Miserie, miserie!

We hebben ondertussen al wel een beetje water gekregen maar voor sommige plantjes kwam dat wel schromelijk te laat. Neem nu deze sla-plantjes; als er nog een derde overschiet dan zal het veel zijn.


Andere miserie speelt zich af op het spinazie-bed. Van de 3 rijen is dat alles wat is uitgekomen; slecht zaad, of zijn de vogels ermee gaan lopen. 'T zal in ieder geval maar een koffielepeltje spinazie-puree worden voor iedereen.


En doen de bloemetjes het dan beter zult u zich misschien afvragen. De meeste wel, al heeft de akelei het weer zwaar te verduren van enkel minuscule maar o zo wraatzuchtige rupsjes. Het is dan ook een waardeplant voor enkele vlinders.


Nee, misschien moet ik dit weekend (en nog heel volgende week) maar eens een goei filmpke meepikken. In de rand daarvan kan ik jullie de tentoonstelling van mijn zus van harte aanbevelen! Te bekijken in het festival-café, gaat dat zien!!!
Et voila, zo krijgt u hier nog eens een deftige foto te zien!

Oost, west, thuis, best

Vorige week zaten we in de Ardennen. Het was er zalig, het stralend zonnetje zat daar natuurlijk ook voor veel tussen. We maakten mooie wandelingen en ontdekten bossen vol bosanemonen en klaverzuring, speenkruid en slanke sleutelbloemen. Velden die wit kleurden van de pinksterbloemen, kanten vol look zonder look en heelder landschappen die geel kleurden van de paardebloemen. We ontdekten beverburchten en genoten van de rondfladderende vlinders. Bouwden dammen en luierden in het gras. Ik vind de Ardennen gewoon top en kan echt verbaasd staan kijken naar de mooiste natuurlijke landschappen vol met al die bloemenpracht.

Het thuiskomen was wel even schrikken, niet alleen zat onze veranda vol met strontvliegen en bijen, maar dat kon u al op mijn facebookpagina lezen. Maar wat was alles weer enorm gegroeid; het gras rond de heg heeft dringend een bosmaai-beurt nodig en ook heel wat bloemen staan ineens te bloeien zoals het kruipend zenegroen, het kattenkruid, de eerste dagkoekoeksbloemen, de smeerwortel, de boterbloemen, enkele geranium soorten waaronder de phaeum, ... .


En nadat we ons ommetje door de tuin hadden gemaakt en enkele uren later de eerste was stonden op te hangen, zei vrouwlief; "waarom gaan wij eigenlijk op reis, hier is het toch ook schoon", waarna ze er even later nog aan toevoegde "dat het spijtig is dat er thuis altijd werk is". Werk is er inderdaad altijd met zo'n erf, al probeer ik er toch zo veel mogelijk van te genieten en me niet druk te maken van wat onkruid hier en daar om maar iets te zeggen. En waarom we op reis gaan? om de batterijen op te laden, eens iets anders te doen en zien (klik op de foto's hieronder voor een grotere foto)(ps kent iemand de twee onderste bloemen) en om dan nog meer te kunnen genieten van ons plekje. Hierboven kreeg je trouwens een kiekje van onze wilgenhut met vergeet-me-nietjes die zich daar spontaan hebben uitgezaaid.

Om de ecologische tuin geleid

Foei, foei, mijn laatste woorden waren een week geleden dat ik de hangmat eens moest bovenhalen. Nu heb ik dat ook gedaan maar in plaats van deze op te hangen, ging deze de auto in om mee te nemen op vakantie. En jullie kennen mij ondertussen al vakantie betekent traditiegetrouw dat ik ook altijd een boek meeneem; en deze keer is dat "De vier seizoenen in mijn ecologische siertuin van Rik Wouters".

