Dieren, daar heb je nu eenmaal werk mee.

Schapen , kippen en een konijn vrolijken hier de boel op. En zo op tijd en stond zorgen die voor wat extra werk en dan meestal nog op een ongelegen moment. Over de ontsnappingen van de schapen schreef ik hier al eerder, ik weet het nog goed 't was een zondag-avond dat ik daar latjes stond te boren aan het hek. Een week later, weer op zondag-avond, hadden de schapen ontdekt dat de haag die op een halve meter ernaast staat toch wel een erg lekker hapje is. Ik dus in allerijl een extra draad aangebracht.
Morgen arriveert hier nog een vijfde schaap en krijgen de anderen ineens hun juiste oormerk. Ik moest dus nog iets verzinnen om de schapen vast te kunnen zetten. Gelukkig woont de grootvader van vrouwlief tegenover ons en die heeft daar een kot waar ge echt alles in kunt vinden. En zo vond ik dus een vroegere afsluiting van draad dat in een kaderement was opgespannen met een lengte van zo'n 6 meter. Ideaal dus.

De kippen daar heb ik sinds de kuikentjes ook weer wat werk mee. Door middel van een plank van zo'n 60 cm hoogte zaten deze in aan afgesloten stuk van het kippenhok. De mama's hadden na even door dat ze daar dus gewoon over konden vliegen en enkele dagen later volgden ook de kuikentjes. Ik zag het praktisch niet echt haalbaar om ze op te sluiten en daarom spande ik maar een net boven een deel van hun weitje. Toen we van verlof kwamen hadden de snoodaards er natuurlijk van geprofiteerd om de legnesten als slaapplaats te gebruiken, heel de boel onder gescheten. Na een grondige poetsbeurt en het plaatsen van een draad (dat doen we nu dus nog elke avond) zat er voor de kippetjes niets anders op dan op stok te gaan. Ze volgden het voorbeeld van hun mama en slapen sindsdien op stok. Al is het elke keer wel even gewriemel voor wie er nu onder mama's vleugels mag slapen en wie niet, 13 kuikentjes krijgen ze er natuurlijk niet allemaal onder.

Gisterenavond was er echter weer tumult in het kippenhok. Eén van de mama kippen was gaan zitten op de plaats waar de anderen normaal zitten. Het gevolg was natuurlijk dat de andere kippen daar niet mee akkoord waren. De haan pikte alle kuikens weg en na even was iedereen dus danig overstuur. Even wat graan gaan geven en dan gingen ze toch rustig slapen.
En dan zit ik nog met een andere kip die zo broeds is als iets en elke keer weer met of zonder ei zich verschanst op de legnest.

Leven in de brouwerij geeft het in ieder geval, maar ik zou het niet meer willen missen.

Er even tussenuit

Net terug van een weekje Hoge Veluwe; daar wilde ik al lang eens naartoe om met eigen ogen dat nationaal park eens te bekijken.
Het is echt wel de moeite, al blijf ik het vreemd vinden om te moeten betalen om naar natuur te gaan kijken; 7,5 euro per persoon. Ik denk dan meteen aan al die mensen die dat niet kunnen betalen. Natuur moet er toch zijn voor iedereen.
Gelukkig werden we beloond met een prachtig schouwspel van wel zo'n 30 edelherten.

Ik vind het ook wel fascinerend hoe het park is ontstaan.
Anton Kröller was een succesvol zakenman en een fervent jager en kocht daarom vanaf 1909 in meerdere fasen een jachtterrein, De Hoge Veluwe. Helene Müller was een enthousiast kunstliefhebster en collectioneerde kunst. Samen hadden Anton en Helene een ideaal: natuur en cultuur samenbrengen in het belang van het algemeen.

Soms droom ik ook wel eens als ik geld teveel zou hebben dan koop ik alle omliggende akkers op om er natuur te creëren, dan kan je hier ezel- en schapentochtjes komen maken, begin ik een eigen ecologische plantenkwekerij met planten die nuttig zijn voor insecten, vogels, ... , crëeer ik hier een natuurlijke speeltuin met een beekje om dammen in te bouwen, boomhutten , ... .
Soit ik vrees dat ik een beetje aan het afdwalen ben.




















