Mocht je het nog niet weten

Ik wil je graag op mijn nieuwe blog welkom heten!  Die vind je hier; natuurlijk-rijk.be

ps bij sommige blogs kan ik enkel reageren met mijn blogger-account, vandaar dat je hier waarschijnlijk terecht komt. Graag verwelkom ik je hier; natuurlijk-rijk.be

Een moestuin is ook goed voor vlinders

De moestuin is hier niet alleen goed om lekker van te smullen maar ook de rupsen van koolwitjes zijn er gek op.  Er stonden nog wat broccoliplanten te staan, klaar om op te eten.  En toen ik ze een paar dagen geleden ging afdoen ontdekte ik dat ze echt wel vol zitten met deze rupsen. 

Gelukkig hadden ze zich enkel nog maar te goed gedaan aan de bladeren en dus laat ik ze maar gewoon hun gang gaan.  Eerder dit jaar zat mijn wortelloof ook al vol met rupsen van de koninginnepage, dus een moestuin is echt wel super voor vlinders.  Ben nu vooral benieuwd of er hier nu volgend jaar meer vlinders te zien zijn, dat zou pas super zijn natuurlijk.

Maar zelf smullen wij natuurlijk ook graag uit onze moestuin.  Nu staat er nog prei, spruitjes, bladpeterselie, aardpeer, spinazie, veldsla, rucolla en pastinaak.  En met deze pastinaak maakte ik dit super lekker en snel pasta-gerechtje.  Al zou ik er de volgende keer nog wel wat andere groenten aan toevoegen bospaddestoelen bijvoorbeeld.



Nodig

• 2 pastinaken
• arachideolie
• 2 teentjes look
• olijfolie
• peper
• 1/2 bosje platte peterselie
• 1 rood chilipepertje
• verse pasta naar keuze
• zout

Bereidingswijze

1. Pastinaken schillen, in 4 snijden (overlangs), de kern eruitsnijden en in stukjes verdelen.
2. Pasta beetgaar koken in water met olijfolie en zout. Afgieten, spoelen.
3. In een pan (of een wok) olijfolie verhitten, de look, eventueel een sjalotje mag ook, de chilipeper, de pastinaakstukjes, en als laatste de pasta. Afkruiden met peper en zout. Alles goed mengen. Indien u het wenst mag er wat room toegevoegd worden, ikzelf vind het niet nodig. Platte peterselie wassen en in stukjes versnijden en toevoegen op het laatste.
 

Vol

Deze blog is vol, helemaal vol, er kan geen fotooke meer bij. Zelfs niet nadat ik vele foto's heb zitten verkleinen of verwijderen. Daarom vanaf nu een nieuw adres, hopelijk komen jullie eens piepen en blijven jullie me volgen. Want zonder jullie is het maar saai hoor. Recente berichten vind je vanaf nu hier!

Blijft bezig

Voor sommigen wordt tuinieren in de herfst herleid tot bladeren bijeen rijven.  Ik weet niet hoe dat bij jullie is maar ik blijf dit jaar precies bezig.  De voorhof die er in een vroeger leven nog zo uitzag.  Kreeg er weer een pak structuur bij; links nog een haagske ligustrum (dat vormt dan een mooi geheel met het haagske dat daar vanachter staat rond die Hydrangea's) en rechts werd het bloemenperk afgeboord met buxus.



De haag die ik vorig jaar nogal laat plantte vertoonde nogal veel uitval, nog nooit meegemaakt.  Minstens 10 planten moesten vervangen worden en dat doen we uiteraard al mixend; haagbeuk met beuk want dat is velen beter natuurlijk!

 

Maar ook in de heg die helemaal rond de schapenwei staat bleken niet alle plantjes het even goed te doen.  Bij nader inzien bleek dat eigenlijk vooral aan mezelf te liggen;  wat te wild met den bosmaaier staan zwieren peins ik.  Man, wat ga ik blij zijn als die struikjes het gras zelf kunnen bedwingen.  In tussentijd voel ik mij toch minstens 2 keer per jaar genoodzaakt om een toerke te doen.  En dan is toerke nog licht uitgedrukt want dat duurt toch minstens 5 uurs voor ik alles mooi plat heb.  Ik plantte er nog wat vlier tussen, altijd mooi hé.  Ook al las ik eens bij Mme Zsazsa dat ge eigenlijk ook gewoon zelf ne stok kunt afsnijden en in de grond steken.  Maar ja Mme Zsazsa zaait ook papavers in haren moestuin en verschiet er dan van dat alles vol staat hé!