Deze ecologische siertuin van 1 ha is een mininatuurreservaat; een tuin waar men vooral de natuur het werk laat doen, waar de beplanting zichzelf in evenwicht houdt en jarenlang meegaat. Het terrein gaat van extreem droog naar extreem vochtig met vooral zure zandgrond, wat ondermeer de ideale bodem vormt voor de gevlekte orchis, die begin juni met honderden staat te bloeien in de graslandjes. Bij het doorbladeren vallen al meteen de geweldige foto's op. Ik hoop dat ik de tuin ooit ook eens in het echt kan zien, wat trouwens helemaal niet zo moeilijk is aangezien ze meedoet met de ecotuindagen van velt.

Lui tuinieren

Soms is tuinieren toch zo simpel; gewoon zorgen voor plantjes die zich rijkelijk uitzaaien en je bent verzekerd van een kleur-bommetje. Neem nu deze tuinjudaspenning/Lunaria annua; hij heeft zich in mijn tuin met wat hulp op de beschaduwde plekjes volop uitgezaaid en zorgt zo voor een welkome kleur.


Het oranjetipje dat overwinterd als pop, werd hier ook al enkele keren waargenomen. Het mannetje van het oranjetipje is zeer goed herkenbaar door zijn oranje vleugelpunten. Bij de vrouwtjes ontbreekt dat oranje waardoor ze verward kunnen worden met koolwitjes. De rupsen zijn gespecialiseerd op kruisbloemigen waaronder ook de judaspenning valt. Maar ze hebben toch het liefst pinksterbloem of look zonder look. De rupsen leven van de zaden van deze plant en de jonge rupsen kunnen alleen vers en mals zaad eten.


Ergens in de begindagen van deze blog maakte ik nog de fout door de namen van de tuinjudaspenning te mixen met de wilde judaspenning(let vooral niet op de erbarmelijk lay-out en foto). Omdat ik me dat nog heel goed kan herinneren, zoiets blijft hangen hoor, kon ik het niet nalaten om bij mijn bloemenweide bestelling, bij de ondertussen overbekende zaadhandelaar, ook wat zaadjes te bestellen van de wilde judaspenning. Die staan ondertussen zelfs al voorgezaaid in potjes te kiemen.

En tussendoor zaaide ik dan ook nog eens een strook zonnebloemen in van pakweg een halve meter breed en 60 meter lang. Inderdaad 60 meter! en ja dat schrijf ik hier ook onder de titel lui tuinieren, sorry Bart ;-)
Gewoon even met de frees erover rijden, zaadjes uitstrooien en alles infreezen,en mocht zelfs maar de helft tot ontkieming komen dan is het nog een sukses! Binnen enkele weken volgt het tweede stuk met dezelfde lengte, kwestie van de bloei- en zaadoogst wat te spreiden. En dan moet je weten dat ik dat vorig jaar nog eigenhandig omspitte om dan tot de constatatie te komen dat de zonnebloemen veel te dicht bij de schapendraad stonden waardoor ze zo goed als volledig werden opgepeuzeld, een mens zou van minder zijn schapen wegdoen!
Misschien moet ik mijn hangmat maar eens boven halen ;-)

Bloemenweide

Van alle typen wilde planten tuinen gaat er niets boven een bloeiend weiland. Ik zie het al helemaal voor me; de stralende zon die al die bonte bloemen doet schitteren, vlinders die rondfladderen en bijen die van bloem tot bloem vliegen. Zo simpel is het om allerlei dieren naar je tuin te lokken en er zelf van onder de indruk te komen. Maar hoort mij hier bezig! Terwijl er alleen nog maar zwart zand te zien is. Maar daar komt dus verandering in want ziehier een stukje grond dat ik voor de winter al eens freesde, vervolgens heel de winter bedekte met karton en vervolgens nog eens freesde om dan als final touch de kippen nog eens goed hun gang te laten gaan. 'T is dus zaaiklaar zoals ze dat in het vakjargon noemen. En dat is ondertussen zelfs al gebeurd, met de geplande regen van gisteren repte ik mij maandag om alles in te zaaien.


En dan het belangrijkste natuurlijk; het zaad. Vorig jaar vertelde ik hier al dat ik zaad verzameld heb van wilde peen, boerenwormkruid, knoopkruid, bevernel, ... . Maar omdat het nu het moment is om ineens mijn goesting te zaaien bestelde ik nog wat zaadjes bij de Morgenster. Bij deze promoveer ik ze trouwens tot hofleverancier, want 2 keer een linkje op amper een week tijd euh levert dat een percentje op misschien?!


