Gaat dit nog goedkomen?

Ok, ik geef het toe. Met dit boompje heb ik alles verkeerd gedaan wat je ook maar verkeerd kan doen.



Het begon al vijf jaar geleden bij de aankoop; voor de geboorte van zoonlief wilden wij een boom planten. Totaal onvoorbereid ging ik dus naar een tuincentrum. Nu moet je weten dat ik op dat moment echt nog quasi niks van boompjes en plantjes afwist en dus liet ik me puur leiden op mijn gevoel. Ik dacht zo bij mezelf dat een fruitboom wel leuk kon zijn. Al snel bleek dat totaal ondoordacht want als geboorte-boom plant je doorgaans een boom die heel oud kan worden en dan is een fruitboom nu niet meteen de beste optie. Daarbovenop kwam dan ook nog eens dat ik eigenlijk nog niet eens goed wist waar ik hem nu juist ging zetten. De boom werd dan maar ergens in een hoekje geplant bij de grootouders. Nee echt een geweldig plekje was dat niet; hij stond daar gedrongen tussen andere bomen en met te weinig zonlicht.

In een impulsieve bui haalde ik het vorig jaar ergens in het najaar (dat was gelukkig wel het goede moment) in mijn hoofd dat dat boompje misschien wel eens mooi kon staan op de wei. En zo gebeurde het ook. Zonder de wortels enkele maanden vooraf door te steken om extra beworteling te stimuleren. En zonder extra compost, want dat had ik toen niet voorhanden werd hij gewoon in de grond gezet en met een paal verstevigd.

In de lente kwamen de eerste blaadjes piepen en ik was er dan ook helemaal van overtuigd dat het allemaal goed ging komen. Maar tijdens onze geweldige hoogzomer periode verschrompelde de blaadjes allemaal, om na enkele weken helemaal af te vallen.



En zo stond hij daar dan eerder dood dan levend te wezen. Ondertussen vroeg ik me af of ik hem nog een kans moest geven en nog een jaartje moest afwachten of beter meteen te vervangen.

Maar sinds een tweetal weken zijn er weer enkele blaadjes verschenen zodat ik me afvraag of dit nu toch gewoon gaat goedkomen.

Spijtig genoeg kan ik jullie geen recente foto's tonen; je weet wel mijn toestel is stuk en Meneer konijnenberg heeft gezegd dat ik 4 tot 6 weken geduld moet hebben.
Natuurlijk lonkte daar van die geweldige fototoestellen maar dat staat voorlopig nog niet echt hoog op het financieel prioriteiten-lijstje. Tenzij ze me natuurlijk zeggen dat er niets meer aan te doen is. Ne mens zou nog beginnen hopen dat die dingen kapot gaan.

Blauwe knoop

Eigenlijk wil ik hier al enkele weken een foto van mijn blauwe knoop plantjes publiceren; maar elke keer denk ik dat ik beter nog even kan wachten tot er nog meer bloemen zijn opengekomen. En inderdaad na het prachtig weer van de voorbije dagen staan ze allemaal te bloeien. Alleen is er een klein probleem of beter gezegd een groot probleem; mijn foto-toestel doet het niet meer. Een of ander technisch mankement want als ik hem wil aanzetten doet hij niets meer, helemaal niets, grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr. Morgen dus terug naar de winkel en hopen dat hij snel gefixt is. En zodoende moet ik jullie dus een foto laten zien van ergens begin vorige week.


