Lof van het onkruid

Godlof dat het onkruid niet vergaat.
Het nestelt zich in spleet en steen,
breekt door beton en asfalt heen,
bevolkt de voegen van de straat.

Achter de stroomwals valt weer zaad;
de bereklauw grijpt om zich heen.
En waar een bom zijn trechter slaat
is straks de distel algemeen.

Als hebzucht alles heeft geslecht
straalt het klein hoefblad op de vaalt
en wordt door brandnetels vertaald:

Gij die millioenen hebt ontrecht:
zij komen - uw berekening faalt.
Het onkruid wint het laatste gevecht.

van Ida Gerhardt

Onkruid, simpelweg te omschrijven als planten die ergens in uw tuin groeien waar ze niet gewenst zijn.
Voor de liefhebber van een wilde siertuin zijn paarse dovenetel en koekoeksbloem wellicht sieraden. Maar iemand die meer van een strakke tuin houdt, ziet deze planten eerder als onkruid dat verwijderd moet worden.



Nu wil ik zelf ook niet dat heel mijn tuin een wildernis wordt en dus ga ik ze soms ook te lijf met hak, hark en onkruidbrander.

Maar gelukkig heb ik ook enkele wildere stukjes waar ze hun gang mogen gaan en dan zie je soms ineens fraaie planten opduiken die een verrassing zijn in de tuin. Deze onverwachte veranderingen kunnen het tuinieren echt wel leuker maken en brengen vaak extra leven in de tuin. Zoals waardeplanten voor rupsen van dagvlinders zoals brandnetel en pinksterbloem.



Of planten die druk bezocht worden door bijen voor hun stuifmeel of nectar zoals paardebloem of madeliefje.







Zelf heb ik heel wat last van haagwinde-calystegia sepium. Deze plant kan zich door zaad verspreiden, maar vormt ook ondergrondse wortelstokken die heel lastig te bestrijden zijn.
Ik vind het vooral storend hoe ze tegen de draad van mijn wei-afsluiting omhoog klimmen.
Echt dat geeft zo'n slordig zicht en ik vrees dus dat er niets anders op zit dan volgend jaar de strijd verder te zetten.