijk bewezen wat wij allemaal al wisten namelijk dat direct contact met de natuur van wezenlijk belang is voor de lichamelijke en geestelijke gezondheid van kinderen.
Gelukkig hebben wij daar niet zo een last mee. Buiten onze tuin, de wandelingen in het bos, ... hebben wij onze vaste plek in de Ardennen waar we regelmatig naartoe gaan.
Zoals je op de foto's kan zien nemen wij natuurbeleving nogal letterlijk want wat is er nu leuker dan in het water te spelen en dammetjes te maken.
Graag wil ik hier ook even het fantastische boek "Vrij spel voor natuur en kinderen" van Willy Leufgen en Marianne van Lier promoten.
Want onder het motto als er geen natuur is kan je nog altijd zelf uitdagende speelplekken met zinneprikkelende natuur creëren. In het boek zijn dan ook allerlei fantastische voorbeelden uit binnen- en buitenland opgenomen. Echt om van te watertanden.
In Nederland staan ze daarmee al heel wat verder dan in Vlaanderen. En hier vind je dan ook tal van leuke informatie en speelplekken. In Vlaanderen is de heemtuin hertog karel een voortrekker in het creëren van natuur op scholen. Ze hebben zelfs een blog. En dit inspirerend artikel moet je zeker ook lezen over het ontstaan van de tuin.
Zo nu heb ik jullie wat leesvoer meegegeven en knijp ik er even tussenuit en ga genieten van dit landschap.
De eerste resultaten van de vlinder mee tel-acties zijn bekend en daardoor weten we nu precies welke vlinders het meeste voorkomen in onze tuinen. In Vlaanderen is dat op de eerste plaats het klein koolwitje, gevolgd door de atalanta en op de derde plaats de dagpauwoog. Gevolgd door de gamma-uil, het groot koolwitje, de gehakkelde aurelia, het oranje zandoogje, het boomblauwtje, het bruin zandoogje en het bont zandoogje.
In Nederland is de kleine vos het meest gemeld. De nummer 2 en 3 is dezelfde als in Vlaanderen namelijk de atalanta en de dagpauwoog.
Voor onderstaande vlinders heb ik in tegenstelling tot de vorige vlinder-berichtjes geen boek meer nodig. En via deze site kunnen mensen uit Vlaanderen hun gemeente invoeren en zien wat en door hoeveel mensen er geteld is. Zo staat in onze gemeente de koniginnepage op een gedeelde vijfde plaats, de distelvlinder op een gedeelde zesde plaats, het oranje zandoogje op nummer 4, het landkaartje komt niet voor in de top 10, het klein koolwitje vanzelfsprekend op de eerste plaats en het bont zandoogje op een gedeelde vijfde plaats.
Om veel vlinders in de tuin te lokken moeten uiteraard planten gezet worden die gul zijn met nectar zoals de vlinderstruik, beemdkroon, hemelsleutel, grote kattestaart, echte valeriaan, koninginnekruid, lavendel, blauwe knoop, ijzerhard, marjolijn, kattekruid, ... .
Maar ook waardeplanten voor de rupsen zijn nodig zoals koolsoorten en andere kruisbloemigen zoals damastbloem en koolzaad, oost-indische kers, look-zonder-look, pinksterbloem, judaspenning, brandnetels, ... .
Maar er zijn nog meer voorwaarden die het voor vlinders aantrekkelijker maken om een tuin aan te doen. Vlinders houden van een zonnige plekje waar de wind niet al te veel kans krijgt en met de nodige beschutting. Ze verkiezen een gevarieerde begroeiing met veel structuurvariatie. Met bomen, struiken, klimplanten, hagen en heggen geef je structuur aan je tuin. Binnen enkele jaren hoop ik dan ook dat mijn heg hier een extra stimulans kan geven.
Maar de nodige overwinteringsplekjes voor eitjes, rupsen, poppen of volwassen vlinders zijn ook nodig. Ze houden zich graag op onder oude bladeren (laat die dus liggen!), in de grond (dus niet te veel omwoelen), holle bomen, klimop, schuurtjes, zolders en houtstapels. Vorige winter ontdekte ik zelfs een vlinder in mijn kippenhok.
