Na flater komt ...

Het ziet ernaaruit dat ik een ongelooflijke flater heb begaan door mijn berkenbomen in maart nog te laten snoeien, oké ik weet het nu wel, je moet me daar dus echt niet meer over aanspreken ;-) Toch geweldig zo'n blog hebben waarbij iedereen (zo voelt het toch) live getuige is van deze stommiteit. Soit, we kunnen erover blijven zeveren, maar gedane zaken nemen geen keer en deze kan ik dus bij aan mijn lijstje met stommiteiten voegen.
Over dus naar iets anders en beter hoop ik. Aangezien ik hier de laatste tijd wat takken bij elkaar heb verzameld, hoe zou dat komen!? Moest ik daar dus maar eens iets nuttig mee proberen te doen. En dat nuttig probeerde ik dan nog nuttiger te maken door een 2 in 1 te combineren. Nee het gaat hier niet om één of andere louche marketing-truk waar ik ingetrapt ben, nee het laatste waar ik ingetrapt ben zal eerder een lekker geurend kippen kakske zijn. Het gaat hier wel degelijk over iets nuttig, iets wree nuttig. Laat ik dus met het eerste beginnen.

Awel ik kan me nog goed herinneren hoe ik twee zomers geleden een vreugdedansje maakte toen ik een egel ontdekte op ons erf. Helaas werd die egel tegen het einde van de zomer op nogal redelijk onsmakelijke en geplette wijze teruggevonden. In al die tijd dus niks, nada, noppes. Langst de ene kant heeft dat natuurlijk te maken met het feit dat we omringd zijn door de woestuin oftewel de monocultuur-maïsteelt. Zoals uit het biodiversiteits-onderzoek bleek is het platteland quasi leeg; zeker op plaatsen waar ze van zulke mono-cultuur teelt doen. Langst de andere kant heeft het misschien ook wel te maken dat een aantal zaken zoals de heg en de haag, waar de egel toch graag tussen snuffelt nog in de beginfase zitten. Daarbovenop heb ik ook geen vijver waar de egel kan komen drinken maar dat valt misschien wel op een andere manier op te lossen. Maar wat niet is kan nog komen en zo doe ik dus gewoon verder met het creëren van onze oase en timmerde ik een egelhuisje in elkaar.

Dat vervolgens werd afgedekt door takken.

En uiteindelijk door nog meer takken zodanig dat het egel-huisje mooi verstopt zit en ik daarbovenop dus nog een geweldig schuil- en nestplaats heb gecreëerd voor allerlei kleine vogeltjes, insecten en ander gespuis. Et voila zo zijn we dus helemaal rond met de 2 in 1.

Nog een fotoke van de andere kant sé.

Maar wa zien we doar se. Ons eerste moestuinperceeltje staat daar al te blinken in de zon. Ik kan me niet herinneren dat ik al ooit zo vroeg begonnen ben met de moestuin. En zodoende ligt daar nu te kiemen; labbonen, spinazie, radijsjes, rode biet, snijsla en pluksla. Kortom het moestuin-seizoen is ook hier begonnen!

Zoem

Er wordt wat afgezoemd hierbuiten en ik kan dat alleen maar toejuichen want gezoem, daar ben ik helemaal voor. Oké een mooie tuin dat is leuk en mooie bloemetjes ook, maar een tuin die bruist van het dierenleven dat is voor mij pas een geweldige tuin. Die eerste hommel-koninginnen, ik moet er soms echt om lachen, hun lijf ziet er zo opgeblazen uit, alsof iemand er wat extra lucht in heeft gepompt. Maar sympathiek dat zijn ze zeker; rustig vliegen ze van bloem tot bloem zodanig dat ge er zelfs op uw gemak een fotooke van kunt nemen.


