Indianenfeest

Ik had het al aangekondigd. Zoonlief is jarig en dus bouwden we een feestje; een indianenfeest nog wel. De vriendjes uit de klas werden al meteen in de juiste stemming gebracht met deze uitnodiging.


Vrouwlief is zoals jullie weten hier de creatieve duizendpoot in huis en fabriceerde onderstaande verentooi. Ik heb ze serieus horen vloeken want om die veren in de stof te naaien bleek geen sinecure. Uiteindelijk brachten de andere Mme van de naailes raad en werden de veren er eerst ingeplakt en dan nog eens genaaid.


Ook een bijpassende ketting hoort er natuurlijk bij.


Een feestelijke tafel zorgde ook daar meteen voor de juiste sfeer. Al moesten sommige bordjes nog wel geruild worden ;-)


Nog een tipitent en we konden eraan beginnen.


Voor het feestje haalde ik nog eens al mijn scouts-talenten boven. Uit ervaring weet ik al dat het met zo'n bende nodig is om een goede mix te hebben tussen vrij en geleid spelen. Nadat iedereen in zijn indianen-outfit was toegekomen en al even wat gespeeld had, begonnen we aan het spel voor het geven van de pakjes. We deden stoelendans en telkens er iemand afviel mocht die zijn pakje afgeven (we lieten de afgevallen kinderen wel gewoon elke keer terug meedoen). Nog wat vrij spelen en de kamer van zoonlief gaan bewonderen vooraleer aan het muzikaal pakket te beginnen. Jullie kennen dat ongetwijfeld; een pakket met allerlei opdrachten in. We probeerden de opdrachten wat in het thema te laten passen. Zo was er een opdracht waarbij iemand op een trommel moest slaan en de anderen hele gekke bewegingen maakte. Als de trommel stopte moest iedereen meteen blijven stilstaan en dan was het afwachten wie er viel. Andere opdrachten waren geblinddoekt voelen wie er voor je staat, een dier nabootsen, ... .
Na de pannekoeken en nog wat binnen spelen was het tijd om naar buiten te gaan voor onze pijlentocht met opdrachten. De kinderen waren echt dolenthousiast en liepen van de ene opdracht naar de andere. Zo moesten ze de dieren het juiste eten geven, 1,2,3 buffel spelen(als variant op 1,2,3 pino), nageltje klop, buffel mag ik overvaren, ... . En als afsluiter mochten ze nog wat smullen van noten en gedroogde bananen en vegetarische (inderdaad zonder gelatine) marshmallows boven de vuurkorf houden. Ik moet er niet bijzeggen dat ze dat geweldig vonden zeker.


En zo was dit feestje meer dan geslaagd. Zoonlief glunderde van begin tot einde en de papa en mama dus natuurlijk ook.

Bergen werk verzet

Er werden hier de laatste dagen echt wel bergen werk verzet. Nu was dat nodig ook, want ineens realiseerde ik me dat het nog maar 2 weken is voor de krokusvakantie. En aangezien we dan een week weg zijn had ik het in mijn koppeke gestoken dat ik daartegen de tuin toch wel iets of wat bijgewerkt wilde hebben. Een extra motivatie daarbovenop is dat zoonlief bijna jarig is en dat brengt een hoop extra volk over de vloer die dan hopelijk allemaal zeggen dat wij nen schonen hof hebben! U weet dus wat te zeggen moest u langs komen. Daarbovenop kwam dan nog dat ik mezelf nog wat extra stress bezorgde door een begin te maken met de liquidatie van de bestaande voorhof en een poging om er iets frissers van te maken.

Maar eerst dus het zwaardere werk. Sinds we een kachel hebben is hier ook de zoektocht begonnen naar hout. Ver moest ik daar niet voor zoeken want over onze deur staat een donker, veel te dicht begroeid zilversparrenbos. En laat dat bos nu nog toebehoren aan de grootouders van vrouwlief. Aangezien de helft van de bomen meer dood dan levend zijn kon daar gerust eens aardig in gekapt worden. En zodoende trommelde ik enkele weken geleden mijn vader op om dat klusje te klaren. Nooit geweten dat ik dat nog leuk zou vinden ook en vooral ook het feit dat ik dat samen met mijn vader kan doen vind ik wel heel fijn. Een dagje werken leverde ons deze stapel hout en takken op!!!