 

De slimmerikken zagen op de vorige, vorige foto ook nog wat hondsroos liggen en 2 stekelbes/kruisbessen var. Invicta, aangezien ik nogal fan ben van die kerels en de vraag de productie ruim overtreft moest daar uiteraard iets aan gedaan worden.

De composthoop werd ondertussen ook uitgereden,  nu voel ik me precies nen boer bij het woord uitrijden.  Veel valt daar natuurlijk niet aan te zien, 't stinkt en is zwaar werk.  En nu mogen de kippekes daar eens goed hun gang in gaan, permacultuur heet dat naar 't schijnt, leerde ik van 't weekend van deze papa.  Maar als ge 't mij vraagt moet ik hier niet al het werk alleen doen en aangezien ze nu toch geen eieren meer leggen mogen ze hun kostje ook wel een beetje bijeen scharrelen!

 



En nu alleen nog mijn lindeboomen snoeien en bieten voor de schapen halen en de winter kan beginnen.  Oei wil dat nu zeggen dat ik geen excuses meer heb om me niet aan de binnenwerkjes te zetten?  Rap iets vers verzinnen dan!

Triestige plant

Een beetje vorst en die Oost-Indische kers ziet er uit alsof er iemand ne pot spaghettislierten in den hof heeft uitgekapt.

 Maar het kan nog zieliger zoals hosta's, die lijken elke week wel een beetje meer weg te kwijnen.

Maar gelukkig staat er nog her en der een bloemeke schoon te wezen.

Of een paddestoeltje, wat zeg ik mega veel paddestoelen staan daar schoon te wezen.

 

Vooral dan de deze!  Als er nu nog iemand kan zeggen of deze eetbaar zijn dan is dat helemaal geweldig!

Of ziede liever wat rozenbottels.

Of wat bessen.

En ach voor je het weet staan de eerste winterbloeiers al weer in bloei.  Kijk maar eens naar de beginnende  bloemekes van deze Viburnum bodnantense ‘Dawn’! 

 

En dan heb ik het nog niet eens over het vuurwerk van de toverhazelaars! Ik kan al bijna niet meer wachten!

De frangipannetaart met een identiteitscrisis

Ik vrees dat ik iets zal moeten opbiechten. De frangipannetaart waarover iedereen op mijn blogverjaardag nog vol lof was, awel dat is eigenlijk feitelijk een ordinaire plattekaastaart. Maar dan wel een hele lekker of tenminste een die er geweldig lekker uitziet want dat schreven jullie daar toch allemaal. Ik hoop dus maar dat dit receptje in de smaak valt en anders moete dat maar laten weten en wie weet fabriceer ik hier dan wel eens een echte frangipannetaart. De plattekaastaart dus; nodig; een taartvorm van 28cm doorsnede en 3 cm hoog Maak eerst een lekkere zanddeeg met 250 gr bloem, 150 gr koude boter, 100 gr suiker en een ei. Rol het deeg uit en bekleed er de ingevette taartvorm mee. Bestrijk de bodem van het deeg met een laag goed uitgelekte krieken. Splits 4 eieren. Klop de eierdooiers met 125 gr griessuiker, 2 zakjes vanillesuiker, 25 gr maïszetmeel en 75 gr amandelpoeder goed op. Meng er 250 gr volle platte kaas onder en klop nog even op. Klop het eiwit stijf en spatel dit onder de kaasmassa. Giet de vulling in de taartvorm. Bak gedurende 40 minuten op 200°C. Ontvorm en laat afkoelen. En meer is daar eiegnlijk niet aan. Laat het smaken!

Opgeladen

Sorry beste vrienden maar dat blogfeestje van vorige week vond plaats in de Ardennen.  Den Achouffe heeft gesmaakt en we hebben genoten van een stralend zonnetje, buiten die ene regendag dan.

 

Maar koud dat het was, gelukkig had mijn Madame de nodige wollige voorzorgsmaatregelen reeds genomen.

En alsof dat nog niet genoeg was haakte ze gewoon verder.

En verder, en verder!

Het patroon is eigelijk 't zelfste als vorige keer maar dan in een andere steek.  Ze heeft me dat wel uitgelegd maar wat begrijp ik daar nu van.  Mijn Madame liet me zelfs weten dat haar volgende project zelfs een muts voor mij gaat worden, ik kan het gebruiken in ieder geval!