Ik bestelde dus zaad van het zandblauwtje, margrieten, scherpe boterbloem, blaassilene, veldsalie, stijf havikskruid, kleine ratelaar en rode klaver. Alleen wat die ratelaar betreft weet ik het niet goed, het is een halfparasiet die normaal op gras groeit maar er is geen gras meer!? Maar eerder deed ik ook al een poging om ze in het gras aan te brengen maar dat was toen ook al geen succes, afwachten dus.
En van de Kempentuin kreeg ik ook nog zaad van het akkerklokje, waarvoor dank.


'T ga schoon worden!

De natuurlijke tuin

Begin dit jaar las ik ergens dat één van de belangrijkste tuintrends voor 2011 de natuurlijke tuin is. Geen strakke gemillimeteerde haagjestuinen meer, maar gezellige natuurlijke tuinen waar planten en bloemen centraal staan. Geen strakke vakjestuinen met rechte lijnen maar tuinen met organische vormen en een lossere, meer natuurlijke beplanting. Bodembedekkers, vaste planten en struiken vormen een wat nostalgisch ogend geheel.
Nu ben ik meestal niet zo'n fan van trends en doe hier gewoonlijk mijn eigen goesting! Maar zo hier en daar begint onze tuin toch wel op een natuurlijke tuin te lijken, kijk maar eens;


In dit schaduwstukje bloeit nu de gevlekte dovenetel/Lamium maculatum; als je het mij vraagt één van de mooiste bodembedekkers met een hele lange bloeitijd van begin april tot zeker in september. En bovendien nog eens geliefd door tal van bijen. Dat hij nogal invasief is moet je er wel bijnemen maar dat scheelt dan natuurlijk weer in het onkruid. Verder is hij weinig eisend; zon, halfschaduw en zelfs diepe schaduw vormen geen probleem en zelfs wat de bodem betreft is hij weinig kieskeurig. Aanplanten dus die handel.
Voeg daarbij nog wat longkruid/Pulmonaria officinalis en je bent verzekerd van een extra vroege nectarbron vanaf maart tot in mei waarna er nog een fraai blad overblijft. Vooral hommels zijn hier niet weg te slaan. Zet ze op een beschaduwde plaats of onder struiken.
Als je goed kijkt dan zie je daartussen ook nog enkel periscoopjes staan van de stengelloze sleutelbloem/Primula elatior. Deze laatste werden trouwens zelf opgekweekt uit zaad dat ik bestelde bij de Morgenster. Lang gaan ze het wel niet meer trekken met dit weertje.

Zoals jullie merken vind ik het belangrijk dat de planten, struiken en bomen in mijn tuin voedsel verschaffen in de vorm van blaadjes, nectar of bessen voor tal van dieren. Maar het belangrijkste gebod is toch wel dat het gebruik van kunstmest en bestrijdingsmiddelen uit den boze is. Ik citeer hier even Henk Gerritsen uit het boek Buiten is het groen, omdat ik het gewoon niet beter kan verwoorden.

"Het gebruik van kunstmest en chemische bestrijdingsmiddelen is een doodzonde. Het is een gebod dat ook voor de traditionele tuinier zou moeten gelden. Vandaar dat ik vind dat de verkoop van kunstmest en chemische bestrijdingsmiddelen voor particulier gebruik verboden moet worden. Tuinieren is een hobby en geen zaak van leven of dood, en het kan natuurlijk niet zo zijn dat voor het beoefenen van een hobby middelen worden gebruikt waarvan algemeen bekend is dat ze schadelijk zijn voor het welzijn van anderen, of dat nu mensen, dieren of planten zijn."

Moet het nog gezegd dat dit boek een aanrader is!