Ik vind het ook fascinerend hoe hun levenscyclus in elkaar zit. De bevruchte wijfjes, de zogenaamde koninginnen, overwinteren in een holletje in de grond of in een rommelig hoekje tussen bladeren. Zodra de temperatuur stijgt ontwaken ze en gaan op zoek naar nectar en een goede nestgelegenheid; een muizenholletje of een holletje in een boom. In het holletje wordt een celletje van was gemaakt ter grootte van een boon, daar komt dan wat nectar in en enige tijd later leggen ze op een klompje stuifmeel een eitje. Ze worden er verschillende celletjes gemaakt met een eitje in. Uit deze eitjes komen larven die zich te goed doen aan stuifmeel. De koningin houdt het broed warm en na het verpoppen komen de jonge hommels tevoorschijn, deze zijn kleiner dan de koningin, de zogenaamde werksters. Ze verzamelen nu de nectar en het stuifmeel zodat de koningin zich enkel moet bezighouden met het leggen van eieren. Zo ontstaat een heus nest met soms wel honderd exemplaren. Midden in de zomer gebeurt er iets vreemds er ontstaat een nieuwe generatie hommels met mannelijke en vrouwelijke exemplaren. Zodra ze uitgevlogen zijn paren ze. De oude koningin, de oude werksters en de mannetjes gaan allemaal dood. De bevruchte wijfjes ontwikkelen snel en eten zich bolrond om zo de winter door te komen. En zo begint alles dus weer van vooraf aan.

Goede hommelplanten zijn onder andere akelei, vingerhoedskruid, smeerwortel, geranium-soorten, salie, klaproos, kogeldistel, zonnebloem, rode zonnehoed, herfstaster, stokrozen, dovenetel. Momenteel worden ze vooral aangetrokken door de nectar van het longkruid en de helleborussen.


En hier en daar staat er nog een krokus die ook duidelijk in trek is bij de bijen.


Ook de gehoornde metselbij werd hier al gespot, het is één van de vroegste en meest opvallende bezoeker van het bijenhotel. Zij deelt de lange nestgangen op in kamertjes en vult die één voor één met stuifmeel, nectar en één enkel eitje.
Hier inspecteert er eentje de gaten in de ramen van ons huis, een overblijfsel van toen onze ramen nog uit enkel glas bestonden en deze gaatjes dienden om het gecondenseerd vocht te laten weglopen. Elk jaar zijn er daarvan ook enkele effectief in gebruik.

Ik ging ook eens piepen hoe het in mijn nestkast gesteld is, maar voorlopig zie ik daar nog weinig verandering, alhoewel ik toch meende begerepen te hebben dat ze ergens in het voorjaar moeten uitkomen of moet ik nog wat meer geduld hebben. Sommmigen zien er ook eerder beschimmeld uit en ik vraag me daarbij af of dat nog gaat goedkomen en hoe maak ik die buisjes dan terug bewoonbaar?

Kaal

Nee, nee ik heb daar zelf nog geen last van, hier en daar misschien een grijze haarpijl maar verder nog geen klagen. Ik wil het hier hebben over onze berkenbomen. Vier exemplaren staan er achter ons huis en die begonnen dermate hoog te worden dat ons terras nog maar bepaalde uren van de dag in het zonnetje staat. Na de coniferen die al eerder verdwenen en zo voor meer zon zorgen, was het ook tijd om voor de berkenbomen serieuze maatregelen te nemen.

Gelukkig heeft neef de jager ook nog nuttige ;-) ervaring met bomen en zodoende klom hij (gelukkig gezekerd) eventjes naar boven om daar wat takken af te doen. En zodoende hebben wij nu dus niet alleen kale bomen maar ook terug volop zon op ons terras, olé. Die kale bomen zouden van tijdelijke aard moeten zijn, zo verzekerd iedereen ons toch. En ondertussen moeten wij maar met onze mond open onder de bomen te lopen om gratis berkensap te smullen, blijkbaar is dat nogal gegeerd onder sporters? Straks kan ik nog meedoen met de 10 miles!

'T is me trouwens het weertje wel. Maartse buien bestaat dat nog en ook maart roert zijn staart heb ik nog niet echt gezien. Hopelijk toont april ook geen grillen want ik kan dat zonnetje wel smaken.
Zoonlief ontdekte deze rups in onze garage, een rare plaats voor zo'n beestje. Aangezien ik niet weet om welke rups het hier gaat gaven we hem maar wat brandnetel. Zoonlief had de smaak wel helemaal te pakken en dus moest ik mee op zoek naar andere insecten. Na veel zoeken hadden we een spinnetje, een oorworm en een vlieg die niet wou vliegen. Zoonlief vond dan ook dat we naar de insektendokter moesten want ik "zeg toch altijd dat alle insecten belangrijk zijn", daar stond ik dan. We hebben hem een zacht bedje van gras gegeven, volgens mij was hij zo opgekikkerd.