En look zonder look dat we daar gezien hebben, niet in het park maar enigszins in de schaduw aan de zoom van de omliggende parken en bossen. Ik weet niet of dat nu de enige reden is dat er daar zo veel rupsen waren maar dat was soms echt niet te doen; ze zaten in je haren, op je kleren.






















Net zoals de salomonszegel die daar veel, maar minder opvallend voorkwam. Een prachtig sierlijk plantje vind ik dat, ik heb ze dan ook in mijn tuin staan.






















En na een weekje weg ziet de eigen tuin er weer anders uit, ongelooflijk hoe alles gegroeid is.

Het dierlijk leven in de tuin

Om te begrijpen hoe de natuur in elkaar zit moeten we enkele basisregels kennen.
Zo is het doel van elk levend wezen om te overleven en zo de eigen soort in stand te houden. Dit doen ze in de eerste plaats door het zorgen voor een groot aantal nakomelingen. Dit kan op twee manieren; ofwel zorgen ze voor een groot aantal eitjes die eenmaal uitgekomen zijn het zelf maar moeten uitzoeken, bvb kooluiltjes of door een paar grotere eieren te leggen en dan voor de jongen te zorgen bvb merels.

Het vrouwtje van het kooluiltje legt ongeveer honderd kleine eitjes, waaruit zeer kleine rupsen komen. Dat betekent dus dat twee kooluiltjes zich in 2 jaar vermenigvuldigen tot 100, in 3 jaar tot 5000, in vier jaar tot 250000 en in het vijfde jaar tot 12 500 miljoen.

Minder sensationeel, maar net zo indrukwekkend, is de aanwas van merels. Merels leggen ongeveer 3 tot 5 eieren per legsel en hebben 3 of 4 legsels per jaar. Gemiddeld brengen ze 6 nakomelingen per jaar voor. Na een jaar zijn er dus minstens 3 paar vogels bijgekomen, het volgende jaar 9, dan 27, 81 en daarna 243, ....

Ditzelfde soort rekensommetje kunnen we toepassen bij planten, maar daar produceren sommige planten wel meer dan duizend zaden en dan hebben sommige planten nog andere vegetatieve manieren ontwikkeld.

Het moge uit deze voorbeelden duidelijk zijn dat als er geen natuurlijke vijanden zijn we overstelpt worden door merels, kooluiltjes, ... .
De meeste gaan dood als ze jong zijn of komen zelfs niet tot ontwikkeling zoals bij planten; en zo worden de aantallen van de verschillende soorten planten en dieren in evenwicht gehouden. Wat noodzakelijk is omdat er anders teveel zouden komen voor een bepaald leefgebied.
Het kan zijn dat er onvoldoende voedsel is en de meeste de hongersnood sterven of dat er niet genoeg nestgelegenheid is zodat er niet gebroed kan worden. Er kan een tekort aan schuilplaatsen zijn waardoor de meeste dood gaan door slecht weer of doordat ze opgegeten worden.

Voor de meeste dieren bestaat het leven niet alleen uit het vinden van voedsel, maar ook uit het vermijden van gegeten te worden. Alle dieren en planten maken deel uit van voedselketens.
Koolplanten worden bijvoorbeeld gegeten door bladluizen, die op hun beurt gegeten worden door de larven van verschillende zweefvliegen. Volwassen zweefvliegen kunnen opgegeten worden door een spin en die spin wordt dan weer gegeten door een roodborstje.
Deze voedselketen ziet er heel eenvoudig uit maar er zijn vele andere mogelijkheden de koolplanten worden eveneens gegeten door aardvlooien, door rupsen van kooluiltjes, door zweefvliegen. Bladluizen worden gegeten door vele soorten vogels en wespen, door lieveheersbeestjes en larven van de gaasvlieg en de zweefvlieg.
Zo ontstaat er een voedselweb, bestaande uit organismen die eten en gegeten worden.
Andere verbindingen in het voedselweb ontstaan doordat veel dieren in hun jeugd ander voedsel eten dan in een volwassen stadium.
Neem nu de wespen, ze leven van nectar, vruchtensap en andere zoete vloeistoffen. Maar hun larven hebben een eiwitrijk, dierlijk dieet nodig. De volwassen dieren gaan hier voor hun jongen naar op zoek. Sociale wespen kauwen rupsen, spinnen en andere dieren die ze vangen, tot een soort gehaktballetje en voeren die aan hun larven. Solitaire wespen leggen in hun nest een voorraad aan van bladluizen, vliegen, rupsen of spinnen en leggen hier een eitje op.
Als we dus klagen over de schade die wespen toebrengen aan ons rijp fruit, kunnen we ons troosten met de gedachte dat ze ook schadelijke dieren bestrijden.