Twee jaar geleden bracht ik van het heempark in Eindhoven twee of drie blauwe knoop plantjes mee. Ik weet nog goed dat vrouwlief toen heel verbaasd was dat ik er maar enkele kocht. Kon zij natuurlijk niet weten dat dit een plantje is dat overvloedig zaad produceert en zich bijgevolg rijkelijk uitzaait.
Ik vind dit echt een prachtig plantje. In het wild komt hij spijtig genoeg niet meer veel voor; zowel in België als in Nederland staat hij op de rode lijst. Als je hem tegenkomt is het vaak aan de slootkant. Op de tweede foto zie je heel duidelijk de gelijkenis met de beemdkroon; beiden behoren tot de familie van de kaardebollen en trekken zeer veel hommels, bijen en, vlinders aan. Vandaag zag ik kleine koolwitjes, dagpauwogen en atalantas lekker smullen al moeten de grotere exemplaren wel rustig landen anders worden ze ongenadig terug de lucht ingekatapulteerd omdat de stengel niet stevig genoeg is.
Op de foto hieronder zie je ook nog de typische prairieplant Rudbeckia en de Sedum.

Weg ermee

U dacht misschien dat alles er hier al geweldig uitzag, dan zal ik je toch moeten teleurstellen. Want zoals hierboven ergens staat is deze tuin in volle ontwikkeling.
Nee kijk maar eens op de foto hieronder. Die ik nu alleen maar durf vertonen omdat ze sinds gisteren tot de verleden tijd behoort.



Inderdaad een geweldig zicht kan je dit niet noemen.
Allereerst heb ik het niet echt voor coniferen en hier waren er dan nog enkele exemplaren bij die onder groot gejuich het bijltje er al hadden bij neergelegd.
Oké dit altijd groene scherm geeft wel veel privacy, maar op ecologisch vlak betekent het niet veel. Soms verschuilt er zich weleens een vogel in, en ik had dan ook verwacht er wel enkele vogelnesten in te vinden maar dat was er maar welgeteld één.

Tijd voor iets anders en beter dus al moesten ze wel eerst uit de grond. Was me dat een werkje van niets. Gisteren had ik voor een andere klus wat volk opgetrommeld. En bij wijze van ontspanning begonnen we dus aan de coniferen.
Niet dat we niet hard hebben moeten trekken en ook met mijn ijzeren schup (spade) hebben we serieus wat wortels moeten doorsteken. Maar 't ging toch veel beter dan ik verwacht had. Heel wat beter dan mijn 25 meter lange taxushaag die we 2 jaar geleden verwijderde. Man dat ben ik nog niet vergeten en daardoor staat de taxus haag aan de andere kant van het huis er nog steeds. Iemand die zijn krachten eens wil komen demonstreren?

Dit daarentegen zijn zo van die werkjes waar je instant gelukkig van word en het zicht dat is ineens ook helemaal anders. Ik denk dat we er hoop en al drie kwartier mee bezig zijn geweest. Dan zal het opruimen denk ik wel wat meer werk in beslag nemen; maar dat is iets voor volgende week.

En wat er in de plaats komt wilt u weten; dat zal denk ik een gemengde haagbeuk-beuken-haag worden; tenzij iemand een veel beter idee heeft.
Tot zolang genieten wij nog even verder van het zicht ondertussen een praatje makend met onze buren en achter-buren en achter-achter-buren (bij deze is het wel eerder roepen).

Miljaarde

Probeer ik mij in regel te stellen met de wettelijke bepalingen betreffende de vaccinatie tegen blauwtong, gebeurt mij dit! Zoals jullie misschien nog weten heb ik hier geen stal maar eerder een schuilhok.
Dat hok volstaat prima tegen de felle wind en vooral regenvlagen. Enig nadeel is dus dat ik geen afgesloten stuk heb waar ik de schapen kan zetten om bijvoorbeeld de ontwormingspillekes toe te dienen of de poten te knippen. Maar er zijn hier altijd wel wat hulpmiddelen (zie hieronder) waarachter ik de schapen kan zetten. Tot hiertoe liep dat altijd goed af; maar deze keer had ik minder geluk.

