Winterblues

Het zijn triestige dagen; regen, wind en veel grijzigheid. Gisteren werd zelfs uitgeroepen tot de meest deprimerende dag van het jaar omdat we na de feestdagen nog altijd blut zijn en de rekeningen alweer zien binnenstromen en we niet meteen iets hebben om naar uit te kijken. De volgende feesten en vakanties zijn immers nog veraf en bovenop dit alles is er dus dat hopeloze grijze winterweer. En onze goede voornemens, hoe zit het daarmee? Inderdaad ik ben nog maar één keer gaan lopen.
Maar er zijn ook instant-oplossingen; wat dacht U van deze.

Vrijdag passeerde ik langs het arboretum in Kalmthout. Ik wist dat er afgelopen weekend het hamamelis festival plaats had. Tijd om de tuin te bezoeken had ik niet, maar in de shop en plantencentrum nam ik toch even een kijkje. Alhoewel ik in vorig berichtje nog schreef dat ik niets heb tegen een winterse aanblik moet ik toch toegeven dat ik helemaal van de kaart was bij het zien van zoveel kleurenpracht. Jullie horen me al afkomen, ik heb me inderdaad laten gaan en iets later stond ik dan ook met 2 plantjes aan de kassa, meerbepaald de hamamelis x intermedia Livia en Jelena. Aangezien ik niet heel mijn tuin-jaarbudget ineens wilde opsouperen koos ik voor kleine plantjes. Het zal dus nog enkele jaren geduld uitoefenen zijn voor ik er helemaal van kan genieten.




Zondag gingen we met heel het gezin subtropisch zwemmen, kwestie van toch iets of wat een zonnig gevoel te hebben. Dochterlief moest nadien dringend slapen en wij hadden echt behoefte aan frisse lucht. Gelukkig was het even droog en zo maakten we nog een wandeling in de genneper parken in Eindhoven, en zo belanden we dus weeral eens in het heempark aldaar. Daar stuitte ik op onderstaand stapelmuurtje. Nu vind ik stapelmuurtjes altijd al iets hebben, zeker ook voor al die beestjes die er hun onderkomen vinden. Leg maar eens enkele stenen ergens weg, binnen de kortste keren zitten daar tal van insecten onder te wriemelen. En ook al zien ze er misschien niet altijd even gezellig uit denk maar aan pissebedden of duizendpoten, ze zijn wel heel erg belangrijk in heel de kringloop.

Onlangs las ik nog het geweldig inspirerend boekje; milieuvriendelijk tuinieren met gebruikte materialen.

Deze gids voor creatief hergebruik in de tuin biedt een verrassende kijk op het inrichten van uw tuin. Zo kan je snoeihout gebruiken als sfeervolle afscheiding, is vrijgekomen vijvergrond een prima basis voor een bloemenheuvel en zijn oude stenen ideaal om een stapelmuurtje van te maken. Het boekje staat echt boordevol ideeën voor het hergebruiken van materialen en hun mogelijk nieuwe bestemming.
Het prikkelt niet alleen uw creativiteit, brengt ook extra sfeer in uw tuin, levert een bijdrage aan natuur en milieu en scheelt bovendien in uw portemonee!
Toch wil ik even aanstippen dat het hergebruiken van materialen niet hetzelfde is als het laten rondslingeren van allerlei spullen, nee zo goedkoop kom je er niet vanaf.


Maar misschien hebt u nog wel andere remedies tegen de winterblues.

Kringlooptuinieren ten voeten uit

Onder de appelboom laat ik haar berichtje vallen dat ze die haagbeukplantjes zo compleet verschrompeld en bruin toch niet zo geweldig vindt. Maar mij stoort dat dus absoluut niet, het hoort nu eenmaal bij de winter en als binnen enkele maanden de blaadjes terug beginnen uitlopen is het weeral feest. Want zo frisgroen dat ze dan zijn, super gewoon. Maar ach zoals ze zelf schrijft, doe vooral uw eigen goesting en het is in ieder geval veel beter dan een draad of muur zoals pijpenla hier uitlegt.