Het is niet zo dat het aantrekken van veel dieren in de tuin, waaronder ook planteneters, tot gevolg heeft dat al uw planten opgegeten worden. Niets is minder waar en daar heeft de natuur zelf voor gezorgd. Pas uitgekomen rupsen bijvoorbeeld eten alleen heel jong, zacht en mals blad eten. Het zou ook ontzettend dom zijn van een plantesoort om toe te staan dat het volledig wordt opgegeten, hij zou dan niet kunnen bloeien, geen zaad geven en zich niet voortplanten. De plantensoort zou uitsterven en met hem alle dieren die ervan afhankelijk zijn.
In een tuin kan een groot aantal verschillende soorten planteneters aanwezig zijn, maar zolang er genoeg verschillende planten zijn en er sprake is van een natuurlijk evenwicht, waarin zowel roofdieren als schadelijke dieren aanwezig zijn, is de kans klein dat het uit de hand loopt.

Lievevrouwebedstro

Of het nu te maken heeft met het lievevrouwebedstro dat nu in bloei staat zou ik niet kunnen zeggen; maar na 9 lange maanden slaapt dochterlief eindelijk door. Toch maar even snel hout vasthouden.

Hopelijk verdwijnen mijn wallen nu ook binnen afzienbare tijd.

Bloemenakker

Vorig jaar was dit perceeltje nog mijn moestuin. Door gezinsuitbreiding zag ik dat dit jaar niet echt zitten. Toegegeven dochterlief is ondertussen al wel 9 maanden, en in het gras zitten vind ze super leuk maar daarbij nog een volledige moestuin onderhouden dat leek me toch wat van het goede te veel (voor die ene keer dat ik eens realistisch ben en niet te optimistisch).
Eigenlijk ben ik daar nu wel blij mee want met al die kleine en grotere veranderingen die we in de tuin aan het uitvoeren zijn , de schapen en de kuikentjes, ging dat toch meer stress dan ontspanning geven en da's niet echt de bedoeling hé.
Enkele berichtjes terug konden jullie zien dat we nog wel een moestuin hebben maar dan een kleintje. En achter de bloemenakker (achter het hek op de foto) is nog plaats voorzien voor de pompoenen.
Het zaad voor de bloemenakker had ik al, dat lees je hier, alsook de theorie.

Maar het graan dat ik ertussen wilde zaaien was een ander paar mouwen. Bij het plaatselijk tuincentrum keken ze me maar raar aan toen ik vroeg achter tarwe, gerst of haver. Ze vroegen zich hardop af wat ik daarmee nu weer ging aanvangen. En ja ze konden het wel bestellen maar dan in zakken van 25 kg, euhm. Dan maar naar de plaatselijke maalder (spreek dit zo plat mogelijk uit). Tarwe hadden ze wel maar na veel navraag bleek dat wintertarwe te zijn, voor zomertarwe moest ik naar Polen ofzo wisten ze me daar te vertellen. Gerst dan misschien, ook niet. Het werd dus haver, nu niet echt mijn eerste keuze maar ja.

Voorlopig zie je hier enkel nog akker maar binnen 2 maandjes moet je eens komen zien dan krioelt het hier van de kleurrijke bloemen en gonst het van de insecten.

In mei leggen alle vogels een ei

En dat dat niet altijd in een nestkast moet zijn bewijzen onderstaande koolmezen.
Al geruime tijd kunnen we vanuit ons keukenraam de bezigheden aanschouwen van deze familie. Enkele maanden geleden al begonnen ze aan de inspectie van hun toekomstig huisje. Meermaals kwamen ze langs en vlogen er eens in.
Ongeveer een maand geleden begonnen ze ineens allerlei nestmateriaal aan te slepen waarna het even rustig was, ze waren toen waarschijnlijk aan het broeden.
Ondertussen klinkt er luid getjilp en mama en papa koolmees vliegen dan ook constant af en aan om allerlei lekkers aan hun jongen te geven. 'T was echt niet simpel om ze op de gevoelige plaat vast te leggen zoals jullie hieronder kunnen zien. Ze vliegen echt recht binnen, droppen hun hapje en zijn even snel weer weg. Alleen met het koudere weer is de aanvoer toch wel iets minder dan vorige week toen het zonnetje volop scheen. Gisteren dacht ik zelfs even dat het gedaan was met de mama en papa zo lang bleven ze weg. Maar ja simpel moet dat niet zijn om met zo'n wind insecten te vangen.
Je ziet ze ook de hele borders, struiken en bomen afspeuren op zoek naar allerlei lekkers en zijn zo een gratis en biologisch bestrijdingsmiddel voor schadelijke insecten. Ophangen dus die nestkastjes.