Ja een spuitje wie krijgt dat nu wel graag; maar het moest gebeuren hé. Al kreeg ik voordien nog wel wat kritische bemerkingen van de dierenarts in de trend van 't is dat het moet gebeuren maar veel nut heeft het nu eigenlijk niet meer; de muggen die instaan voor de verspreiding zijn in deze tijd van het jaar niet echt heel actief meer.
Een van de beestjes had er duidelijk helemaal geen zin in en sprong recht de draad in. 'T is dat ik niet meer weet of het nu ons Hartediefje, Holleke, Hanneke, Henriëta of Hendrieke was want moest ik geen vegetariër zijn ik maakte er meteen een schaap aan 't spit van.
45 euro lichter en mijnen draad stuk; weet ik weeral wat doen vandaag.
Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr!

Veggie-maand-jaar-jaren

'T is vegie maand, ook al gemerkt? Kijk dan maar eens hier. Bij mij is het geen vegie maand maar jaren; al sinds mijn 16 jaar ben ik vegetariër. Het is begonnen met paardenvlees, toen mijn lievelingsdier, en dat eet je dan natuurlijk niet op hé. En van het één kwam het ander.
Vroeger was ik daar nogal tamelijk extreem in; wou ik iedereen laten weten dat ze verkeerd bezig zijn. Maar of die aanpak nu echt werkt, daar heb ik mijn vragen ondertussen bij. Mensen motiveren met leuke veggie receptjes blijkt vaak veel beter te werken.

Of je nu bekommerd bent om het dierenwelzijn, gezonder door het leven wil gaan, weet dat de intensieve veeteelt grote schade berokkent aan ons milieu, je de honger de wereld uit wil helpen: dieren die gekweekt worden voor de vleesproductie eten voedsel dat beter rechtstreeks naar mensen had kunnen gaan. Of gewoon eens zien hebt in een lekker vegetarisch gerechtje.

Er zijn redenen genoeg om het vlees weg te laten. Maar vleesloos eten is iets anders dan gewoon het vlees weglaten uit het menu, je moet dat echt wel vervangen.

Afgelopen zaterdag hadden wij een barbeque met vrienden. Hadden wij even geluk met het weer. Iedereen moest iets maken en aangezien er in onze moestuin een aantal rode bieten klaar waren toverden we onderstaande pasta-salade op tafel. Er is niets zo geweldig dan superverse rode bieten, da's echt wel iets anders dan enkele dagen oude exemplaren uit de winkel. Vooral als je ze rauw verwerkt proef je dat; geraspt met een appeltje wat yoghurt erbij en goed kruiden; zalig.

Maar deze zijn dus gekookt; super eenvoudig.
Je moet de bieten zelfs niet schillen voor het koken; gewoon goed afspoelen, wortel en loof verwijderen en koken in water met een scheut azijn. Reken op een uur kooktijd, minder als je hele kleintjes hebt.
Eens afgekoeld kan je de schil gemakkelijk verwijderen. Snij in blokjes en besprenkel met azijn.
Ondertussen heb je de pasta al gekookt en laten afkoelen.
Brokkel de feta kaas fijn.
Meng alles goed onder elkaar, nog wat afkruiden en klaar is kees.

Voor het vege spul voor op de bbq mocht ik gelukkig zelf zorgen, 9 kansen op de 10 krijg ik anders een vege-burger voorgeschoteld en neem het van mij aan daar maak je vegetariërs echt niet blij mee. Op de bbq droogt zo'n burger doorgaans nogal uit en het resultaat is een taai stuk vege-vlees.

Nee geef mij dan maar een gevulde champignon met kruidenkaas of een groentenspiesje met vege worstjes en ballekes ertussen. Maar mijn super favoriet bestaat uit geitenkaas en noten.
Men neme een stuk alluminiumfolie, daarop een handvol studentenmengeling van noten en rozijnen, een stukje zachte geitenkaas erop, nog wat honing en het geheel dichtplooien zodat er een mooi pakje ontstaat. En bakken maar. Leg het wel eerder aan de rand, daar waar het vuur niet te hard gaat anders heb je verbrande noten.

Smakelijk!