 

En nu we wat vorst hebben gehad kunnen we ook deze sjarels beginnen oogsten.  Daarjuist staken ze nog in de grond en nu zitten ze al in een overheerlijk soepje te zwemmen.  Heel wat beter dan die vaak uitgedroogde exemplaren die je in de winkel vindt.  Dat hebde natuurlijk met vergeten groenten, de mensen vergeten dat hé!  Krakend vers zijn ze het lekkerste maar dat is volgens mij met alles zo.  En als er nu een groente is die echt kweeniehoegemakkelijk in de moestuin is dan is het wel pastinaak hé, nog nooit heb ik daar problemen mee gehad.

En 't begint stilaan een traditie te worden maar op de terugweg bezocht ik ook deze kwekerij.  Voor een klimroosje; Rosa Kiftsgate en ik zag daar ook nog Rosa Rugosa staan voor 1€ per plantje.  U weet misschien nog dat ik vorig jaar die snelwegroos zelf probeerde zaaien.  Maar daar kwam natuurlijk niks van uit.  En zeg nu zelf voor enen euro kunde zelf toch niet staan prutsen.  In Geel stopte ik ook nog even voor struikrozen.  Ze hadden er niet echt wat ik zocht, ik wilde schone struik of heester-rozen maar nam dan toch maar een Rosa Frison Frais en een Rosa Tapis volant mee.

 

En zodoende zijn de batterijkes weer helemaal opgeladen en kunnen we er weer eens goed invliegen!

Hipperdepip hoera

Deze wedstrijd won ik alvast niet!

Maar deze boete werd wel kwijtgescholden!

Maar laat nu de kastanjes maar poffen!

Steekt een gezellig lichtje aan (zelfgemaakt)!

En neemt gerust een stukske frangepannetaart! Want den natuurlijk-rijken blog bestaat 3 jaar!

Leert uit zijn fouten

Allé dat belooft hier weeral een top-berichtje te worden want uit ervaring weet ik ondertussen dat mijn lezers-aantallen pieken op momenten dat ge het hebt over miserie.  Stelleke ramp-toeristen allemaal!
Soit als ge straks dan schrijft dat ik het nu wel goe gedaan heb dan spreken we er niet meer over.
Dus wat heb ik nu allemaal geleerd!
Ten eerste is het niet verstandig om lavendel, een plantje dat doorgaans de volle zuiderse zon verkiest, op een plekske neer te zetten waar het te weinig zon krijgt.
Ten tweede is het ook niet verstandig om die lavendel vlak tegen een paadje te zetten (beeld u even in dat dat paadje links naast de foto ligt).  Want zo'n klein lavendel plantje blijft natuurlijk niet klein en een paar jaren later hebde nog een kleiner paadje en dat manoevreert voor de klein mannen ook bijzonder moeilijk met den tractor of fiets, om nog maar te zwijgen van ons moemoe die daar met haar looprekje nog amper doorkon!
Ten derde is het heel verstandig om een thee-kruiden plekje bij de achterdeur aan te leggen met allerlei soorten munt en pepermunt en tijm enzo.  Maar minder interessant wordt het als ge vooral die munt soorten wel in een potje ingraaft maar blijkbaar te diep want dan weten ze alsnog te ontsnappen en voor ge het weet hebde niet zo'n overzichtelijk kruiden-perkje maar eerder een kruiden-oerwoud.

Vandaar dat ik dus alles eruit gezwierd heb en vervangen door een buxushaagje.  En netjes en ordelijk dat dat nu is.  Ik strooide dan maar een hoop stokrozen zaad uit, want te ordelijk moet dat nu ook niet zijn hé.  En stokrozen tegen een muurke dat is ook bijzonders schoon, dat leerde ik eerder al eens.

En de rest van de kruiden ging in een grote of kleine pot waaruit ontsnappen onmogelijk is, ze zullen het wel leren nu!

 

                            

En dan leerde ik ook nog dat goedkoop niet altijd een goed koop is. Want in een tuincentrum dat reclame maakt met de slogan nergens zo goedkoop kocht ik onderstaande Eupatorium rugosum Chocolate.  Nu is Eupotorium of koninginnekruid een geweldig plantje.  Ik heb het hier ook staan in de natuurlijke vorm en die trekt massa's vlinders en andere insecten.  Maar deze Eupatorium mag dan misschien wel schoon bruine bladeren en stengels hebben voor de rest trekt hij in mijn ogen op niks.  Hij begint nu pas goed te bloeien en de bloemen zijn zo klein dat ze amper opvallen.  En dat terwijl er zo'n schone cultivars zijn.  O ja en iets dat ik blijkbaar ook nog niet geleerd heb is dat een foto in de volle zon nemen niet echt een goed resultaat oplevert, check!