Een drukke week met ontsnappingen, een dood kuiken en een mirakel, haleluja!

Wat een drukke week beloofde te worden is het uiteindelijk ook geworden.

Het begon nochtans allemaal prima. Samen met mijn vader, zoon en dochter-lief ging ik de schapen halen. Ze werden vakkundig ingeladen en ook het vervoer verliep vlotjes. Op onze wei aangekomen wilden de dames eerst niet uit de trailer maar zoonlief klom erin en leidde ze met kordate "vooruit" naar buiten, geweldig om te zien. En ja hoor ze crosten de wei rond en zoonlief erachteraan. Zoonlief had alleen het concept schaap nog niet goed door en begon ijverig gras te plukken in een kommetje voor de schapen, lief hé.
De eerste dagen waren ze nog wel erg schuchter maar verder deden ze het prima. Totdat ik donderdag met de late moest werken en zo omstreeks 19u30 een sms kreeg en ik citeer even "Schapen ontsnapt, twee bij de kippen, familie opgetrommeld om te komen helpen, nu eindelijk oké, stoelen voor poorten gezet, grrrrr! Morgen in orde hé"
Ik dus de volgende dag meteen aan de slag. De poorten moesten met een soort rek dichtgemaakt worden, dus dacht ik dat de schapen door ertegen te duwen de poort wat open kregen. Ik verstevigde het geheel door een stevige ijzeren draad te gebruiken. Maar enkele uren later kon ik met eigen ogen vaststellen dat er weer 2 schapen ontsnapt waren. Een nieuwe hypothese dus, de schapen duwen tegen de poort en aangezien deze enkel bovenaan vasthangt kunnen ze er onderaan toch nog door. Oplossing; een paaltje in de grond slaan zodat de poort ook onderaan niet open geduwd kan worden. Echter een dag later bleken er weer 2 te zijn ontsnapt. Ik snapte er echt niks van tot ik een tijdje later zag dat de schapen onder het poortje probeerde glippen daar waar ik doelbewust de paaltjes wat verder uit elkaar had gezet zodat de kippen er gemakkelijk doorkunnen. Soit ik hoop dat ik nu voor een definitieve oplossing heb gezorgd en morgen weer geen sms krijg op het werk.


















Zaterdag was het dan kuikentijd, de eerste 3 werden overdag al geboren, en tegen zondagochtend de anderen. Er lagen echter ook twee kuikens uitgeteld op de grond een halve meter van mama kip. Eén was echt wel dood, de andere in een verontrustende toestand. Ik had het nog een beetje zien bewegen en probeerde het onder mama kip te krijgen. Toen ik iets later nog eens ging kijken was mama kip met de andere kuikens al aan een eerste verkenning bezig. Het achtergebleven kuiken leek me toen echt wel dood en ik nam het dus maar weg en deed het in het compostvat.

Toch wel wat onder de indruk van de dode kuikentjes vertrokken we naar het schoolfeest. Toen we 's avonds terugkwamen hoorde ik echter gepiep uit het compostvat en ja hoor. Door de warmte was het kuikentje weer herrezen en ik haastte me om het onder mama kip te steken, nu wel met succes. Oef.

Graag stel ik jullie voor

aan onze houtlandschapen Hartediefje, Holleke, Hanneke en Henriëta.

April doet wat-ie-wil, en ik ook!

Echt wat een weertje hebben we de laatste weken niet gehad! Wij hebben dan ook al heel wat tijd buiten doorgebracht. Ja ik heb zelfs al een bruin kleurtje.