Geduld

Dat heb je inderdaad nodig als je zelf je plantjes opkweekt, maar het geeft wel erg veel voldoening en voor de prijs van één zakje koop je anders maar 1 plantje.
Maar hoe zit het nu met mijn vorige zaaisels.
Als je in het voorjaar pas zaait dan kan je natuurlijk niet verwachten dat er enkele maanden later al bloemen te zien zijn. Het enige wat je kan doen is geduld hebben en ondertussen dromen van hoe het er volgend jaar gaat uitzien maar dan met bloemen aan.


















Of zijn er dan toch enkel superplantjes?
Jazeker deze Knautia arvensis oftewel beemdkroon staat sinds enkele weken volop te bloeien. Als lid van de kaardebollenfamilie trekt hij veel hommels, bijen en vlinders aan. En wat lees ik hier nu net in mijn boek met zwarte toorts of gewone agrimonie vormt het een bijzondere combinatie en laat dat nu net plantjes zijn die ik momenteel aan het opkweken ben; zie het vorige berichtje.

















En dan hebben we ook nog het Hieracium aurantiacum oftewel het oranje havikskruid.
Deze vaste plant behoort tot de composietenfamilie (Asteraceae). Ook al is hij van oorsprong niet inheems, toch is hij ondertussen goed ingeburgerd. Wat wil je; zowel ondergrondse breid hij uit met wortelstokken en bovengrondse met uitlopers. En daarenboven is het zaad erg kiemkrachtig; na een dikke week staat er al een klein sprietje. Als dat maar geen woekerplantje wordt. Maar voorlopig ziet het er heel mooi uit en daarenboven worden de bloemen bezocht door vlinders als de kleine vos.

En we zijn weeral vertrokken

Zaadjes zaaien, ik ben er zot van en daarom heb ik me ook deze keer niet kunnen inhouden. Ik vind het elke keer een wonder hoe er uit één zaadje een prachtig plantje komt.
In deze bakjes zaaide ik vooral zaad uit eigen tuin of gekregen zaad. Als je dubbelklikt kan je het zelf aflezen op de plaatjes; duizendblad, zwarte toorts (en wat er staat is inderdaad fout), iets hoog paars, avondkoekoeksbloem, bijvoet, brunel, dagkoekoeksbloem, guldenroede, scharlei, ... .
Elders heb ik dan weer zaadjes staan die ik wederom bestelde bij de Morgenster.

De Morgenster wil bijdragen tot de verspreiding van wilde, inheemse planten, en met name de zeldzame soorten.
De zaden worden op ecologische en biologische basis geteeld. Dit houdt in dat er geen gebruik wordt gemaakt van meststoffen en bestrijdingsmiddelen. De zaden worden met de hand geoogst op het moment dat ze rijp zijn. Dit betekent dat de grond niet heeft te lijden van machinale bewerking. Ook blijft er op deze wijze altijd voldoende te eten over voor de aanwezige populaties vogels, rupsen, knaagdieren en insecten.

Zaden van wilde planten kunnen het beste worden gezaaid in de herfst voordat de nachtvorst intreedt. Vanaf eind augustus tot half oktober is een prima tijd. In de natuur zaaien de in de nazomer gerijpte zaden zich immers ook rond deze tijd uit.

Ik bestelde volgende soorten;
zwartblauwe rapunzel
grote kaardenbol
damastbloem, purper
driekleurig viooltje
paarse leeuwenbek
brede ereprijs
grootbloemige muur
beklierde kogeldistel
duifkruid
margriet
gewone agrimonie
grote centaurie
kruisbladwalstro
knopig helmkruid
kleine pimpernel

Over hoe het met mijn vorige bestelling ondertussen gesteld is laat ik jullie in een volgend berichtje zien.