Een ander probleem is deze gewone ossetong, een toppplantje vind ikzelf.  Van het voorjaar tot laat in het najaar staat dat vol met kleine en fijne bloemekes die een massa bijen, hommels en vlinders aantrekken.  Alleen staat het in de border en het probleem is dat dat plantje het daar blijkbaar zo naar zijn zin heeft dat het altijd maar groter en groter wordt en andere planten overwoekert.  Maar een groter probleem met die klein bloemekes is dat die vanop afstand helemaal niet opvallen en dus kijk je eigenlijk alleen maar op groen.  Ik zou het dus willen verzetten naar een plaatsje waar het beter tot zijn recht komt en willen vervangen door een Persicaria ofzo maar in het tuincentrum in de buurt hadden ze in mijn ogen niet echt mooie cultivars en dus wacht ik beter tot ik iets deftig heb gevonden!  Ze gaan mij geen 2 keer hebben liggen hoor!

Telt u even mee

'T was hier de voorbije dagen maar een graad of 2, 3.  En dus ligt de vriezeman op de loer.  En iedereen weet dat pompoenen + de vriezeman gelijk is aan pompoenfricassee.  Dus was het oogsten geblazen.  Maar telt u even mee;

En dus zijn we vanaf heden niet alleen genoodzaakt elke week krul/boerekool te eten, maar ook iets met pompoenen.  Niet dat we dat erg vinden hoor.  Maar mocht u nog geweldige receptjes kennen dan hoor ik dat graag, heel graag zelfs!  Anders moet ik heel de winter groenten-lasagna eten, of dat pompoen-aubergine gerechtje met kokos of die pompoen Hamilton!

Ge komt wat tegen, als ge achterstallig werk zit te plegen

Nondemiljaarde, vergeef me dat ik hier even al vloekend op uw scherm kom binnenvallen.  Maar ik ben er weer eens in geslaagd om van iets dat geen werk is toch werk te maken en van iets dat geen geld kost, toch geld te laten kosten.  Mijn Madame vindt dat weer iets typisch voor mij, dus mochte iets in dezelfde trend hebben meegmaakt laat het hieronder bij de reacties zeker weten dan voel ik mij ook een beetje gesteund.  Reacties die het tegendeel beweren zullen echter verwijderd worden, vaneigens! 



Het gaat hier over mijn wilgenboompkes. Ge weet waarschijnlijk wel dat ge die takken in de winter gewoon ergens kunt afdoen en als ge die dan in de grond steekt verschijnt er vanzelves en voor niks nen nieuwen boom. Nu staan deze boomkes pal in de westenwind en die wind komt  hier over de velden echt aangewaaid, al is dat meestal zo natuurlijk.  Ik bedoel maar dat de wind hier soms nogal stevig uit den hoek kan komen.  'T is waarschijnlijk niet voor niks dat ze hier op amper een kilometer 6 windmolens hebben neergeplant, gelukkig verpest het ons uitzicht niet.  Maar ge kunt dus wel begrijpen zeker dat als ge die takken dan niet al te dik hebt genomen, die boomkes niet echt vanzelf kaarsrecht blijven staan.  Alhoewel kaarsrecht nu ook niet echt moet maar de gebogen vormen die ze ondertussen hadden aangenomen leken me nu ook niet echt geschikt voor hunnen ruggen-bomen-graat.  Ik had hier nog wel wat palen liggen maar aangezien mijnen hof soms meer op een hof met natuurreservaat allures lijkt moest ik er toch nog een 12 tal bijhalen in de winkel.  Gelukkig lag hier nog wat gratis!!! fietsband om het geheel vast te maken en zo kunnen ze weer verder.
En terwijl ik daar zo bezig was met dat achterstallig werk te plegen komde soms echt wel verrassingen tegen (wat nen titel hé).  Terwijl ik dus evengoed kan zeggen moet er nog zout of peper zijn?  Want kijkt eens ne keer hier mannekes, kende dezen kerel misschien?

'T is den peper- en zoutvlinder.  Niet dat dat veel voorstelt eigenlijk want het is maar een gewoon spannerke dat ook nog eens algemeen voorkomt.  Maar het was de eerste keer dat ik de rups tegenkwam!  En zo goed verstopt dat dat beestje was!  Toen ik terug naar binnen was gelopen om mijn fototoestel te halen heb ik nadien echt even moeten zoeken voor ik hgem terug had.