En dan rest mij enkel jullie nog een zalige Pasen te wensen ;-)

(Nog) toe

Home sweet home

De vakantie op ons plekje in de Ardennen was geen onverdeeld succes. Nee geen klagen over het weer; we genoten enkele dagen van een zalig lente-zonnetje. Ook maakten we mooie wandelingen en uitstapjes; zo aten we ons eerste ijsje van het jaar op een zonnige bank in Durbuy en zoonlief was helemaal onder de indruk van de grotten van Remouchamps. Maar dochterlief sliep nog slechter dan thuis, en daar is het ook al niet zo geweldig, en werd dus veel te vroeg wakker. De eerste dagen lukte het nog wel om haar terug in slaap te krijgen, maar ze had al snel door dat ze bij ons op de kamer sliep en zette haar keeltje dus open. Bijgevolg was iedereen vroeg wakker en zaten wij soms om 6 uur al te ontbijten en om 7 uur te knutselen of spelletjes te spelen en dat is nu niet echt het idee dat ik heb van vakantie.
Zoonlief bewees echter weer dat hij de beste schattenzoeker is; ongelooflijk hoe hij er steevast in slaagt de mooiste slakkenhuisjes, stenen of mooi gevormde takken te vinden. Deze keer vond hij onderstaande tand; ik vermoed van een everzwijn, maar dat is eerder een wilde gok.


Buiten de talrijke roof- en andere vogels, bijen, hommels en citroenvlinders zagen we ook nog enkele aangereden, dode exemplaren; een vos en twee dassen. Vorig jaar zagen we ook al eens een aangereden das, dat was het eerste exemplaar dat we in die 10 jaar zagen, dus ik vermoed dat het beter gaat met de das euh uitgezonderd deze exemplaren dan.

Op de terugweg stopte ik bij een tuincentrum waar hier ook over wordt gesproken, ik ging er horen of ze er het peperboompje hebben, maar dat viel weer tegen, misschien moet ik toch maar eens een uitstapje naar Gent overwegen. Ik nam dan maar een Cornus Mas mee, plaats voor meer hadden we in de auto niet en zelfs deze moest vooraan bij vrouwlief staan. Ze was daar niet echt helemaal mee opgezet want ze was nog druk bezig met onderstaande cadeautje dat afgewerkt moest worden.



Ik verschiet er toch elke keer van hoeveel werk zo'n trip met zich meebrengt; al dat in- en uitpakken, om van de was nog maar te zwijgen. Gelukkig scheen het zonnetje gisteren goed zodat de was buiten goed droogde. En buiten was het dan ook nog eens genieten van al die bloeiende bloembollen, het lijkt hier wel een krokussen-paradijs, overal waar je kijkt staan ze te blinken in de zon en dat brengt al meteen het nodige gezoem met zich mee.

Ik ga op reis en neem mee

Inderdaad ik piep er eventjes tussenuit, 't is maar een weekje voor diegene die zo erg op mij gesteld zijn ;-)
En wat nemen we dan mee buiten buggy, draagrugzak, spelletjes, regenpakken, botten, wandelschoenen, proper ondergoed en sokken (ik ben een propere jongen hoor) en veel te veel spullen, inderdaad nog een stel boeken.

Het boekje natuur in eigen tuin van roodbont maakt deel uit van de reeks milieuvriendelijk tuinieren. Het beschrijft de mogelijkheden voor het brengen van meer natuur met tips voor het aantrekken van insecten, vogels en kleine zoogdieren in je eigen tuin tot het creëren van een prachtige bloemenwei. Het is allemaal nogal kort en bondig, ideaal dus om tussendoor wat in te neuzen.

Voor een meer uitgebreide uitleg is er het ontwerpboek natuurtuinen van Jeroen Gigengack en Jack Martin. In het boek wordt een antwoord gegeven op de vraag hoe je van je tuin een groene oase kan maken met veel natuur. Bij het doorbladeren valt op dat het een degelijk onderbouwd boek is, met veel informatie al is die zo te zien nogal sec weergegeven.