Tuinbezoek Valkenswaard

In de stille Kempen, op de purpren hei, ... .
Wie kent dit liedje niet. Al moet je wel goed zoeken om nog wat heide te zien. Over de grens is het gelukkig beter gesteld; Cartierheide, Hapertse heide, Mispeleindse heide, Neterselse heide, Landschotse heide, Oirschotse heide, Strabrechtse heide en zo kan ik nog wel even verdergaan.
Ze zijn niet allemaal even groot maar toch groot genoeg om een echt heide gevoel te krijgen van een open weids landschap met nu dus de purperen heide en hier en daar een verdwaalde boom erin.

Wij hadden een kindvrije dag, niet dat er thuis geen werk was maar dat blijft dus ook gewoon liggen. We trokken naar Valkenswaard en maakten daar vanuit de Venbergse watermolen een prachtige fietstocht door de grote heide, het kranenveld, de Malpie, ... langs de knooppunten 2, 55, 56, 36, 38, 59, 54, 56, 36, 217, 33, 32 en 2.
Deze route is niet zo heel lang; ongeveer 31 km. Maar naar hartelust uit te breiden.

















Maar aangezien deze blog nog altijd over tuinen gaat koppelde we onze tocht aan een bezoek aan de plaatselijke heem- en instructietuin in de bosstraat in Valkenswaard. Bij het betreden valt het je al meteen op dat deze tuin gonst van het insectenleven; de vlinders, hommels, bijen, ... komen je echt toegevlogen.
De wildeplantentuin is aangelegd door vrijwilligers van het IVN. De planten staan in een mooie structuur en met de naambordjes erbij heel handig. Ook zijn er mooie combinaties gemaakt. Achteraan is er een grote muur gebouwd die aantrekkelijk is voor de vestiging van vele insecten. Ook is er een vogelbroedbosje.











Tegen de tuin aan ligt de Velt-tuin; met een geweldige moestuin, kruidentuin, bessentuin en boomgaard. Samen zijn ze 5000m² groot. En vooral de combinatie van beide heel verschillende tuinen maakt het hier een waar paradijs.

Pesto

Na een weekje weg; moest er gewerkt worden. Tussen de buien door naar de groentenhof gespurt om daar den basilicum kaal te plukken. Allé, dat was toch de bedoeling maar na 1 rijtje begon het echter weer ongelooflijk hard te gieten en zag ik me genoodzaakt me terug naar binnen te begeven.

Het is waar basilicum en regen dat gaat niet echt goed samen. Maar jullie hebben het toch ook gehoord; er komt een na-zomertje aan. En wij zijn er bij deze dan ook helemaal klaar voor.

Om het jullie gemakkelijk te maken geef ik jullie het recept nog even mee;
-60 gr verse basilicum
-beetje zout
-70 gr parmezaanse kaas
-3 eetlepels geroosterde pijnboompitten
-2 teentjes knoflook
-3 dl olijfolie extra vierge

Maar eerlijk gezegd heb ik nog nooit pesto met de weegschaal of maatbeker gemaakt. 'T is eerder een kwestie van Jamie Oliver gewijs, alles bijeen te kappen om dan tot een geweldig goedje te komen.
Niet allen onder de pasta super lekker maar ook op de boterham om duimen en vingers bij af te likken.

En wat de blog-meeting betreft kan ik niet veel meer toevoegen aan wat onder de appelboom en the 666bbq schreven; een aangename kennismaking.

Kinderen en natuur; één groot avontuur

Vele kinderen komen nog maar weinig in de natuur. Ze missen echte natuurervaringen zoals ruiken, proeven, voelen en luisteren naar de natuur.

Ik maak het vaak mee op mijn werk met probleemjongeren; ze zijn vaak met geen stokken buiten te krijgen en verkiezen de tv, de play-station of de computer. Een wandeling of bosspel vinden ze maar saai en ze kennen me ondertussen al als ik hen probeer mee op sleeptouw te nemen naar buiten. Soms lukt me dat wel eens maar hun enthousiasme is niet altijd even groot.


