Dochterlief heeft haar kuren

En nog geen klein beetje! En dat is allemaal de schuld van mijn Madame, allé ik druk het misschien wat zwaar uit, dat is allerminst de bedoeling begrijpte, nee waarschijnlijk niet zeker. Ik wil dus alleen maar zeggen dat mijn Madame hier ondertussen zoveel gehaakt heeft dat elke jas wel een bijpassende muts en sjaal heeft; op zich kei tof hé, nee echt super. Maar ondertussen is het wel zover gekomen dat het voor dochterlief echt niet meer eender is wat ge haar aangeeft. En dat is blijkbaar steevast omgekeerd evenredig (of is dat alleen bij wiskunde?), met wat ik in gedachten heb. In het begin denkte dan nog van allé voor mij maakt dat nu eigenlijk niet uit en geeft ge al eens toe. Maar als dat elke keer het geval is dan hebde op den duur ook wel zoiets van nee, 't is wel goe geweest. Gelukkig is er één argument dat altijd werkt; dochterlief gaat namelijk zo graag mee op stap dat ze meestal heel snel van gedachten verandert als ik zeg dat ze dan zal moeten thuisblijven. En 't strafste van al is natuurlijk dat ze zoiets bij een ander niet doen hé, nee daar zijn ze dan zo braaf als iets en volgen feilloos wat de anderen zeggen, van enige koppigheid is daar geen sprake. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de gezellige tafelmomenten, dan ontpopt dochterlief zich in Madame "non". Pfff dat 't maar rap gedaan is met die fase!



Het patroon komt van hier!