Kleine zelfstandige

Als echte Belg voel ik me geroepen om ook zo iets voor en na te doen. Dat is alleen niet echt simpel als je avel al nie veel tijd over hebt en al blij bent dat alles wat onderhouden blijft (met af en toe een nieuw projectje natuurlijk). Maar nu denk ik toch dat ik daarop iets gevonden heb. Onze kippen blijven namelijk zo goed eitjes leggen dat we voor onze gezondheid genoodzaakt waren, echt alle dagen cake en pannekoeken eten is ook niet het van het, vooral dan niet voor onzen body mass. Nee, we waren dus genoodzaakt om daar de voltallige familieraad ten huize natuurlijk-rijk voor samen te roepen. Vrouwlief vondt dat we maar eens dringend wat extra inkomsten moesten vergaren, zeker nadat ik weer een zak kippeneten aansleurde en zeker nadat we al voldoende voor moeder Theresa hadden gespeeld en iedereen bedolven hadden onder vers gelegde eikes, wat natuurlijk als promo-stunt wel kan tellen.

Vandaar dus dat er sinds vorige week onderstaande bord voor ons huis staat. In het kader van hoe verwerken we creatief onze berkenboom, kreeg u hier al eerder de takkenhoop en verder staan nog op het programma een theelichtjes-houder, maar daar later meer over, nu dus dit bord. Echt moeilijk is dat natuurlijk niet; gewoon een kleine tak in schijfjes zagen en dit alles vastnagelen, misschien een tip voor de paasvakantie, al doet u dat zagen misschien beter zelf!
Op deze foto kan u het misschien niet goed zien maar die bordjes hangen dus op een kist en in die kist vind u een emmer en in die emmer vind u een doosje en in dat doosje vind u dus 6 heerlijke eitjes en in die eitjes vind u het eiwit en in dat eiwit vind u de dooier. Als u dan ook nog zo vriendelijk zou willen zijn om voor elk doosje dat u meeneemt 1 € achter te laten in onze brievenbus, anders klopt de boekhouding niet meer!



Goh vergat ik nog te zeggen dat u op dat doosje ook nog een papiertje vind met volgend tekstje;
Deze eieren zijn met veel plezier gelegd door onze Bassette kippen. Door hun grote vrije uitloop hebben ze veel bewegingsvrijheid en is er altijd een fris groen blaadje beschikbaar. Dit geeft vrolijke en gezonde kippen en levert een lekker eitje op. Bassette komt van het Frans; bas, vrij vertaald geeft dat dus een klein, laag dier. Het is een grote kriel, of een kleine hoen of ook wel halfkriel genoemd. Hierdoor zijn de eieren iets kleiner dan U misschien gewend bent, maar wel met een grote dooier erin. De Bassette kippen behoren tot ons levend erfgoed; meer info alhier
Smakelijk

Niet simpel hoor om zo een direkte weblink op zo een papiertje te maken!

Druk, druk, druk in de moestuin

Het zijn drukke tijden voor de moestuinier; compost zeven, onderwerken, voortjes trekken, zaaien, ... . Op mijn facebookpagina kon u ook al lezen dat ik de courgetten, pompoenen, tomaten en komkommer al binnen voorgezaaid heb. Hebt u dat niet gelezen?! Mor allé!!! dringend een vriendschapsverzoek sturen naar "natuurlijk rijk" en u bent werkelijk van alles op de hoogte!

In de veranda staan nu dus 2 soorten courgetten de groene van Milaan van le biau germe en Zuboda van oekoseeds. Met courgetten ben je alvast zeker van een rijke oogst, het enige nadeel is dat tegen het einde van de zomer alle courget-receptjes al uitgebreid geprobeerd zijn en de oren uitkomen. Pompoenen, nog zo'n topper. Ik zaaide de Red Kuri van de bolster, een zogenaamde Hakkaidon pompoen, de kleintjes zijn de lekkerste en de Butternut, alleen al maar voor de pompoen Hamilton van Jamie. Buiten-komkommers zaaide ik twee jaar geleden ook al maar die waren toen niet zo'n succes. Ik vrees alleen dat dat vooral aan mezelf lag, lees te weinig water gegeven en dus kreeg ik eerder bittere exemplaren wat blijkbaar typisch is bij groeistagnatie zo staat hier op het pakske geschreven. Ik heb 2 soorten; de gele tros van de bolster en de citroenkomkommer van de nieuwe tuin. En dan de tomaatjes natuurlijk; ik heb 2 soorten van de nieuwe tuin. Beide zijn buiten-struiktomaten de washington en ook nog olijf-tomaatjes; dat wordt smullen geblazen.