Sinds het boek het laatste kind in het bos van Richard Louv is nu ook wetenschappellijk bewezen wat wij allemaal al wisten namelijk dat direct contact met de natuur van wezenlijk belang is voor de lichamelijke en geestelijke gezondheid van kinderen.

Gelukkig hebben wij daar niet zo een last mee. Buiten onze tuin, de wandelingen in het bos, ... hebben wij onze vaste plek in de Ardennen waar we regelmatig naartoe gaan.




















Zoals je op de foto's kan zien nemen wij natuurbeleving nogal letterlijk want wat is er nu leuker dan in het water te spelen en dammetjes te maken.

Graag wil ik hier ook even het fantastische boek "Vrij spel voor natuur en kinderen" van Willy Leufgen en Marianne van Lier promoten.


Want onder het motto als er geen natuur is kan je nog altijd zelf uitdagende speelplekken met zinneprikkelende natuur creëren. In het boek zijn dan ook allerlei fantastische voorbeelden uit binnen- en buitenland opgenomen. Echt om van te watertanden.

In Nederland staan ze daarmee al heel wat verder dan in Vlaanderen. En hier vind je dan ook tal van leuke informatie en speelplekken.
In Vlaanderen is de heemtuin hertog karel een voortrekker in het creëren van natuur op scholen. Ze hebben zelfs een blog. En dit inspirerend artikel moet je zeker ook lezen over het ontstaan van de tuin.

Zo nu heb ik jullie wat leesvoer meegegeven en knijp ik er even tussenuit en ga genieten van dit landschap.

















Ik zie jullie, als alles goed gaat, terug op de eco-tuin blog meeting! Tot dan.

Geen boek nodig

De eerste resultaten van de vlinder mee tel-acties zijn bekend en daardoor weten we nu precies welke vlinders het meeste voorkomen in onze tuinen.
In Vlaanderen is dat op de eerste plaats het klein koolwitje, gevolgd door de atalanta en op de derde plaats de dagpauwoog.
Gevolgd door de gamma-uil, het groot koolwitje, de gehakkelde aurelia, het oranje zandoogje, het boomblauwtje, het bruin zandoogje en het bont zandoogje.

In Nederland is de kleine vos het meest gemeld. De nummer 2 en 3 is dezelfde als in Vlaanderen namelijk de atalanta en de dagpauwoog.

Voor onderstaande vlinders heb ik in tegenstelling tot de vorige vlinder-berichtjes geen boek meer nodig.
En via deze site kunnen mensen uit Vlaanderen hun gemeente invoeren en zien wat en door hoeveel mensen er geteld is.
Zo staat in onze gemeente de koniginnepage op een gedeelde vijfde plaats, de distelvlinder op een gedeelde zesde plaats, het oranje zandoogje op nummer 4, het landkaartje komt niet voor in de top 10, het klein koolwitje vanzelfsprekend op de eerste plaats en het bont zandoogje op een gedeelde vijfde plaats.






















Om veel vlinders in de tuin te lokken moeten uiteraard planten gezet worden die gul zijn met nectar zoals de vlinderstruik, beemdkroon, hemelsleutel, grote kattestaart, echte valeriaan, koninginnekruid, lavendel, blauwe knoop, ijzerhard, marjolijn, kattekruid, ... .

Maar ook waardeplanten voor de rupsen zijn nodig zoals koolsoorten en andere kruisbloemigen zoals damastbloem en koolzaad, oost-indische kers, look-zonder-look, pinksterbloem, judaspenning, brandnetels, ... .

Maar er zijn nog meer voorwaarden die het voor vlinders aantrekkelijker maken om een tuin aan te doen. Vlinders houden van een zonnige plekje waar de wind niet al te veel kans krijgt en met de nodige beschutting.
Ze verkiezen een gevarieerde begroeiing met veel structuurvariatie. Met bomen, struiken, klimplanten, hagen en heggen geef je structuur aan je tuin.
Binnen enkele jaren hoop ik dan ook dat mijn heg hier een extra stimulans kan geven.