In de tuin is er heel wat gedaan, en dat was nodig ook. Het onkruid had een serieuze groeispurt gekregen. Ondertussen ziet het geheel er terug wat deftig uit. Dat wieden ging trouwens moeiteloos, met de hand om de bodem niet te veel te verstoren, en enkele grotere stukken geharkt.

Vrouwlief merkte wel op dat bij ons al die tuinwerkjes vaak XXL uitvallen. Neem nu onze rij frambozenstruiken, die is niet 2 of 3 meter breed, nee ineens (grofgeschat) zo'n 12 meter. Een kwestie van te voorzien in onze eigen vitamine C, B2 en B6 en de gezondheidsbevorderende antioxidanten.

Spijtig genoeg zag ik de laatste dagen weer heel wat mensen naar de gifspuit grijpen. Echt onbegrijpelijk, zeker nu alles zo droog stond ging het erg vlot. Snappen die mensen niet dat al die niet afbreekbare gifstoffen in de vorm van herbiciden of pesticiden in de voedselketen doorgegeven worden. Een insecticide dat tegen bladluizen wordt gebruikt, komt in veel sterkere mate voor in het lichaam van de zweefvliegen, die deze bladluizen eten. In de zwaluwen die boven de tuin vliegen en deze zweefvliegen eten, wordt de concentratie nog groter.
Als de bladluizen, zweefvliegen en zwaluwen doodgaan, komen de chemicaliën in de grond terecht en zo vergiftigen ze uiteindelijk gewoon zichzelf.

Ondertussen staat er heel wat in bloei in mijn tuintje zodat ik hier zelfs een bescheiden lijstje durf geven;
kruipend zenegroen/Ajuga reptans
bosanemoon/Anemone nemorosa
madeliefje/Bellis perennis
pinksterbloem/Cardamine pratensis
kievitsbloem/Fritillaria meleagris
gele dovenetel/Galeobdolon luteum
paarse dovenetel/Lamium maculatum
blauwe druifjes/Muscari botryoides
vergeet-mij-nietjes/Myosotis sylvatica
kattenkruid/Nepeta x faassenii
slanke sleutelbloem/Primula elatoir
longkruid/Pulmonaria officinalis
wildemanskruid/Pulsatilla vulgaris
paardebloem/Taraxacum
tulpen/Tulipa
kleine maagdenpalm/Vinca minor

En dan mag ik de bloesems die zorgen voor een feestelijk zicht ook niet vergeten, wat een weelde.

Wat er nu ook dringend moest gebeuren is zaaien in de moestuin. En dat hebben we dan ook gedaan, zei het dit jaar wel op een bescheidener manier.
De bloemenakker ligt ook zaaiklaar, maar ik wacht nog even op een dag dat ze regen voorspellen.

Zondag maakten we een fietstochtje, en vlinders dat we hebben gezien, echt ongelooflijk. Het was hier met 22 graden in de Kempen nu ook wel schitterend weer. De citroenvlinders, dagpauwogen, koolwitjes, klein geaderde witjes, ... vlogen duchtig in het rond. Maar wat me ten zeerste verheugde was dat ik toch wel zeker 7 oranjetipjes heb gezien en 2 icarusblauwtjes. Ik kan me bijna niet voorstellen hoe lang dat geleden was.

Momenteel maak ik me veel zorgen over de aanwezigheid van de eksters op de wei. Het is alsof ze weten dat daar 2 kippen aan het broeden zijn. Elke dag lijken ze een beetje dichter te komen.
Ik vrees dan ook dat ik nog enige ophokplicht-maatregelen zal moeten verzinnen.

Wij blijven hier in ieder geval verder genieten van het vele buiten-doen.

Doe het zelf

Aangezien we gisteren bericht kregen dat de schaapjes er klaar voor zijn moest ik wel voortmaken met mijn hekjes. Et voila.
We hebben zelf al enkele ideeën voor de namen maar mocht er nog iemand een geweldige suggestie hebben beginnende met de letter H, altijd welkom.

Dat belooft hier trouwens een hele drukte te worden volgende week; eerst de schapen en tegen het weekend zouden de kuikentjes moeten uitkomen.

Kippenstrijd

Ons Flodderke (rechts op de foto) heeft weer eens laten zien dat ze den baas is in 't kippenhok. Voor wij naar de Ardennen vertrokken zaten Blackie en Kaatje (links op de foto) te broeden.
En toen we terugkwamen zaten er ineens 3 kippen te broeden.