Recht over ons is de moes- en pluktuin van de grootvader; hij wordt dit jaar al 81 jaar en fietst, zwemt en tuiniert nog druk rond. Maar nu heeft hij toch aangegeven dat ik het volgend jaar mag overnemen. Dit jaar moest ik zelfs al wat inspringen en zo spitte ik ook een deel om en hielp alvast bij het zaaien en planten van ui en aardappelen. Aangezien de grootvader het nogal graag in orde heeft zult ge hier geen sprietje onkruid tegenkomen en de druk voor volgend jaar ligt dus nogal tamelijk hoog. Ik ga dat toch eens goed moeten bekijken hoe ik dat ga aanpakken. Alleen al het omspitten is een heel karwij; ik heb een week met lage rugpijn rondgelopen. Gelukkig heb ik onlangs een tuinfrees gekocht; daar mocht ik de rechterkant waar de bloemen groeien mee freezen.

Na flater komt ...

Het ziet ernaaruit dat ik een ongelooflijke flater heb begaan door mijn berkenbomen in maart nog te laten snoeien, oké ik weet het nu wel, je moet me daar dus echt niet meer over aanspreken ;-) Toch geweldig zo'n blog hebben waarbij iedereen (zo voelt het toch) live getuige is van deze stommiteit. Soit, we kunnen erover blijven zeveren, maar gedane zaken nemen geen keer en deze kan ik dus bij aan mijn lijstje met stommiteiten voegen.
Over dus naar iets anders en beter hoop ik. Aangezien ik hier de laatste tijd wat takken bij elkaar heb verzameld, hoe zou dat komen!? Moest ik daar dus maar eens iets nuttig mee proberen te doen. En dat nuttig probeerde ik dan nog nuttiger te maken door een 2 in 1 te combineren. Nee het gaat hier niet om één of andere louche marketing-truk waar ik ingetrapt ben, nee het laatste waar ik ingetrapt ben zal eerder een lekker geurend kippen kakske zijn. Het gaat hier wel degelijk over iets nuttig, iets wree nuttig. Laat ik dus met het eerste beginnen.

Awel ik kan me nog goed herinneren hoe ik twee zomers geleden een vreugdedansje maakte toen ik een egel ontdekte op ons erf. Helaas werd die egel tegen het einde van de zomer op nogal redelijk onsmakelijke en geplette wijze teruggevonden. In al die tijd dus niks, nada, noppes. Langst de ene kant heeft dat natuurlijk te maken met het feit dat we omringd zijn door de woestuin oftewel de monocultuur-maïsteelt. Zoals uit het biodiversiteits-onderzoek bleek is het platteland quasi leeg; zeker op plaatsen waar ze van zulke mono-cultuur teelt doen. Langst de andere kant heeft het misschien ook wel te maken dat een aantal zaken zoals de heg en de haag, waar de egel toch graag tussen snuffelt nog in de beginfase zitten. Daarbovenop heb ik ook geen vijver waar de egel kan komen drinken maar dat valt misschien wel op een andere manier op te lossen. Maar wat niet is kan nog komen en zo doe ik dus gewoon verder met het creëren van onze oase en timmerde ik een egelhuisje in elkaar.

Dat vervolgens werd afgedekt door takken.

En uiteindelijk door nog meer takken zodanig dat het egel-huisje mooi verstopt zit en ik daarbovenop dus nog een geweldig schuil- en nestplaats heb gecreëerd voor allerlei kleine vogeltjes, insecten en ander gespuis. Et voila zo zijn we dus helemaal rond met de 2 in 1.

Nog een fotoke van de andere kant sé.