En dan ben ik ook nog altijd bezig in het boek buiten is het groen van Henk Gerritsen, nog zo'n 100 bladzijden te gaan.

Dit is nu echt een tuinboek naar mijn hart, geschreven door iemand met veel ervaring maar toch niet te beroerd om te vertellen over zijn strijd tegen onkruid, over wegkwijnende planten, over zaadjes die niet aanslaan, overwoekerende planten, slechte tuinplannen, over lelijke dingen die toch mooi kunnen zijn maar vooral ook over het plezier van het tuinieren met daarbij veel inzicht in de dynamiek van wilde plantengemeenschappen.
Een aanrader dus!

Prei

Terwijl ze hier en hier en hier en hier, iedereen dus eigenlijk, al volop bezig zijn met het nieuwe moestuinseizoen. Oogsten wij nog volop de vruchten van de noeste arbeid van vorig jaar. Onze prei staat nog altijd te pronken. Ongelooflijk toch hoe dat een hele winter kan buitenstaan en er dan nog altijd goed, of toch nog redelijk, uitzien, 't is niet iedereen gegeven, zelfs niet als ze binnenstaan!!! In ieder geval smaakt het geweldig en er is dan ook niets zo leuk als de tuin instappen en met een kraakverse lading terug te komen.


Naast het extra spoelwerk dat prei sowieso met zich meebrengt is er nog het snijwerk; gelukkig ben ik redelijk handig met mijnen demi chef en gaat dat dus goed vooruit.


Het geheel wordt hier trouwens gepresenteerd in een ovenschotel met witte saus, vegetarische wok strips, u eet het waarschijnlijk liever met gehakt, en puree. Zalig gewoon.


En dat ovenschoteltje is dan nog van eigen makelij ook. Ik ergerde mij vroeger bij het maken van lasagna altijd aan die veel te lage schotels, en dus bestelde ik bij mijn Mme een hoog exemplaar. Creatief als ze is maakte ze deze uit keramiek met een glazuur-laagje errond. Et voila nu kunnen wij dus met gemak ovenschotels maken voor 2 dagen.



Ondertussen zijn mijn zaden van velt ook toegekomen. Moest ik tussen het koffers inpakken nog tijd hebben dan zwier ik de labbonen binnen al in de grond. Anders zal het voor na de vakantie zijn ;-)

Indianenfeest

Ik had het al aangekondigd. Zoonlief is jarig en dus bouwden we een feestje; een indianenfeest nog wel. De vriendjes uit de klas werden al meteen in de juiste stemming gebracht met deze uitnodiging.


Vrouwlief is zoals jullie weten hier de creatieve duizendpoot in huis en fabriceerde onderstaande verentooi. Ik heb ze serieus horen vloeken want om die veren in de stof te naaien bleek geen sinecure. Uiteindelijk brachten de andere Mme van de naailes raad en werden de veren er eerst ingeplakt en dan nog eens genaaid.


Ook een bijpassende ketting hoort er natuurlijk bij.


Een feestelijke tafel zorgde ook daar meteen voor de juiste sfeer. Al moesten sommige bordjes nog wel geruild worden ;-)


Nog een tipitent en we konden eraan beginnen.


