Bosveulen!!!

Nee, het gaat hier niet om een of ander scheldwoord dat ik op 't werk al eens naar mijnen kop geslingerd krijg. Ik werk namelijk met probleem-jongeren of beter gezegd jongeren met problemen en dan kunnen zulke woorden al eens vallen. Maar nee, zo creatief zijn ze niet hoor.

Bosveulen is blijkbaar een van de vele volksnamen net zoals waterspecht, houtspecht, klopper en maarts veulen voor de groene specht.

De bonte specht heb ik hier al wel eens in mijn tuintje gezien, maar de groene nog niet en daar ben ik dan ook super blij mee.

Enig opzoekwerk leert me dat de groene specht vooral op de bodem levende insecten eet, waaronder veel mieren.
En laat die nu net daar zitten. Ik heb het in de zomer nog gemerkt toen ik me daar eens neerlegde.

Ik had trouwens de grootste moeite om een ietwat deftige scherpe foto te trekken want het beestje ging nogal te keer. Hij, ja hij, want hij heeft een rode vlek op zijn kop, prikte voortdurend met zijn snavel in de grond.

Op deze manier is de cirkel mooi rond. Vervelende beestjes zoals bladluizen, mieren, rupsen, ... mogen hier gerust langskomen en zorgen zo voor voedsel voor andere dieren.

In een ecologische tuin is samenwerking essentieel. De regenwormen die de grond bewerken, de bomen die voor schaduw zorgen op het terras, de bijen die de kruisbessen bestuiven, de egel die onder de heg naar insecten zoekt, de lieveheersbeestjes die de bladluizen op de bonen eten, de zwaluwen die in de lucht erboven cirkelen, ... .

Als je een element in dit geheel verstoort, zal het overal zijn terugslag hebben.

Als ik niet wat struiken had staan rond het gras dan had de groene specht zich hier waarschijnlijk niet laten zien, omdat hij toch graag enige beschutting heeft.
Als ik de mieren met verdelgingsmiddelen te lijf was gegaan dan had ik hier zeker geen groene specht gezien. Dan hadden de pieren, die ook in de grond zitten dat ook binnen gekregen en gingen de merel-jongen die "lekkere" pieren krijgen misschien ook dood.
Bovendien had het me tijd en geld gekost en was ik bovendien nog bezig met mijn eigen grond te vergiftigen inclusief mijn kindjes die daarop spelen.