Maar wa zien we doar se. Ons eerste moestuinperceeltje staat daar al te blinken in de zon. Ik kan me niet herinneren dat ik al ooit zo vroeg begonnen ben met de moestuin. En zodoende ligt daar nu te kiemen; labbonen, spinazie, radijsjes, rode biet, snijsla en pluksla. Kortom het moestuin-seizoen is ook hier begonnen!

Zoem

Er wordt wat afgezoemd hierbuiten en ik kan dat alleen maar toejuichen want gezoem, daar ben ik helemaal voor. Oké een mooie tuin dat is leuk en mooie bloemetjes ook, maar een tuin die bruist van het dierenleven dat is voor mij pas een geweldige tuin. Die eerste hommel-koninginnen, ik moet er soms echt om lachen, hun lijf ziet er zo opgeblazen uit, alsof iemand er wat extra lucht in heeft gepompt. Maar sympathiek dat zijn ze zeker; rustig vliegen ze van bloem tot bloem zodanig dat ge er zelfs op uw gemak een fotooke van kunt nemen.


Ik vind het ook fascinerend hoe hun levenscyclus in elkaar zit. De bevruchte wijfjes, de zogenaamde koninginnen, overwinteren in een holletje in de grond of in een rommelig hoekje tussen bladeren. Zodra de temperatuur stijgt ontwaken ze en gaan op zoek naar nectar en een goede nestgelegenheid; een muizenholletje of een holletje in een boom. In het holletje wordt een celletje van was gemaakt ter grootte van een boon, daar komt dan wat nectar in en enige tijd later leggen ze op een klompje stuifmeel een eitje. Ze worden er verschillende celletjes gemaakt met een eitje in. Uit deze eitjes komen larven die zich te goed doen aan stuifmeel. De koningin houdt het broed warm en na het verpoppen komen de jonge hommels tevoorschijn, deze zijn kleiner dan de koningin, de zogenaamde werksters. Ze verzamelen nu de nectar en het stuifmeel zodat de koningin zich enkel moet bezighouden met het leggen van eieren. Zo ontstaat een heus nest met soms wel honderd exemplaren. Midden in de zomer gebeurt er iets vreemds er ontstaat een nieuwe generatie hommels met mannelijke en vrouwelijke exemplaren. Zodra ze uitgevlogen zijn paren ze. De oude koningin, de oude werksters en de mannetjes gaan allemaal dood. De bevruchte wijfjes ontwikkelen snel en eten zich bolrond om zo de winter door te komen. En zo begint alles dus weer van vooraf aan.

Goede hommelplanten zijn onder andere akelei, vingerhoedskruid, smeerwortel, geranium-soorten, salie, klaproos, kogeldistel, zonnebloem, rode zonnehoed, herfstaster, stokrozen, dovenetel. Momenteel worden ze vooral aangetrokken door de nectar van het longkruid en de helleborussen.


En hier en daar staat er nog een krokus die ook duidelijk in trek is bij de bijen.


Ook de gehoornde metselbij werd hier al gespot, het is één van de vroegste en meest opvallende bezoeker van het bijenhotel. Zij deelt de lange nestgangen op in kamertjes en vult die één voor één met stuifmeel, nectar en één enkel eitje.
Hier inspecteert er eentje de gaten in de ramen van ons huis, een overblijfsel van toen onze ramen nog uit enkel glas bestonden en deze gaatjes dienden om het gecondenseerd vocht te laten weglopen. Elk jaar zijn er daarvan ook enkele effectief in gebruik.

Ik ging ook eens piepen hoe het in mijn nestkast gesteld is, maar voorlopig zie ik daar nog weinig verandering, alhoewel ik toch meende begerepen te hebben dat ze ergens in het voorjaar moeten uitkomen of moet ik nog wat meer geduld hebben. Sommmigen zien er ook eerder beschimmeld uit en ik vraag me daarbij af of dat nog gaat goedkomen en hoe maak ik die buisjes dan terug bewoonbaar?