Voor het feestje haalde ik nog eens al mijn scouts-talenten boven. Uit ervaring weet ik al dat het met zo'n bende nodig is om een goede mix te hebben tussen vrij en geleid spelen. Nadat iedereen in zijn indianen-outfit was toegekomen en al even wat gespeeld had, begonnen we aan het spel voor het geven van de pakjes. We deden stoelendans en telkens er iemand afviel mocht die zijn pakje afgeven (we lieten de afgevallen kinderen wel gewoon elke keer terug meedoen). Nog wat vrij spelen en de kamer van zoonlief gaan bewonderen vooraleer aan het muzikaal pakket te beginnen. Jullie kennen dat ongetwijfeld; een pakket met allerlei opdrachten in. We probeerden de opdrachten wat in het thema te laten passen. Zo was er een opdracht waarbij iemand op een trommel moest slaan en de anderen hele gekke bewegingen maakte. Als de trommel stopte moest iedereen meteen blijven stilstaan en dan was het afwachten wie er viel. Andere opdrachten waren geblinddoekt voelen wie er voor je staat, een dier nabootsen, ... .
Na de pannekoeken en nog wat binnen spelen was het tijd om naar buiten te gaan voor onze pijlentocht met opdrachten. De kinderen waren echt dolenthousiast en liepen van de ene opdracht naar de andere. Zo moesten ze de dieren het juiste eten geven, 1,2,3 buffel spelen(als variant op 1,2,3 pino), nageltje klop, buffel mag ik overvaren, ... . En als afsluiter mochten ze nog wat smullen van noten en gedroogde bananen en vegetarische (inderdaad zonder gelatine) marshmallows boven de vuurkorf houden. Ik moet er niet bijzeggen dat ze dat geweldig vonden zeker.


En zo was dit feestje meer dan geslaagd. Zoonlief glunderde van begin tot einde en de papa en mama dus natuurlijk ook.

Bergen werk verzet

Er werden hier de laatste dagen echt wel bergen werk verzet. Nu was dat nodig ook, want ineens realiseerde ik me dat het nog maar 2 weken is voor de krokusvakantie. En aangezien we dan een week weg zijn had ik het in mijn koppeke gestoken dat ik daartegen de tuin toch wel iets of wat bijgewerkt wilde hebben. Een extra motivatie daarbovenop is dat zoonlief bijna jarig is en dat brengt een hoop extra volk over de vloer die dan hopelijk allemaal zeggen dat wij nen schonen hof hebben! U weet dus wat te zeggen moest u langs komen. Daarbovenop kwam dan nog dat ik mezelf nog wat extra stress bezorgde door een begin te maken met de liquidatie van de bestaande voorhof en een poging om er iets frissers van te maken.

Maar eerst dus het zwaardere werk. Sinds we een kachel hebben is hier ook de zoektocht begonnen naar hout. Ver moest ik daar niet voor zoeken want over onze deur staat een donker, veel te dicht begroeid zilversparrenbos. En laat dat bos nu nog toebehoren aan de grootouders van vrouwlief. Aangezien de helft van de bomen meer dood dan levend zijn kon daar gerust eens aardig in gekapt worden. En zodoende trommelde ik enkele weken geleden mijn vader op om dat klusje te klaren. Nooit geweten dat ik dat nog leuk zou vinden ook en vooral ook het feit dat ik dat samen met mijn vader kan doen vind ik wel heel fijn. Een dagje werken leverde ons deze stapel hout en takken op!!!



Het kliefwerk moest dan natuurlijk nog gebeuren, en zodoende warmde ik me de afgelopen dagen hiermee op ;-) en ondertussen ligt alles netjes gestapeld in mijn houtkot.

In de tuin werd er veel geprutst; hier en daar nog wat gesnoeid, onkruid verwijderd, een beetje opgeruimd in de border, ... Maar ook hier zwaar werk; de voorhof die al langer een doorn in mijn oog is en dan vooral het borderstukje met rhododendrons, azalea's, heide en hulst moest er eindelijk aan geloven. Ik vloog er eens goed in en een uur later stond er niets meer. Het hele goedje werd afgevoerd naar het containerpark, echt je had me moeten zien rijden de aanhangwagen was minstens 2,5 meter hoog geladen, en voor 4 euro mocht ik alles achterlaten.