Heempark Eindhoven

Zie hier mijn super sonische, super handige kweek-bak. Weeral een erfenis.
Er passen welgeteld 77 potjes in die weeral gevuld zijn met zaadjes. Deze keer zitten er ook heel wat koude-kiemers bij dus dat is wachten tot het voorjaar vooraleer die komen piepen.
Al deze zaden bracht ik mee na een bezoek aan het heempark in Eindhoven, meer info daarover vind je hier. Je vind er ook de volledige lijst van zaden die ze er verkopen. Een bezoek is echt een aanrader.
Vooral ook in combinatie met een uitgestippelde wandeling, een bezoek aan de genneper-boerderij of zelfs met de kids naar het historisch openluchtmuseum of het subtropisch zwemparadijs. Meer info alhier.
Kortom een gezinsuitstap bij uitstek.
Als ik zaden koop probeer ik erop te letten om echt inlands zaad te vinden en dan nog het liefst biologisch. Het gebruik van echt inlands zaad is van belang voor het behoud van de soorten. Je kan je afvragen of er dan zoveel verschil is tussen het zaad van Belgische en in uitbreiding Nederlandse planten en dat van planten van precies dezelfde soort met exact dezelfde wetenschappelijke naam uit een ander land. Het antwoord is ja. Ook binnen één variëteit zijn er nog verschillen, ook al lijken ze Botanisch gezien zo veel op elkaar dat ze tot dezelfde soort worden gerekend. Soms hebben ze toch een iets ander uiterlijk of geuren ze net iets anders, hebben ze een tikkeltje anders gekleurde bloemen, ... . Het moge overduidelijk zijn dat inheemse planten van inlands zaad het best zijn aangepast aan ons klimaat.
Maar nu terug naar de plantjes;
Look zonder Look/ Alliaria Petiolata
2-jarige plant langs bosranden
hoogte: 15-90 cm
bloemen: wit, april-juni
zonnig tot halfschaduw
Knoopkruid/ Centaurea Jacea
een vaste plant die erg veel bijen aantrekt
hoogte: 20-60 cm
bloemen: roodpaars, juli-augustus
zonnig tot halfschaduw
Oranje Havikskruid/ Hieracium Aurantiacum
een vaste bodembedekkende plant
hoogte: 30-50 cm
bloemen: oranje, juni-juli
zonnig
Muizenoor/ Hiracium pilosella
een vaste bodembedekkende plant die veel bijen aantrekt
hoogte: 2-30 cm
bloemen: gelig, mei tot de herfst
zonnig
Gewoon biggenkruid/ Hypochaeris radicata
rijk bloeiende plant die veel vlinders en bijen aantrekt
hoogte: 15-60 cm
bloemen: geel, juni tot de herfst
zonnig
Beemdkroon/ Knautia Arvensis
een polvormende, kort behaarde, vaste plant die erg aantrekkellijk is voor hommels, bijen en vlinders
hoogte: 10-60 cm
bloemen: lila, juli-herfst
zonnig
Grote Wederik/ Lysimachia vulgaris
plant van vochtige bosranden en sloten
hoogte: 60-120 cm
bloemen: geel, juni-september
zonnig tot halfschaduw

Roomse kervel/ Myrrhis odorata
hoogte:60-90 cm
bloemen; wit, mei-juni
halfschaduw
Grote bevernel/ Pimpinella major
een schermbloemige vaste plant
hoogte: 30-90 cm
bloemen: wit, juni-september
halfschaduw
Kleine pimpernel/ Sanguisoba minor
tweejarige plant
hoogte: 15-60 cm
bloemen: rood-groen, mei-juli
zonnig
Knopig helmkruid/ Scrophularia nodos
hoogte: 60-80 cm
bloemen: roodbruin,groenachtig geel, juni-september
schaduw
Lange ereprijs/ Veronica Longifolia
vaste plant met lange bloemaren die druk bezocht wordt door bijen en vlinders
hoogte: 60-120
bloemen: hemelsblauw, juli-september
zonnig-halfschaduw, vochtig

Aan tafel!

Vandaag hebben we onze laatste butternut pompoen opgegeten. Ik heb deze speciaal in mijn tuintje gezet omdat ik nogal weg ben van de pompoen Hamilton zoals Jamie Oliver hem noemt.

Het is eigenlijk poepsimpel; men neme een uiteraard biologische butternut pompoen, snij hem doormidden en haal de zaden eruit. Schraap er wat vruchtvlees uit, hak dit fijn en stoof dit enkele minuten samen met fijngesneden ui, knoflook, korianderzaad, Spaanse peper, rozemarijn en zongedroogde tomaat. Jamie voegt er dan ook nog eekhoorntjesbrood aan toe maar wij variëren nogal eens met de inhoud en vandaag voegden we fijngesneden wortelen, paprika, champignons en wat prei toe.
Kruiden met peper en zout en pijnboompitten toevoegen.

Normaal is het met rijst en het leuke is dat die ongekookt doorheen het mengsel gaat en gaart in de pompoen, waardoor je extra veel smaak krijgt. Maar onze voorraad rijst was op en daarom ging er vandaag ongekookte gierst doorheen.
Als het mengsel goed gemengd is dan prop je het in de 2 halve pompoenen en druk je ze goed tegen elkaar. Smeer de schil in met olijfolie, pak hem in in aluminiumfolie (da's natuurlijk niet zo ecologisch) en bak hem een dik uur in de voorverwarmde oven.
En dan smullen maar, smakelijk. Ik moet zeggen dat de vulling met gierst veel zachter van smaak is dan die met rijst. Waartoe creatief koken met wat je in huis hebt allemaal niet goed voor is.