Over naar het echte werk. Want zoals je op de onderstaande foto's kan zien heb ik nog wat snoeiwerk voor de boeg. Deze drie iets te hard uitgegroeide lei-lindebomen moeten weer hun jaarlijkse snoeibeurt krijgen. Ik weet eigenlijk nog altijd niet zo goed wat ik met hen moet aanvangen; moet ik ze blijven snoeien of laat ik ze gewoon groeien. Al is de kans dan wel dat ze veel te groot worden en is dat dan nog wel een zicht? Alle suggesties zijn dus meer dan welkom.
Maar ondertussen ben ik er dus maar aan begonnen. Volle maan is alweer gepasseerd en dus is het volgens mijn vader de ideale periode om te snoeien. Eerder schreef ik daarover al volgend berichtje.
Dat snoeiwerk is hier wel een heel karwij; de bomen zijn zodanig uitgegroeid dat ik op de langste stand van de ladder er bovenaan maar amper bij kan. Aan elke boom zit ik toch zo'n uur en een kwartier en dat is dan nog goed doorwerken. Het resultaat is niet alleen kaalgeknipte bomen maar ook 2 serieuze open bleinen op mijn handen. En laat de voorraad pleisters nu net op zijn, behalve die met kinderfiguurtjes op, en nee daar ga ik geen foto van trekken.




En wat met al dat snoeihout hoor ik u al denken; awel daar gaat dus juist dit blogberichtje over. Want waar in een gewone tuin snoeihout, blad, grasmaaisel, puin en nog zoveel meer als afval wordt beschouwd veranderd dit in het kringlooptuinieren in boeiend kringloopmateriaal dat nuttig en creatief in de tuin kan worden gebruikt. Ziehier maar eens;


Inderdaad het was hoog tijd dat de takkenhoop bij ons schapen-schuilhok werd aangevuld. Niet dat het voor de schapen veel uitmaakt want die zitten toch 99% van de tijd gewoon buiten. Maar voor het zicht is het in ieder geval veel beter.
En ook de schapen zagen dat het goed was.


Maar de grootste kringloopspecialisten van al zijn natuurlijk onze kippen. Ze verwerken het overgrote deel van het organisch keukenafval en de tafelrestjes.
En in ruil krijgen we daarvoor kakelverse eitjes. De kippen zijn ondertussen al goed aan de leg; eergisteren en gisteren 5, vandaag zelfs al 6. Als ze zo verder doen hebben we er binnenkort dagelijks 13, dat is nu wel van het goede te veel.


Onlangs las ik nog onderstaand boekje van Ivo Pauwels; niet dat er zoveel dingen instaan die ik niet wist maar het blijft leuk om ideeën op te doen.



Et voila, zo hebben jullie nog eens een echt tuin-blogje.

Wollige voorzorgsmaatregelen

Mme natuurlijk-rijk vertelt;

Het wordt weer kouder en dus tijd om de sjaals en mutsen weer uit de kast te halen. Nu heb ik echt wel iets met mutsen en sjaaltjes. Maar mocht u er geen bij de hand hebben dan kan u er nog altijd één breien. Want breien da's toch gewoon super; niks zo gezellig en ontspannend als tikkende breinaalden en je bent nog eens creatief en nuttig bezig. En neem het van mij aan het is bovendien een ideale manier om langer wakker te blijven ;-)
Breien is dan wel super, maar de wol kost toch ook wel wat. Laat ik jullie dus even een supertip verklappen. Annell, een fabrikant in handbreigarens, doet elke zaterdag een soort stockverkoop. Ze verkopen er dan niet alleen hun volledige collectie maar ook al hun restanten tegen super prijsjes. En super prijsjes betekent echt super;zo koop je dus bollen wol voor 1€ of soms iets meer maar dat is nog altijd geen geld. En keuze dat ze daar hebben, er is bijna geen beginnen aan. En waar is dat dan hoor ik jullie zeggen; elke zaterdag van 9u tot 16u op het industrieterrein, hoge mauw 560 in Arendonk (België). Allen daarheen zou ik zeggen.



Aan dan aan de slag natuurlijk;
een restjessjaal bijvoorbeeld


of toch liever een Zsa zsa mask met bijpassende sjaal;


Ik zei het toch al; aan de slag!!!

Een unieke sjaal

Mme natuurlijk-rijk vertelt;

Ziehier onze Sjarel, met voor de gelegenheid een sjaal aan. Het is waar, zo koud is het nu ook niet meer, maar toch 't is wel een beest dat eigenlijk niet van hier is. Hij komt uit het verre Vietnam en heeft daar nog in de rijstvelden staan ploeteren. Soms verteld hij daar wel eens over, heelder avonden hangen wij dan aan zijn lippen. Maar wat wil je zo moederziel alleen in een vreemd land ver weg van al zijn vriendjes. Maar voor de rest hebben we er geen klagen over 't is zindelijk en fleurt ons interieur wat op. Alleen het schoonmaken dat is een ander paar mouwen; dat laat ik meestal aan manlief over, die heeft meer ervaring in het verzorgen van dieren. Nu moet ge weten, ja ge kunt dat op deze foto niet zien hé, dat daar zelfs nog een intact gebit en al aanzit. En hij heeft dat zo graag hé dat zijn tandjes gepoetst worden en af en toe eens geflost, ja ja dat is belangrijk hé! Soit, ik heb het gevoel dat ik wat aan het afwijken ben.