Het kliefwerk moest dan natuurlijk nog gebeuren, en zodoende warmde ik me de afgelopen dagen hiermee op ;-) en ondertussen ligt alles netjes gestapeld in mijn houtkot.

In de tuin werd er veel geprutst; hier en daar nog wat gesnoeid, onkruid verwijderd, een beetje opgeruimd in de border, ... Maar ook hier zwaar werk; de voorhof die al langer een doorn in mijn oog is en dan vooral het borderstukje met rhododendrons, azalea's, heide en hulst moest er eindelijk aan geloven. Ik vloog er eens goed in en een uur later stond er niets meer. Het hele goedje werd afgevoerd naar het containerpark, echt je had me moeten zien rijden de aanhangwagen was minstens 2,5 meter hoog geladen, en voor 4 euro mocht ik alles achterlaten.


Wat de heraanleg betreft wilde ik het me eens gemakkellijk maken; deze keer geen frêle plantjes waar het onkruid één voor één uitgeplukt moet worden maar struiken met weinig werk, één keer snoeien per jaar kan er nog wel bij, en dan liefst nog een klein beetje vriendelijk voor insectjes. En zodoende koos ik voor de Hydrangea paniculata Limelight, niet echt bijster origineel maar voldoet wel aan de andere eis namelijk erg gemakkellijk.
Ook maakte ik een begin met de border van de voortuin. Het gras zal op termijn steeds meer ingepalmd worden om uiteindelijk één grote border te worden met een paadje gras naar de voordeur.
Het begin van de border werd gemaakt met Lavatera olbia Rosea. Deze plant staat in het boek de wilde tuin in het lijstje met interessante struiken voor het aantrekken van insecten. Ook las ik daar dat deze roze-paarse bloemen heel goed samen gaan met blauwe bloemen. En zodoende ging ik tussen al mijn notities op zoek en kwam ik uit op een halfheestertje (ook al gemakkelijk in onderhoud) Perovskia atriplicifolia Blue Spire. Beide planten moeten in het voorjaar teruggesnoeid worden, maar ook dat zal er nog wel bij kunnen! Veel fraais is er nu dus nog niet te zien.
En nu maar hopen dat dat lentezonnetje zich na deze winter-stuiptrekkingen laat gelden.
Ik wil jullie in elk geval bedanken voor jullie aandacht, het is precies wat lang geworden ;-)

Waar bleven ze

Bij muggenbeet schreef ik nog verwonderd dat ik niet snapte waar mijn winterakonietjes bleven.


Ik begon er zelfs al voor te vrezen of ze nog wel zouden verschijnen. Als je onderstaand gedichtje van Cicely Mary Barker leest dan zal je me begrijpen;

De winterakoniet

De bloembollen liggen nog lekker te dromen,
allemaal door een laag aarde bedekt.
Het is nog te koud om naar boven te komen,
maar kijk eens wie daar uit zijn slaap wordt gewekt!
Wie komt daar als eerste de grond uit gekropen,
nog voordat de sneeuwklokjes zich laten zien?
Wie doet daar zijn goudgele knoppen al open?
Wie heeft hem geroepen, het voorjaar misschien?

Maar ach vroeg of laat, hij is er onze klein maar fijne Eranthis hyemnalis. Drie groene blaadjes rond een steeltje vormen een krans met daarop de boterbloemachtige bloem. In het bloemetje zitten honingbakjes waarvan vroege bijen en andere insecten dankbaar gebruikmaken. Om de nectar tegen het wispelturige voorjaarsweer te beschermen, openen en sluiten de bloemen zich.

Week van de nestkast

Het is deze week niet alleen in Vlaanderen maar ook in Nederland week van de nestkast. En nee ik heb dat niet zelf verzonnen; mijn tuinscheurkalender van Romke van de Kaa en Paul Geerts houdt mij van dergelijke belangrijke gebeurtenissen op de hoogte.

Waar blijven ze het toch halen denk ik dan. Maar goed nestkastjes zijn natuurlijk erg belangrijk nu alle huizen super worden geïsoleerd, gaten en kieren worden gedicht en in vele tuinen, uiteraard niet bij u anders zou ik hier waarschijnlijk niet komen lezen, hagen en heggen plaats maken voor houten schuttingen. Maar we kunnen die vogeltjes simpelweg helpen door het plaatsen van een goede nestkast en nu is het trouwens de goede periode om deze op te hangen ruim voor het broedseizoen begint.