Méeeeeh

Het zag er lange tijd naaruit dat ik mijn ontwerp voor mijn schapenstal moest aanpassen. Ik was immers op zoek naar een massa snoeihout van wilg of andere knotbomen om alzo een recuperatiestal te maken. Het voorbeeld had ik gezien bij een bezoek aan de kleine aarde. Ik begon al andere plannetjes te maken, maar vorige week toen ik naar het werk reed zag ik dat ze bezig waren met een hele boel wilgen te snoeien. Daar hebben we dan direct werk van gemaakt en we hebben zaterdag toch zo'n drie keer heen en weer gereden.


Nu is in de tuin werken niet altijd zo geschikt voor baby's van bijna 6 maanden. Maar het werd zowaar een echte familie-uitstap; dochterlief sliep lekker in de auto en zoonlief vond een geweldige klimboom.
Hopelijk zijn dit genoeg takken.


Dit zou het resultaat moeten worden.


Lange tijd keek ik op de site van stichting levend erfgoed bij de schapen zoekertjes. Aangezien wij hier in de Kempen wonen leek het Kempisch schaap me wel leuk. Ik las echter dat dat nogal schuwe beestjes zijn en begon toch wat te twijfelen. Ik dacht dat de keuze voor houtlandschapen beter zou zijn.
Nu was vrouwlief nog niet helemaal overtuigd van schapen, ze had het meer voor geiten omdat je daar meer aan hebt.
Maar een hele tijd geleden zag ze op tv een kudde Drentse heideschapen, en ze was meteen verkocht.
Nu de plannen voor schapen meer concreet worden horen we her en der mensen die het ons afraden om er een ram bij te nemen. Ze vinden dit onveilig en er zijn natuurlijk van die verhalen dat mensen zijn aangevallen door een ram.

Van mijn erf!!!

Nu zijn wij hier over 't algemeen nogal gastvrij zou ik zo zeggen. De meeste bezoekers van onze tuin mogen hier dan ook ongevraagd langskomen; snoepen van de sappige blaadjes, honing en stuifmeel verzamelen, pieren uit de grond halen, nestjes maken, ... ja zelfs gangetjes in de grond maken.
Maar als er een ding is waar ik niet tegen kan dan zijn het wel ratten, en dan zeker niet diegene die zo brutaal zijn dat ze zelfs een gat knabbelen in mijn compostvat.
Nu moet je weten dat ik echt niets van ratten moet hebben, mijn eerste reactie is dan ook eerder van de panische kant. En dat heeft alles te maken met een laat ik het omschrijven als een traumatische ervaring uit mijn kindertijd.
Toen ik zo'n 9 à 10 jaar was zat er bij ons in het houtkot een merel te broeden. Enthousiast liep ik er dan ook elke morgend naartoe. Maar enkele dagen nadat de eitjes uitgekomen waren en ik dus nog eens ging kijken stond ik bijna oog in oog met een grote muskusrat. Ik ben toen echt verschrikkelijk verschoten.
Gelukkig woont de grootvader van vrouwlief schuin over ons, hij heeft vroeger nog geboert en weet voor zulke situaties meestal wel raad.
Zodoende is het beestje ondertussen naar de eeuwige jachtvelden.
Nu ben ik meestal nogal vredelievend van aard maar voor deze maak ik graag een uitzondering.

'T ga nie goe me ons Elina!