Maar de nodige overwinteringsplekjes voor eitjes, rupsen, poppen of volwassen vlinders zijn ook nodig. Ze houden zich graag op onder oude bladeren (laat die dus liggen!), in de grond (dus niet te veel omwoelen), holle bomen, klimop, schuurtjes, zolders en houtstapels.
Vorige winter ontdekte ik zelfs een vlinder in mijn kippenhok.

Onze pluktuin

Kunt ge u dat voorstellen. Een pluktuin recht over de deur, waar je geen werk mee hebt; niet zaaien of onkruid wieden. Alleen maar plukken, plukken en nog eens plukken.
Awel wij hebben dat dus; inderdaad recht over de deur, gewoon de straat oversteken en het poortje opendoen. Daar vind je momenteel onder andere dahlia's, zinnia's en zonnebloemen. En dat alles dankzij de grootvader van vrouwlief; hij is al meer dan 80 jaar. In zijnen hof zult ge geen enkel sprietje onkruid vinden. Elke week op maandag als ik me niet vergis, wordt het geheel geharkt en gerijfd.

'T is vrouwlief die regelmatig met haar mandje naar de overkant verdwijnt en ons huisje opfleurt. Vaak kiest ze één van haar zelfgemaakte potjes uit klei uit om er wat bloemetjes in te leggen zoals hier.

Halfoogst

Op 14 en vijftien 15 wordt half oogst gevierd; de eerst appelen zijn plukrijp,en de oogst is half binnen.

Een blauwtje opgelopen

Ik begin stilaan euforisch te worden want na het bruin blauwtje en de kleine ijsvogelvlinder, denk ik dat ik vandaag weeral een bedreigde vlinder tegen kwam namelijk het gentiaanblauwtje.

Ik schrijf hier nog voorzichtig denk, want voor ik hier weer een enorme stoot bega. Maar ondertussen heb ik al wel gemerkt dat het vlinderen een sector apart is. Ik heb me al speciaal een vlinderboek aangeschaft en nog altijd ben ik niet 100 procent zeker. Al uren, allé toch lang, heb ik in dat boek zitten kijken; is het nu deze vlinder of deze. Nog wat extra informatie op 't internet opgezocht, wat me nog meer van de wijs bracht. Ik begon zelfs te twijfelen of de vlinder die jullie hier laatst determineerden als bruin blauwtje niet gewoon een vrouwtje icarusblauwtje is.
Maar als jullie zeker zijn geloof ik jullie graag.
Uiteindelijk kwam ik dan toch terug uit bij mijn eerste gedacht.

Dus op hoop van zege stel ik jullie niet voor aan het gentiaanblauwtje maar aan een Icarusblauwtje.

Bloemenakker in bloei

Et voila, hier is ie dan onze bloemenakker. Zo op het eerste zicht zie je vooral de kleur geel van de oranje, grapje gele ganzebloem, maar dichterbij zie je ook het paars van de bolderik en het blauw van de korenbloemen. De kamille en klaprozen zijn niet zo'n succes en komen spijtig genoeg maar beperkt voor.
Je ziet het niet echt duidelijk op de foto maar achteraan tegen het kastanjehouten hek heeft een konijnenfamilie lelijk huis gehouden. Ze hebben er een heel stuk platgelopen; gelukkig zijn ze ondertussen verdwenen.
Daarenboven komt er nog bij dat er daar ook veel onkruid groeide van het genre dat je op de onderste foto ziet. Ik weet niet hoe dit onkruid heet maar als je ziet hoeveel zaad eraan hangt dan snap je dat dit een pest is. Ik ben er dan ook al enkele keren doorgelopen om het uit te trekken voordat het zaad vormt.
De vlinders en bijen hebben hun weg ondertussen al goed gevonden; en daar doen we het natuurlijk ook voor. Deze gehavende dagpauwoog heb ik hier al enkele keren tegengekomen, heeft zo te zien al een bewogen leven achter de rug.