Wat bleek nu ons Flodderke had Blackie van de eieren gejaagd en was vrolijk verder beginnen broeden. Blackie had wel geen eieren meer maar deed toch rustig verder. Het heeft me enkele interventies gekost om Blackie duidelijk te maken dat het geen zin heeft om zonder eieren verder te blijven doen.

Kaatje had ik gisteren al verhuisd naar de grond, lijkt me gemakkelijker voor als de eieren uitkomen. Flodderke ging hevig te keer als ik nog maar in de buurt kwam, dus die liet ik maar gewoon zitten.
Vandaag speelde Flodderke het weer klaar om zich te laten gelden en zat ze ineens beneden. Maakt het mij natuurlijk gemakkelijker om de andere eieren ook naar beneden te halen.
'T zal sowieso wel duidelijk worden wie de mama is van elk kipje aangezien alle 4 mijn kippen een andere kleur hebben.
Hopelijk komt daar geen ambras van.

I love de Ardennen

Net terug van 9 dagen verlof en echt waar, de Ardennen zijn gewoon de max.
Ook al zie je daar met de jaren steeds meer en meer (vakantie)huisjes, nee zeg maar huizen, verschijnen en wordt er de laatste jaren wel erg veel hout gekapt.
Het blijft één van de gebieden in ons land waar je op grotere schaal de impact van wilde natuur kan ervaren.
Waar de weiden nog vol staan met madeliefjes en pisbloemen en er niet zo overdreven groen -bemest- uitzien als bij ons.
Waar weilanden en akkers nog omsloten worden door gemengde meidoornhagen.
Waar je tijdens een wandeling aan den lijve ontdekt wat inheemse planten nu echt zijn en welk plekje ze prefereren.
Waar de riviertjes nog klaterend helder water hebben.
Waar je nog wilde dieren ontdekt; ik herinner me nog goed de familie everzwijn die we tijdens een wandeltocht tegen kwamen of die vos, das, reebokken, herten, buizerds, uilen, oeverzwaluwen,ijsvogels, ... en ook de duidelijke sporen van de steeds uitdijnende bever-populatie mag ik niet vergeten. Om nog maar te zwijgen van alle insecten die er zo vrolijk rondvliegen.
Wij hebben het geluk dat mijn schoonouders er een huisje hebben en genieten dus regelmatig van de prachtige natuur. Ik kan alleen maar hopen dat er voldoende besef is dat we dit (en uiteraard ook alle andere natuurplekken) moeten beschermen willen we het behouden.
Volgende plantjes kwam ik tegen;
-Dotterbloem/Caltha palustris ssp. palustris
Die overvloedig bloeide in ondiepe stukken van een riviertje.


-Klein hoefblad/Asteraceae Compositae
Deze taaie, hardnekkige plant bloeit momenteel uitbundig in de zonnige wegbermen, een schitterend gezicht. Hij wordt bovendien druk bezocht door bijen en vliegen.
Volgens de persoon waarbij we een ezeltochtje boekte zou de naam verwijzen naar de kleine hoeven van een ezel.


Volgend plantje is volgens mij wolfsmelk/ Euphorbia. Niet dus, dankzij Muggenbeet en Kristof weet ik nu dat het paarbladig gouveil/Chrysosplenium oppositifolium is.


Uiteraard zagen we ook nog de bosanemoontjes/Anemone nemorosa


en het speenkruid/Ranunculus ficaria ssp bulbilifer


En nu genoeg geluierd. De tuin heeft immers niet stilgezeten, amai niet. Ineens hebben de berken en de beukenhaag blaadjes, bloeien de paardebloemen uitbundig, tiert het onkruid weelderig, moet het gras dringend gemaaid, de eieren geschouwd, plantjes uitgeplant, gezaaid in de moestuin, courgette en pompoen voorgezaaid, bosaardbeitjes verplaatst, kuikenkruimel en graan voor de bloemenakker gekocht, een strook geschupt voor de zonnebloemen aan de straatkant, nog altijd de schapenhekjes gemaakt, eens zien of alle heg-planten zijn aangeslagen ... een hele lijst maar begrijp me niet verkeerd, dat is pure ontspanning.

Vakantieplan? Ga naar de groene vakantiegids.