Kaal

Nee, nee ik heb daar zelf nog geen last van, hier en daar misschien een grijze haarpijl maar verder nog geen klagen. Ik wil het hier hebben over onze berkenbomen. Vier exemplaren staan er achter ons huis en die begonnen dermate hoog te worden dat ons terras nog maar bepaalde uren van de dag in het zonnetje staat. Na de coniferen die al eerder verdwenen en zo voor meer zon zorgen, was het ook tijd om voor de berkenbomen serieuze maatregelen te nemen.

Gelukkig heeft neef de jager ook nog nuttige ;-) ervaring met bomen en zodoende klom hij (gelukkig gezekerd) eventjes naar boven om daar wat takken af te doen. En zodoende hebben wij nu dus niet alleen kale bomen maar ook terug volop zon op ons terras, olé. Die kale bomen zouden van tijdelijke aard moeten zijn, zo verzekerd iedereen ons toch. En ondertussen moeten wij maar met onze mond open onder de bomen te lopen om gratis berkensap te smullen, blijkbaar is dat nogal gegeerd onder sporters? Straks kan ik nog meedoen met de 10 miles!

'T is me trouwens het weertje wel. Maartse buien bestaat dat nog en ook maart roert zijn staart heb ik nog niet echt gezien. Hopelijk toont april ook geen grillen want ik kan dat zonnetje wel smaken.
Zoonlief ontdekte deze rups in onze garage, een rare plaats voor zo'n beestje. Aangezien ik niet weet om welke rups het hier gaat gaven we hem maar wat brandnetel. Zoonlief had de smaak wel helemaal te pakken en dus moest ik mee op zoek naar andere insecten. Na veel zoeken hadden we een spinnetje, een oorworm en een vlieg die niet wou vliegen. Zoonlief vond dan ook dat we naar de insektendokter moesten want ik "zeg toch altijd dat alle insecten belangrijk zijn", daar stond ik dan. We hebben hem een zacht bedje van gras gegeven, volgens mij was hij zo opgekikkerd.


En dan rest mij enkel jullie nog een zalige Pasen te wensen ;-)

(Nog) toe

Home sweet home

De vakantie op ons plekje in de Ardennen was geen onverdeeld succes. Nee geen klagen over het weer; we genoten enkele dagen van een zalig lente-zonnetje. Ook maakten we mooie wandelingen en uitstapjes; zo aten we ons eerste ijsje van het jaar op een zonnige bank in Durbuy en zoonlief was helemaal onder de indruk van de grotten van Remouchamps. Maar dochterlief sliep nog slechter dan thuis, en daar is het ook al niet zo geweldig, en werd dus veel te vroeg wakker. De eerste dagen lukte het nog wel om haar terug in slaap te krijgen, maar ze had al snel door dat ze bij ons op de kamer sliep en zette haar keeltje dus open. Bijgevolg was iedereen vroeg wakker en zaten wij soms om 6 uur al te ontbijten en om 7 uur te knutselen of spelletjes te spelen en dat is nu niet echt het idee dat ik heb van vakantie.
Zoonlief bewees echter weer dat hij de beste schattenzoeker is; ongelooflijk hoe hij er steevast in slaagt de mooiste slakkenhuisjes, stenen of mooi gevormde takken te vinden. Deze keer vond hij onderstaande tand; ik vermoed van een everzwijn, maar dat is eerder een wilde gok.


Buiten de talrijke roof- en andere vogels, bijen, hommels en citroenvlinders zagen we ook nog enkele aangereden, dode exemplaren; een vos en twee dassen. Vorig jaar zagen we ook al eens een aangereden das, dat was het eerste exemplaar dat we in die 10 jaar zagen, dus ik vermoed dat het beter gaat met de das euh uitgezonderd deze exemplaren dan.

Op de terugweg stopte ik bij een tuincentrum waar hier ook over wordt gesproken, ik ging er horen of ze er het peperboompje hebben, maar dat viel weer tegen, misschien moet ik toch maar eens een uitstapje naar Gent overwegen. Ik nam dan maar een Cornus Mas mee, plaats voor meer hadden we in de auto niet en zelfs deze moest vooraan bij vrouwlief staan. Ze was daar niet echt helemaal mee opgezet want ze was nog druk bezig met onderstaande cadeautje dat afgewerkt moest worden.