Wat de heraanleg betreft wilde ik het me eens gemakkellijk maken; deze keer geen frêle plantjes waar het onkruid één voor één uitgeplukt moet worden maar struiken met weinig werk, één keer snoeien per jaar kan er nog wel bij, en dan liefst nog een klein beetje vriendelijk voor insectjes. En zodoende koos ik voor de Hydrangea paniculata Limelight, niet echt bijster origineel maar voldoet wel aan de andere eis namelijk erg gemakkellijk.
Ook maakte ik een begin met de border van de voortuin. Het gras zal op termijn steeds meer ingepalmd worden om uiteindelijk één grote border te worden met een paadje gras naar de voordeur.
Het begin van de border werd gemaakt met Lavatera olbia Rosea. Deze plant staat in het boek de wilde tuin in het lijstje met interessante struiken voor het aantrekken van insecten. Ook las ik daar dat deze roze-paarse bloemen heel goed samen gaan met blauwe bloemen. En zodoende ging ik tussen al mijn notities op zoek en kwam ik uit op een halfheestertje (ook al gemakkelijk in onderhoud) Perovskia atriplicifolia Blue Spire. Beide planten moeten in het voorjaar teruggesnoeid worden, maar ook dat zal er nog wel bij kunnen! Veel fraais is er nu dus nog niet te zien.
En nu maar hopen dat dat lentezonnetje zich na deze winter-stuiptrekkingen laat gelden.
Ik wil jullie in elk geval bedanken voor jullie aandacht, het is precies wat lang geworden ;-)

Waar bleven ze

Bij muggenbeet schreef ik nog verwonderd dat ik niet snapte waar mijn winterakonietjes bleven.


Ik begon er zelfs al voor te vrezen of ze nog wel zouden verschijnen. Als je onderstaand gedichtje van Cicely Mary Barker leest dan zal je me begrijpen;

De winterakoniet

De bloembollen liggen nog lekker te dromen,
allemaal door een laag aarde bedekt.
Het is nog te koud om naar boven te komen,
maar kijk eens wie daar uit zijn slaap wordt gewekt!
Wie komt daar als eerste de grond uit gekropen,
nog voordat de sneeuwklokjes zich laten zien?
Wie doet daar zijn goudgele knoppen al open?
Wie heeft hem geroepen, het voorjaar misschien?

Maar ach vroeg of laat, hij is er onze klein maar fijne Eranthis hyemnalis. Drie groene blaadjes rond een steeltje vormen een krans met daarop de boterbloemachtige bloem. In het bloemetje zitten honingbakjes waarvan vroege bijen en andere insecten dankbaar gebruikmaken. Om de nectar tegen het wispelturige voorjaarsweer te beschermen, openen en sluiten de bloemen zich.

Week van de nestkast

Het is deze week niet alleen in Vlaanderen maar ook in Nederland week van de nestkast. En nee ik heb dat niet zelf verzonnen; mijn tuinscheurkalender van Romke van de Kaa en Paul Geerts houdt mij van dergelijke belangrijke gebeurtenissen op de hoogte.

Waar blijven ze het toch halen denk ik dan. Maar goed nestkastjes zijn natuurlijk erg belangrijk nu alle huizen super worden geïsoleerd, gaten en kieren worden gedicht en in vele tuinen, uiteraard niet bij u anders zou ik hier waarschijnlijk niet komen lezen, hagen en heggen plaats maken voor houten schuttingen. Maar we kunnen die vogeltjes simpelweg helpen door het plaatsen van een goede nestkast en nu is het trouwens de goede periode om deze op te hangen ruim voor het broedseizoen begint.

Maar laten we wel wezen, een eigenhandig gemaakt nestje bijeengescharreld met takjes, mos, veertjes, plukjes schapenwol, paardenmanen en kijk maar eens goed zelfs een stukje achteloos achtergelaten touw, ziet er natuurlijk nog het beste uit. Deze 2 nestjes kwam ik trouwens tegen toen ik deze kastaars aan het snoeien was.



Maar als u dan toch een nestkastje aanschaft neem dan niet onderstaande model. Ik dacht enkele jaren geleden ook dat dat toch leuk zou zijn voor de kindjes om zo een blik te kunnen werpen op die kleine vogeltjes. Leuk voor ons misschien wel maar de vogeltjes hebben duidelijk geen zin om daar zo open en bloot te zitten en dus bleef het kastje al die jaren leeg.



Vorig jaar maakte ik zelf nog enkele nestgelegenheden zoals deze eigenwijze nestkast en een heus mussenhotel. Aangezien ook deze leeg bleven, waarschijnlijk te laat opgehangen, heb ik deze winter wat promotie gevoerd onder de vorm van het aanbrengen van mezenbollen. Ben benieuwd.