Ik wilde dus een sjaal die past bij mijn nieuwe jas en dus ging ik op zoek naar stof. Op naar Eindhoven, eerst naar de Toetenel; man man man wat een aanbod hebben ze daar, om vervolgens helemaal achterover te vallen op de stoffenmarkt die daar op dinsdag wordt gehouden. Het was niet moeilijk om iets naar mijn zin te vinden, het was eerder moeilijk om te kiezen. Ik kreeg onlangs nog de tip dat ik volgende keer zeker langst het smitje moet gaan.
Thuis bleek echter dat ik de stof te kort had gekocht. Dus verlengde ik hem met een ander stofje en zodoende heb ik nu een sjaal met aan elke kant een andere kleur. De bovenkant maakte ik af met plooikes en de onderkant met neepkes et voila, meer moet dat niet zijn.

Oh ja, dit kan ik jullie ook nog laten zien; mijn naaidoosje, gevonden op één van mijn vele rommelmarkt-bezoekjes. 'T zag er nog geweldig uit; manlief moest er alleen enkele kleine nageltjes opnieuw inkloppen.

Eropuit

Ik weet niet wat het is; komt het door die weken sneeuw en koude, komt het door het ontluikend lentegevoel? In ieder geval hebben wij enorm veel zin om eropuit te trekken. Vandaag gingen we dus naar Heist op den Berg; de rommelmarkt aldaar behoort tot één van onze favorieten. Met rommel, bloemen, groenten en fruit, wat kippen en konijnen, ... is er genoeg te zien. Zelfs de kringloopwinkel is er elke zondagmorgen open en op hun parking vind je bovendien een klein bio-marktje met groenten en brood. Proef bij de bio-bakker zeker hun speculaas, gewoonweg verrukkellijk, we kennen hen nog van de tijd dat we in Antwerpen woonden.
Op de rommelmarkt ging ik op zoek naar een nieuwe kom voor de kippen om ze daarin de keukenresten aan te bieden. Voordien stond er een chique schotel van een oud servies, wat ik wel grappig vond, maar dat vroor deze winter stuk. Uiteindelijk vond ik een geschikte emaille kom.

Dochterlief was ondertussen in de buggy in slaap gevallen zodat ik met haar verder wandelde naar de Averegten. Dit Provinciaal Groendomein is zo'n 100 hectare groot en heeft een mooie natuurlijke afwisseling tussen bossen en weilanden.
Vrouw- en zoonlief begaven zich met de auto naar daar en wachtten ons op in de mooie ecologische speeltuin.
Ondertussen was het zonnetje aardig beginnen schijnen en genoten we nog van een mooie wandeling langs de bijenhal, de plantentuin, de boerderij met schapen, kippen, edelherten, everzwijnen, ... .
Wees maar zeker dat we er van genoten hebben.

Wafelenbak

Niks zo geweldig dan een goeie wafelenbak. Ik zie het nog zo voor mij hoe ik als kind telkens in de buurt was als er wafels gebakken werden. En dan maar hopen dat er te veel beslag in de machine zat zodat ik de kantjes kon opeten.
Nu is de ene wafel de andere niet, wij hebben ze hier thuis het liefst lekker krokant en laat ons daarvoor dan ook een geweldig familie-recept hebben.

Voor ongeveer 50 wafels maak je een beslag van;
1 kg zelfrijzende bloem
750 gr boter
750 gr suiker
10 eieren waarvan je het eiwit stijf klopt
6 pakjes vanillesuiker
1 glas melk
goed mengen en dit alles minstens een half uur laten rusten.
En dan is het bakken geblazen.
Je zal zien dat de wafels in het machien nog wat zacht zijn, maar dat ze al snel wat harder worden. Smakelijk!


De wafels presenteer ik hier trouwens op een zelfgemaakte taart-schotel in keramiek. Na zoveel jaren keramiek-les te hebben gevolgd krijgt ge wat bijeen van pottekes en pannekes, beelden, sculpturen en gebruiksvoorwerpen. Zoals je ziet werk ik het liefst zo natuurlijk mogelijk, tsjien vanwaar zou dat komen!?

Nog meer keramiekwerkjes zie je hier en hier en hier en hier.

De tafel, onze keukentafel, is trouwens een echt erfstuk zoals wel meer van de meubels in ons huis. Ze is nog van mijn overgrootmoeder geweest en er hoort nog een leuk verhaal bij. De barst in de tafel is er trouwens gekomen na een spelletje kaart spelen, troef als ik het me nog goed herinner. Er werd toen zo hard op de tafel geklopt dat er een hele barst in kwam. Dat noemen ze nu een interieur met een ziel.

