Snoei geeft groei

De kerstvakantie zit erop, ondanks dat ik maar 4 dagen (van 24 uur welteverstaan) moest werken schoot er amper nog tijd over. Al die verplichte feestjes, de nieuwjaarsbrieven, nog wat shoppen en mijn deel als nieuwe man in de huishoudelijke taken en nog wat activiteiten voor de kinderen en het zat weer prop-vol. Niet dat het niet gezellig was, verre van. En zelfs leuke cadeautjes gekregen; mijn strip-collectie is weeral wat aangevuld, een mooi tuinboek en zelfs een 3 in 1 bon met kinderoppas, een wandeling en aansluitend lekker eten.
Maar toch, ze hadden me misschien beter een bon voor een tuinwerkdag gegeven. De weinige uren die nog overschoten gingen dus naar de hoogdringende werkjes. En op stip stond daar dus het snoeien van de fruitbomen. Ik had vooraf de theorie goed gelezen en zelfs met fluo aangeduid waarop ik moest letten, beetje streven. En dat waren toch heel wat puntjes. Snoei mag dan wel groei geven, maar ook stress; het uitkiezen van 3 gesteltakken, bij peren 4. Het geheel inkorten tot minstens 2/3 of zelfs de helft. Daarenboven nog erop letten dat de gesteltakken op verschillende hoogte staan, gelijkmatig verdeeld staan, de juiste hoek hebben en dit alles dan nog afknippen op ongeveer gelijke hoogte. Ge ziet daar komt toch heel wat bij kijken. Ne mens zou voor minder stress krijgen, ge beslist daar wel efkes op 1, 2, 3 over de vorm van de uiteindelijke boom.
Voor het geval je dat eens rustig wil lezen of mij gewoon niet geloofd (waarover later meer) klik hier! Bij sommige bomen was het meteen overduidelijk wat er moest worden weggesnoeid. Maar bij anderen was het echt een dilemma welke takken ga ik hier nu wegknippen en welke laat ik staan. Het hielp wel als je eerst al het overbodige wegsnoeid en zo telkens verder elimineert. Et voila dit is wat ik ervan gebrouwen heb. Hopelijk is het een beetje in orde?

Ondertussen zijn de bomen ook allemaal voorzien van bescherming voor de schapen. Ook een jobke dat dringend moest gebeuren aangezien de eerste wei echt wel veel te nat stond voor die arme beestjes.

Gisteren zag ik ook nog even tijd om wat hout te klieven; dat moest ook dringend gebeuren aangezien men mij eens vertelde dat je dat best zo snel mogelijk doet na het omzagen. Tenzij je jezelf natuurlijk wat extra wil trainen. Ik had ocharme een uurtje tijd en van dat uurtje bleef al snel maar een half uurtje over. Eerst geraakte ik immers aan de praat met iemand die net een dode lijster had gevonden en daarmee zo blij was als iets want dat vogeltje was geringd en nu kon hij die ring hergebruiken. Waarom hij daar nu zo blij mee was is me nog steeds niet zo duidelijk.
Iets later passeerde dan ook nog iemand uit de geburen met zelf een grote boomgaard die me enkele jaren geleden een foldertje gaf van de boomgaardenstichting. Het was wel leuk om nu te kunnen vragen wat hij van mijn bomen vond. Hij had natuurlijk al lang gezien dat ik mijn bomen dringend moest snoeien en volgens mij was hij er zelfs aan begonnen als ik nog lang gewacht had ;-) Maar verder bleek toch dat alles er goed uitzag, oef.