En omdat ik de laatste tijd helemaal weg ben van Mumford and Suns kan je deze blog nu verder lezen met hun muziek, 't is graag gedaan ;-)

Valentijn

Vandaag stond al enige tijd aangekruist in onze agenda's als ons Valentijn-dagje. Zoonlief naar school, dochterlief naar de crèche en wij, wij gingen wandelen. Zo nog eens een lange dagtocht want dat was immers al lang geleden en ondertussen eens goed bijbabbelen, tijd en aandacht maken voor elkaar, plannen smeden en ons hartje luchten. Dat kan deugd doen en broodnodig om de trein hier draaiende te houden. We hadden ons al verheugd op een geweldig lente zonnetje en ook de route werd al eens bekeken, maar naarmate vandaag naderde werd duidelijk dat het weer niet echt ging meezitten.

Vandaar dus plan B; we gingen nog eens naar de sauna; een dagje heerlijk ontspannen en relaxen.
Maar zoonlief besliste daar anders over. 'T is te zeggen een of ander vervelend ziekte waardoor zoonlief een dikke 39,5 graden koorts had, soms zelfs begon te ijlen en praktisch de hele dag in bed bleef. Zo erg heeft hij het nog niet gehad. Nu ben ik zelf al geen held in ziek zijn, laat staan dat je je eigen kind daar zo ziet afzien, nee dat hij maar snel weer beter wordt.
Mijn schoonmoeder was gelukkig wel zo vriendelijk om even een uur te komen oppassen zodanig dat we met z'n tweetjes toch een tour konden gaan lopen (trouwens al de tweede keer deze week, straks gaat het nog goedkomen met mijn goede voornemens). Echt romantisch is dat nu niet echt maar beter dan niets natuurlijk.

Nu had ik ook nog een cadeautje. Ik had al wel een klein vermoeden dat vrouwlief er blij mee ging zijn. Maar nadat de rest van de dag al redelijk in duigen was gevallen zult u begrijpen dat de druk nogal groot was. En het viel gelukkig in de smaak, volgens mij heb ik gescoord ;-)



En weten jullie trouwens al wat vrouwlief haar favoriete tuinspreuk is. Mannen hou u vast;
A man should never plant a garden larger than his wife can take care of.

T.H. Everett

Iemand een typische mannen tuinspreuk om er tegenaan te smijten!? Het is wel geheel op eigen risico ;-)

ps wil je vriend met me worden op facebook stuur dan een vriendschapsverzoek naar "natuurlijk rijk"

De tuin lonkt

Wat hebben we de voorbije dagen al mogen genieten van een stralend zonnetje. Heerlijk gewoon hoe er weer kleur komt in de tuin, hoe alles staat te popelen om te groeien en te bloeien. De eerste bijen werden al gespot en ook de muggen dansten al in de avondzon. En ik, ik wil naar buiten om niets te missen van de knoppen aan bomen en struiken die nu dikker worden en het opkomen van de eerste bolgewassen. Bij de sneeuwklokjes/Galanthus nivalis staan er al enkele mooi in bloei en ook de zogenaamde tommies/Crocus tommasinianus staan verspreid in de border (op de foto klikken voor een grotere versie).



En zelfs de Helleborus orientalis-cultivars laten al hun eerste bloemknoppen zien.


Maar al deze pies en vree fotootjes doen niet vermoeden dat er zich enkele meters verder een drama afspeelt. In de kippenren deed ik namelijk een onaangename ontdekking, ik stootte er op onderstaande gang vermoedelijk afkomstig van een woelrat. Vijf meter verder ontdekte ik weer een gat, net naast de in het najaar aangeplante kweepeer-boom. Als het hier inderdaad om een woelrat gaat dan heb ik wel een probleem, want deze beestjes staan erom bekend de wortels van jonge fruitbomen af te eten tot tegen de stam zodanig dat het snel gedaan kan zijn met mijn kweepeer en help 5 meter verder staat er ook nog een appelboom. Maar u hebt daar misschien meer ervaring mee dan ik dus alle tips om deze beestjes naar de buren door te sturen zijn meer dan welkom.

Of toch liever een ander kleurtje?

Het is hier de Kempen hé, eens dat begint op te warmen is er geen houden meer aan. Joepie!!!

En wat piept er hier!?