Ridderharnas

Zoonlief is niet alleen zot van dino's, maar ook van ridders. En wat heeft een echte ridder allemaal nodig; een zwaard, een schild en natuurlijk ook een harnas. In de Middeleeuwen droegen ridders maliënkolders, deze soepele harnassen waren gemaakt van kleine ijzeren ringetjes en konden zo de meeste zwaardslagen tegenhouden.
Zo'n harnas kun je gemakkelijk namaken door met hennep-bindtouw te breien. Je vind dat bijvoorbeeld in de Hema.


Moeilijk is dat eigenlijk niet; voor de voorkant zet je een stuk of 34 steken op goed voor een harnas met een breedte van ongeveer 25 centimeter. Is de ridder wat smaller of breder uitgevallen dan zet je een paar steken meer of minder op. Brei alleen rechts tot je een rechthoekige lap hebt en hecht alle steken af.
Voor de achterkant brei je net hetzelfde lapje of ietsje langer. Nu nog de schouderbanden maken door 2 lapjes te maken van elk 10 steken breed en zo'n 15 à 20 cm lang. Nu nog alles in elkaar zetten door de schouderbanden vast te naaien aan de achterkant. Vooraan gebruikte ik daarvoor zilver of goudkleurige knopen en nog een lintje of touwtje aan de zijkanten om deze bij elkaar te houden als je het harnas draagt. Zoonlief is er in ieder geval dolblij mee.

En een ridder heeft natuurlijk ook een woonst nodig aangepast aan zijn status; een kasteel dus. Met een doos knutselde hij prompt onderstaand stulpje ineen.


En als ge zo een paar ridders hebt verslagen dan kunt ge u misschien zelfs een tweede kasteel veroorloven.


Of zelfs een derde;


Of inderdaad een vierde;


Of na een heuse kruistocht zelfs een vijfde;


Verder zijn wij hier heel vredelievend hoor.

Mme natuurlijk-rijk

Heeft deze blog gekaapt. Inderdaad in plaats van berichtjes over tuinplannen en werkjes, zaadjes en beestjes zal je hier de komende tijd berichtjes terugvinden van wat ik allemaal uitspook.

En om jullie niet te hard te bruuskeren dacht ik met volgend bloemstukje te beginnen, dat ligt dan toch nog iets of wat in de tuin-interesse.


'T is eigenlijk helemaal niet zo moeilijk. Men koopt 2 halve isomo bollen en behangt deze met mos, ik gebruikte hiervoor krammetjes die je in elke tuincentrum vind. Dan komt de binnenkant aan de beurt; ik gebruikte een lijmpistool om de sierappeltjes vast te hechten maar tandenstokers moet ook gaan, zij het iets moeizamer. Et voila klaar is kees.

Nu mijn dochterlief sinds een aantal weken is beginnen stappen; dacht ik haar te verrassen met een passend kadootje; en wat is er passender dan een poppenwagentje. Op zolder had ik nog een oud exemplaar staan, het houtwerk was nog prima maar de stof was helemaal afgebleekt. Op een feestje raakte ik met meisjesmama aan de praat en ze gaf me de tip om bij het verwijderen van de oude stof foto's te nemen zodat ik de verschillende tussenstappen niet zou vergeten. En zodoende maakte ik op de naailes eens geen kledingstuk maar een nieuwe bekleding en bijpassend lakentje. De stof kocht ik van een oud vrouwtje op een rommelmarkt in het begijnhof in Turnhout.
Het maken verliep eigenlijk heel vlot en dankzij mijn foto's kreeg ik de stof ook gemakkelijk op de juiste plaats. Restte enkel nog alles te bevestigen aan het poppenwagentje. Aangezien ik geen geduld had om te wachten op de thuiskomst van manlief schakelde ik mijn grootvader in. Het enige wat hij nog moest doen was de ijzeren baren waar de stof rond hangt terug aan het poppenwagentje te bevestigen. Dit bleek echter niet zo eenvoudig te zijn en ik zag hem sukkelen. Uiteindelijk nam hij een tang en waar ik voor gevreesd had gebeurde; er kwam een scheur in de stof. Kreeg ik het daar efkes en mijn grootvader maar zeggen dat dat toch maar een voiturke is, grrrrrrrrrrrrrrrrrrr! Soit nu weten jullie ook ineens waarom daar een bloemetje hangt. Maar het leukste van al is natuurlijk om te zien hoe dochterlief als een echt meisje met haar poppenwagentje rondrijdt, geweldig gewoon!