Ik verschiet er toch elke keer van hoeveel werk zo'n trip met zich meebrengt; al dat in- en uitpakken, om van de was nog maar te zwijgen. Gelukkig scheen het zonnetje gisteren goed zodat de was buiten goed droogde. En buiten was het dan ook nog eens genieten van al die bloeiende bloembollen, het lijkt hier wel een krokussen-paradijs, overal waar je kijkt staan ze te blinken in de zon en dat brengt al meteen het nodige gezoem met zich mee.

Ik ga op reis en neem mee

Inderdaad ik piep er eventjes tussenuit, 't is maar een weekje voor diegene die zo erg op mij gesteld zijn ;-)
En wat nemen we dan mee buiten buggy, draagrugzak, spelletjes, regenpakken, botten, wandelschoenen, proper ondergoed en sokken (ik ben een propere jongen hoor) en veel te veel spullen, inderdaad nog een stel boeken.

Het boekje natuur in eigen tuin van roodbont maakt deel uit van de reeks milieuvriendelijk tuinieren. Het beschrijft de mogelijkheden voor het brengen van meer natuur met tips voor het aantrekken van insecten, vogels en kleine zoogdieren in je eigen tuin tot het creëren van een prachtige bloemenwei. Het is allemaal nogal kort en bondig, ideaal dus om tussendoor wat in te neuzen.

Voor een meer uitgebreide uitleg is er het ontwerpboek natuurtuinen van Jeroen Gigengack en Jack Martin. In het boek wordt een antwoord gegeven op de vraag hoe je van je tuin een groene oase kan maken met veel natuur. Bij het doorbladeren valt op dat het een degelijk onderbouwd boek is, met veel informatie al is die zo te zien nogal sec weergegeven.

En dan ben ik ook nog altijd bezig in het boek buiten is het groen van Henk Gerritsen, nog zo'n 100 bladzijden te gaan.

Dit is nu echt een tuinboek naar mijn hart, geschreven door iemand met veel ervaring maar toch niet te beroerd om te vertellen over zijn strijd tegen onkruid, over wegkwijnende planten, over zaadjes die niet aanslaan, overwoekerende planten, slechte tuinplannen, over lelijke dingen die toch mooi kunnen zijn maar vooral ook over het plezier van het tuinieren met daarbij veel inzicht in de dynamiek van wilde plantengemeenschappen.
Een aanrader dus!

Prei

Terwijl ze hier en hier en hier en hier, iedereen dus eigenlijk, al volop bezig zijn met het nieuwe moestuinseizoen. Oogsten wij nog volop de vruchten van de noeste arbeid van vorig jaar. Onze prei staat nog altijd te pronken. Ongelooflijk toch hoe dat een hele winter kan buitenstaan en er dan nog altijd goed, of toch nog redelijk, uitzien, 't is niet iedereen gegeven, zelfs niet als ze binnenstaan!!! In ieder geval smaakt het geweldig en er is dan ook niets zo leuk als de tuin instappen en met een kraakverse lading terug te komen.


Naast het extra spoelwerk dat prei sowieso met zich meebrengt is er nog het snijwerk; gelukkig ben ik redelijk handig met mijnen demi chef en gaat dat dus goed vooruit.


Het geheel wordt hier trouwens gepresenteerd in een ovenschotel met witte saus, vegetarische wok strips, u eet het waarschijnlijk liever met gehakt, en puree. Zalig gewoon.


En dat ovenschoteltje is dan nog van eigen makelij ook. Ik ergerde mij vroeger bij het maken van lasagna altijd aan die veel te lage schotels, en dus bestelde ik bij mijn Mme een hoog exemplaar. Creatief als ze is maakte ze deze uit keramiek met een glazuur-laagje errond. Et voila nu kunnen wij dus met gemak ovenschotels maken voor 2 dagen.



Ondertussen zijn mijn zaden van velt ook toegekomen. Moest ik tussen het koffers inpakken nog tijd hebben dan zwier ik de labbonen binnen al in de grond. Anders zal het voor na de vakantie zijn ;-)