Of ons Elina ook een afstammeling is van de Siberische toendrahoen dat zou ik niet kunnen zeggen. Maar wat ik wel weet is dat het nie zo goed me haar gaat de laatste tijd.
Een dikke maand geleden had ze last van vlooien of zoiets toch. Ze krapte al haar veren uit. Ze moest dan ook even in quarantaine en kreeg een anti vlooien behandeling. Het leek allemaal terug goed te komen en de veren groeide mooi terug aan.
Maar deze week betrapte ik ze al 2 maal 's nachts in de wei zittend in de ijskoude sneeuw. Vliegen in een boom of zo kan ze nog niet daar mist ze nog te veel veren voor. Maar wat ze nu buiten zit te doen? Het is me een raadsel; zou ze gepest worden of is ze het noorden kwijt in dat witte landschap of komen toch haar Siberische toendra-roets boven?
Trouwens de naam Elina heeft zoonlief gekozen. 'T is te zeggen toen we aan het nadenken waren over een naam voor de baby vond hij dat als het een meisje was ze zeker Elina moest heten. Euhm, daar waren we nu niet echt wild van. Zodoende, een goei compromis zou ik zo zeggen.

Wie zoekt, die vindt!

En hoeveel vogeltjes tellen jullie hier? Echt zonder overdrijven kan je er hier soms bijna zo'n 30 ineens zien net of we een oase in de woestijn zijn. Ze komen ook ineens met z'n allen; de mezen, mussen, vinken, ... in plaats van rustig te wachten tot den troep weg is.

Gelukkig doen ze nu het wat aan het dooien is weer gewoon wat ze moeten doen, namelijk zelf op zoek gaan naar eten;

snel, gezond en lekker

Het zelf kweken van kiemen is een echte aanrader voor de winter als er weinig uit de tuin te halen valt. Het is gemakkelijk en gaat snel; na 7 tot 15 dagen kan je ze oogsten. En bovendien zijn de jonge scheutjes zeer gezond vanwege hun hoge gehalte aan vitamine B en C en ijzer.


Er zijn velerlei manieren om kiemen te kweken; in bokaaltjes, op keukenpapier, gezaaid in potgrond, ... . Iedere methode zal een andere kiemsmaak opleveren; in een bokaaltje zijn de kiemen kleiner met een zachte smaak terwijl een kiemtoren een grotere oogst geeft met een pittige kiemsmaak.


Let er op dat je ze op een niet te warme plaats zet, anders beginnen ze te rotten en natuurlijk moet je ze water geven.
Tuinkers en sojascheuten zijn de meest vertrouwde kiemen. Toch zijn bijna alle groentegewassen als kiem te telen denk maar aan witte en rode kool, mosterd, luzern, basilicum, prei, boekweit, fenegriek, sla, bonensoorten, ... .
Tomaten- aubergine- en paprikazaden leveren giftige kiemen op en zijn dus niet geschikt voor consumptie.
Ergens las ik dat het afgeraden wordt gangbare zaden die voor de buitenteelt dienen te gebruiken omdat ze behandeld zijn met kiemremmende of schimmeldodende middelen, maar dat heb ik zelf nog niet getest.

winterslaap

Eerder schreef ik al over de 2 vlinders die in ons kippenhok of beter gezegd kippen-konijnenhok overwinteren. Eén daarvan heeft wel een zeer handig plekje uitgekozen; hij zit namelijk onder de plank die ik bovenop Flappie's hok gemonteerd heb. De bedoeling van deze plank is om te voorkomen dat de kippen het konijnenhok als zitstok gaan beschouwen en de boel onder ... .
Zodoende geven wij onze Flappie al enkele maanden heel voorzichtig eten; de plank wordt voorzichtig verwijderd en zo neergezet dat de vlinder ongestoord kan verder slapen. Nu vraag ik me al enige tijd af of het kwaad kan het beestje te verzetten.


Aan zijn vleugels te zien is het een gehakkelde aurelia maar heel zeker ben ik daar niet van misschien is hij toch niet genoeg gehakkeld en dan zou er ook een zilveren c vormig vlekje op de onderkant moeten zitten.

brrrrrrrrrrrrrr, mooi koud³

Hoe is het zover kunnen komen?