Maar laten we wel wezen, een eigenhandig gemaakt nestje bijeengescharreld met takjes, mos, veertjes, plukjes schapenwol, paardenmanen en kijk maar eens goed zelfs een stukje achteloos achtergelaten touw, ziet er natuurlijk nog het beste uit. Deze 2 nestjes kwam ik trouwens tegen toen ik deze kastaars aan het snoeien was.



Maar als u dan toch een nestkastje aanschaft neem dan niet onderstaande model. Ik dacht enkele jaren geleden ook dat dat toch leuk zou zijn voor de kindjes om zo een blik te kunnen werpen op die kleine vogeltjes. Leuk voor ons misschien wel maar de vogeltjes hebben duidelijk geen zin om daar zo open en bloot te zitten en dus bleef het kastje al die jaren leeg.



Vorig jaar maakte ik zelf nog enkele nestgelegenheden zoals deze eigenwijze nestkast en een heus mussenhotel. Aangezien ook deze leeg bleven, waarschijnlijk te laat opgehangen, heb ik deze winter wat promotie gevoerd onder de vorm van het aanbrengen van mezenbollen. Ben benieuwd.



En omdat ik de laatste tijd helemaal weg ben van Mumford and Suns kan je deze blog nu verder lezen met hun muziek, 't is graag gedaan ;-)

Valentijn

Vandaag stond al enige tijd aangekruist in onze agenda's als ons Valentijn-dagje. Zoonlief naar school, dochterlief naar de crèche en wij, wij gingen wandelen. Zo nog eens een lange dagtocht want dat was immers al lang geleden en ondertussen eens goed bijbabbelen, tijd en aandacht maken voor elkaar, plannen smeden en ons hartje luchten. Dat kan deugd doen en broodnodig om de trein hier draaiende te houden. We hadden ons al verheugd op een geweldig lente zonnetje en ook de route werd al eens bekeken, maar naarmate vandaag naderde werd duidelijk dat het weer niet echt ging meezitten.

Vandaar dus plan B; we gingen nog eens naar de sauna; een dagje heerlijk ontspannen en relaxen.
Maar zoonlief besliste daar anders over. 'T is te zeggen een of ander vervelend ziekte waardoor zoonlief een dikke 39,5 graden koorts had, soms zelfs begon te ijlen en praktisch de hele dag in bed bleef. Zo erg heeft hij het nog niet gehad. Nu ben ik zelf al geen held in ziek zijn, laat staan dat je je eigen kind daar zo ziet afzien, nee dat hij maar snel weer beter wordt.
Mijn schoonmoeder was gelukkig wel zo vriendelijk om even een uur te komen oppassen zodanig dat we met z'n tweetjes toch een tour konden gaan lopen (trouwens al de tweede keer deze week, straks gaat het nog goedkomen met mijn goede voornemens). Echt romantisch is dat nu niet echt maar beter dan niets natuurlijk.

Nu had ik ook nog een cadeautje. Ik had al wel een klein vermoeden dat vrouwlief er blij mee ging zijn. Maar nadat de rest van de dag al redelijk in duigen was gevallen zult u begrijpen dat de druk nogal groot was. En het viel gelukkig in de smaak, volgens mij heb ik gescoord ;-)



En weten jullie trouwens al wat vrouwlief haar favoriete tuinspreuk is. Mannen hou u vast;
A man should never plant a garden larger than his wife can take care of.

T.H. Everett

Iemand een typische mannen tuinspreuk om er tegenaan te smijten!? Het is wel geheel op eigen risico ;-)

ps wil je vriend met me worden op facebook stuur dan een vriendschapsverzoek naar "natuurlijk rijk"

De tuin lonkt

Wat hebben we de voorbije dagen al mogen genieten van een stralend zonnetje. Heerlijk gewoon hoe er weer kleur komt in de tuin, hoe alles staat te popelen om te groeien en te bloeien. De eerste bijen werden al gespot en ook de muggen dansten al in de avondzon. En ik, ik wil naar buiten om niets te missen van de knoppen aan bomen en struiken die nu dikker worden en het opkomen van de eerste bolgewassen. Bij de sneeuwklokjes/Galanthus nivalis staan er al enkele mooi in bloei en ook de zogenaamde tommies/Crocus tommasinianus staan verspreid in de border (op de foto klikken voor een grotere versie).