Ge begrijpt nu waarschijnlijk ook dat ik compenserende maatregelen moest nemen om die extra uitgaven te beperken.  Moeilijk is dat natuurlijk niet; zo staan er ondertussen al heel wat zaaibakjes met kogeldistel, lampionplantjes en zonnehoed.  Maar onderstaande tip zag ik een paar weken terug op gardeners world over het nemen van stekjes van de verbena bonariensis.  Dat gaat zo gemakkellijk dat er hier nu zo'n 40 stekjes staan.  Je neemt daarvoor op de hoofdtak de zijtakjes die geen bloemen dragen.  Je verwijdert zo veel mogelijk blaadjes en steekt deze in een potje met aarde.  Nu moet je er alleen op toezien dat de aarde niet droog komt te staan, een zakje erover zodat je een mini-serretje krijgt is daarvoor zeer handig, maar niet perse nodig.  En waar kan je die stekjes dan halen hoor ik jullie al zeggen, ik haalde de mijne uit een gemeente-plantsoen perkje en ik was precies niet de enige die daar al stekjes was komen halen.  

 

En verder kunt ge natuurlijk ook voor weinig geld een sfeervol herfsthoekje maken. 

Of meedoen met dezen give away! 
En nu ben ik natuurlijk wel heel benieuwd hoe jullie van iets dat geen werk is toch werk maken en van iets dat geen geld kost, toch geld laten kosten!

Het ultieme herfstgevoel ontdek je hier

Zo'n 10 jaar geleden toen wij nog op ons appartementje woonden in 't midden van Antwerpen Zuid moesten wij voor het ultieme herfstgevoel de bossen in.  Heerlijk vond ik dat.  Maar nu moet ik zelfs mijn erf niet meer af, en dat is nog velen heerlijker!  Gewoon efkes mijne kop buiten steken en de herfst komt gewoon aangewaaid, soms zelfs letterlijk!  Ik weet niet wat ik nu het meest herfstig vind en dus post ik hier weer teveel fotokes (nadat ik er weer een hoop moest verkleinen en verwijderen, remember) van alles wat er ook maar enigszins herfstig uitziet.  Om te beginnen paddestoelen.  Het staat hier echt vol van deze kerels in mijn bloembollen-bedekt-met houtsnippers perkje.  Het lijkt wel of er een hele kabouter-kolonie is komen wonen en alleen al van die gedachte moet ik even gniffelen.

In de zomer gaat het in de tuin vaak razendsnel; elke week ontdek je wel iets nieuws dat bloeit en voordat je alles goed en wel hebt opgenomen, is het alweer voorbij.  Nu in de herfst gaat alles beduidend trager en de hemelsleutels en asters die vorige week bloeiden doen dat volgende week waarschijnlijk ook nog wel.

 

Ik verbaas mij er in de herfst ook altijd over hoe snel de dagen korter worden en de nachten langer.
En terwijl ik zo door de tuin kuier valt er zelfs het één en 't ander uit de lucht; herfstschatten!

 

Zomaar voor niks, zonder dat je er ook maar iets voor hebt moeten doen, liggen ze daar.
Ook de blaadjes vallen nu zomaar naar beneden in allerlei bonte kleuren.  Op mijn facebook postte ik daarover een leuk versje en omdat ik dat zelf zo leuk vind zet ik het hier nog eens!

Alle blaadjes klein en groot, worden geel en worden rood. Dansen dan wel duizend keer, vallen op de aarde neer. Op de aarde neergevlijd, vormen zij een schoon tapijt. Lopen wij nu stil en zacht, op die mooie bonte vacht.

Hierboven heb je nog de op het eerste gezicht foto, want het is alweer bijna 1 oktober.  Nog 2 keer en het jaar is weeral rond!  Voor de insecten is er gelukkig nog genoeg te smullen en dus zijn ze er telkens weer bij als  het zonnetje schijnt, ik kan ze geen ongelijk geven.  En zo vliegen er hier nog altijd atalanta's, gehakkelde aurelia's, dagpauwogen, landkaartjes, grote, kleine en geaderde witjes rond.  Die nazomertje mogen nog even blijven van mij!

O ja en wie nu al nieuwe tuinplannen wil maken kan ik mijn Pinterest-prikbord (ook als je er zelf (nog) geen hebt) van harte aanbevelen.