Wie mij enkele jaren geleden had gezegd dat ik een blog zou hebben over een ecologische tuin, had ik niet geloofd, nee daar zou ik zelfs eens goed mee gelachen hebben.

Niets wist ik van tuinieren, laat staan dat ik er enige handigheid in had.

Maar nu is het dus wel zover.

Hoe is het dan zover kunnen komen?

Zelf hadden we thuis 2 kippen en ik weet nog wel goed dat ik het kippenhok vaak proper maakte, de eitjes uit ging halen, en de ren opkuiste.

Ook hadden we een moestuin die elk jaar een beetje kleiner werd. Ik herinner me dat er veel aardappelen stonden en dat we eens met allen erwtjes aan het peulen waren.
We hadden ook wat rode bessen-struiken, en rabarber die we verorberden met suiker in een koffiefilter. Er stonden ook 2 fruitbomen waartussen we de hangmat hingen.

We hadden wel een vrij grote tuin waar het echt leuk spelen was.

Ik was natuurlijk ook bij de scouts, waar het buitenleven centraal staat en de voorliefde voor wandelen die daarop volgde.

Na mijn studententijd in Antwerpen bleven we plakken op "het Zuid"; in een appartement op het eerste verdiep zonder terras maar wel met de mooiste bloembakken van 't Stad (ik weet nog goed dat iemand dat naar boven riep). We trokken er dikwijls op uit om te wandelen en verbleven vaak in de Ardennen waar mijn schoonouders een huisje hebben.

Omdat we aan kindjes wilden beginnen verhuisden we terug naar de Kempen. We woonden eerst in een huis met een geweldig betegelde koer. Daar kwamen de groene vingers van vrouwlief naar boven en ze zette heel de koer vol met planten in potten.

Enkele jaren later kregen we de kans om te gaan wonen in het ouderlijk huis van vrouwlief. Na eerst binnen alles opgefrist te hebben kwam de tuin aan bod.

Het voordeel van zo'n tuin is dat er heel wat volgroeide bomen, struiken en planten in staan; hetgeen je goed vind laat je staan en de rest kan je veranderen.

Er waren al hele mooie stukken in onze tuin, heel natuurlijk. Maar algemeen gezegd vond ik het er veel te groen, er moesten veel meer bloemen in komen en de uitheemse planten zonder enige natuurwaarde wilde ik ook verwijderen.

Dat is een proces dat nog altijd bezig is.

Daarbovenop is het aangrenzende perceel van zowat een halve hectare van de grootouders van vrouwlief.
Al doende leert men, is een spreekwoord dat bij mij in dit geval zeker van toepassing is. Soms vloog ik erin zonder na te denken of me eerst grondig te informeren en dan maak je natuurlijk (beginners) fouten zoals planten die in de volle zon moeten staan in de schaduw zetten, of planten in een tuincentrum aankopen zonder plan wat ermee te doen, planten die veel te hoog en breed worden naast een padje zetten, de electriciteit doorschuppen (oei oei toen was't crisis), tomatenplanten veel te dicht op elkaar zetten, aardappelen onderspitten in plaats van ze aan te aarden (durft niet te lachen hé) en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Zo ben ik dus een aantal keren flink tegen de muur gelopen. Maar inderdaad al doende leert men van schaai en schande.

Daarbovenop ben ik erg veel beginnen lezen, alle boeken die ook maar te maken hadden met ecologisch tuinieren bestelde ik bij de bib en las ik van voor naar achter en omgekeerd. Sommige heb ik ondertussen zelfs al eens voor de tweede keer gelezen.

Ook ben ik lid geworden van Velt, ging naar vergaderingen en tuinbezoeken.

En zo komt het dus dat ik ondertussen al wel iets weet.

En dan ben ik met deze blog begonnen om mijn passie met jullie te delen, om reacties te krijgen en bij te kunnen bijleren.