En zelfs de Helleborus orientalis-cultivars laten al hun eerste bloemknoppen zien.


Maar al deze pies en vree fotootjes doen niet vermoeden dat er zich enkele meters verder een drama afspeelt. In de kippenren deed ik namelijk een onaangename ontdekking, ik stootte er op onderstaande gang vermoedelijk afkomstig van een woelrat. Vijf meter verder ontdekte ik weer een gat, net naast de in het najaar aangeplante kweepeer-boom. Als het hier inderdaad om een woelrat gaat dan heb ik wel een probleem, want deze beestjes staan erom bekend de wortels van jonge fruitbomen af te eten tot tegen de stam zodanig dat het snel gedaan kan zijn met mijn kweepeer en help 5 meter verder staat er ook nog een appelboom. Maar u hebt daar misschien meer ervaring mee dan ik dus alle tips om deze beestjes naar de buren door te sturen zijn meer dan welkom.

Of toch liever een ander kleurtje?

Het is hier de Kempen hé, eens dat begint op te warmen is er geen houden meer aan. Joepie!!!

En wat piept er hier!?

En wat piept er daar!?

Het kriebelt

En dan heb ik het meerbepaald over de tuinkriebels; een aandoening die bij menig tuinier dezer dagen de kop opsteekt. Het is niet gevaarlijk maar wel uiterst besmetellijk, kijk maar eens rond bij de collega's. Als het niet snel verbetert dan worden we hier nog echt een bende knorpotten. En wat schrijven ze dan in de boekskes; lees een tuinboek, bestel zaden, maak plannetjes. Awel, ik kan jullie zeggen dat het dan alleen nog maar harder kriebelt.


Nu de temperaturen weer wat beginnen stijgen kan ik weer aan mijn jaarlijkse speurtocht beginnen naar het liefste bloempje dat er bestaat, het sneeuwklokje. Bestand tegen sneeuw en hagel, kou en gure wind is het een van de eerste nectarbronnen voor bijen en andere vroege insecten. Je moet er over enkele dagen/weken maar eens op letten; de nectar zit in fijne kanaaltjes op de buitenste bloemblaadjes.
En eens het eerste startschot is gegeven volgen de winterakonietjes, de helleborussen, de krokussen, het speenkruid, het longkruid, ... zich in sneltempo op. En nu moet ik ophouden of ik begin helemaal te ijlen.

Afgelopen weekend ging ik naar een tuincentrum op zoek naar extra winterbloeiers. Deze staan klaar om uitgeplant te worden in de buurt van het woonkamerraam. Zo kunnen ze ook van binnenuit bewonderd worden wanneer het te koud is om naar buiten te gaan. Enkel met het peperboompje of de Daphne mezereum konden ze me niet verder helpen; het was uit het aanbod gehaald omdat het te weinig winterhard zou zijn. Maar de plaats die ik er voor voorzien had ligt sowieso meer beschut, dus zoek ik nog eens verder.

Vandaag verwijderde ik nog eens de bladeren van het gazon en de oprit. Een hele kruiwagen bomvol voerde ik af naar de composthoop. En ineens zag de tuin er een pak netter uit, zelfs het onkruid, dat her en der al aardig aan het opkomen is valt ineens niet meer op, al zal dat laatste niet blijven duren vrees ik.


Zelfs de vrieskou van de afgelopen dagen heeft onze kippen niet kunnen temperen in het leggen van eieren. Onze eierbakjes in de ijskast zijn dan ook elke dag in verre staat van overpuilen. Vandaar dat iedereen die nog maar een voet bij ons binnenzet een doosje meekrijgt. Misschien er toch maar eens aan denken om een bordje te zetten met scharreleieren te koop.
Grotere problemen zijn er bij de schapen; vandaag haalde ik de laatste kruiwagen voederbieten van mijn voorraad van 500 kg. Alles op! Gelukkig heeft de boer waar ik vorige keer ging nog zo'n 2000 kg liggen.

En dan om af te sluiten een videoke want het is hier elke avond showtime. Een bende spreeuwen komt hier elke avond bijeen om hun wolken te maken. Soms 5 minuten soms bijna een uur, om dan ineens met z'n allen neer te duiken in het bos. Een geweldig spektakel; kijk maar eens. De kwaliteit is niet super maar als je blijft kijken tot het einde geeft het wel een idee.