Nee voor ons geen massa-toerisme; al jaar en dag kiezen wij voor een vakantie uit de groene vakantiegids, kortweg ECEAT genoemd.
Het is de sfeer die wij thuis en in onze eigen tuin creëren waarnaar wij ook elders op zoek gaan. De ingrediënten; een gezellig huisje of kampeerplek, een mooie tuin, een omgeving die uitnodigt om te wandelen, fietsen met gezellige stadjes, plekjes en marktjes om te ontdekken.

In al die jaren hebben we al enkele heel bijzondere plaatsen ontdekt.
Wil je zelf op zoek gaan kijk dan hier; voor adresjes in heel Europa.
Hieronder vind je enkele adresjes in Frankrijk, ik doe nog een poging om die van Spanje, Portugal, Italië en Tsjechië te zoeken.

In de Limousin streek vind je hermitage Rochas Couchaud;een landgoed van 6 ha groot. De Hermitage is een erkend natuurreservaat met eigen bronnen, wandelpaden en een grote verscheidenheid aan flora en fauna. Zo is er onder andere een dassenburcht.
Het is een hele mooie, nette en gezellige plek maar je zit hier echt wel op het Franse platteland ver van grotere stadjes of interessante bezienswaardigheden. Wij vonden het iets minder kindvriendelijk; ze hebben er nogal graag dat je op de paadjes blijft, vandaar.


In het minder toeristische deel van de Dordogne vind je la Geyrie. Peter en Louise, uitgeweken Engelsen, hebben er een biologische geitenboerderij. De gebouwen stammen uit de 15de eeuw en herbergden vroeger een kloostergemeenschap.
Het is er heel leuk voor kinderen door de kindgerichte aanpak; de geitjes aaien, kippen eten geven, een ritje op het paard, de bokken mee verzetten, ... .
Het is hier allemaal wat meer nonchalanter, maar wel heel gezellig. Je bent hier ook echt op het Franse platteland maar er zijn toch nog enkel leuke stadjes te bezoeken.
Heel bijzonder zijn de diverse vogels die je er kan observeren; de zwaluwen vliegen af en aan, nachtzwaluwen en de uilen die je elke avond ziet vertrekken. Die uilen zijn heel indrukwekkend inclusief de jongen die krijsen voor eten.


In het drukbezochte gebied van de Périgord Noir, door de UNESCO uitgeroepen tot cultureel erfgoed, ligt la Combe. Het is er erg rustig en toch ben je vlakbij al de schitterende bezienswaardigheden gaande van grotschilderingen en andere prehistorische vondsten oa Lascaux, kastelen, gezellige middeleeuwse stadjes,... .
Persoonlijk vind ik de huur-tenten niet echt fris aandoen maar met je eigen tent een prima plek. Voor kinderen die kunnen zwemmen is het een echt paradijs door het meertje.


In het minder toeristische deel van de Ardeche ligt Le Coulet, een deels gerestaureerd, eens verlaten dorpje. Het geheel ligt wat afgelegen en ademt veel sfeer en rust uit, de afwerking van de huisjes is soms nogal bric a brac. Vooral de wandelingen op het iets verder gelegen vulkanisch plateau zijn erg mooi.

Mussenhotel

Te huur; 5 ruime kamers onder de pannen van het kippenhok, ongemeubeld, voorzien van toegangsgaten van 35 mm.
De mogelijkheid bestaat om met een aantal vriendjes en vriendinnetjes naast elkaar te huizen, op voorwaarde dat de lawaaihinder beperkt blijft tot wat getsjilp.

Een wilde, natuurrijke tuin

Kukeleku,nee, nee ik ga het hier niet weer over mijn kiekes hebben.
Nee, ik ben ermee weg, allé efkes dan toch.
Ik ga op reis naar kukeleku en neem mee;

De wilde tuin van Johan Wullaert (Lannoo)
Een boek dat me enkele jaren geleden behoorlijk heeft geïnspireerd. Er staan
niet alleen prachtige foto’s in. Het geheel is ook nog eens heel degelijk uitgelegd met veel plantenlijstjes en praktische richtlijnen voor grasveld, hooiland, borders, haag, boshoek, boomgaard, klim- en leistruiken , water, moes- en kruidentuin komen allemaal aan bod. In de boekhandel is het niet meer te vinden maar nog wel in veel bibliotheken, zoniet kan je het daar ook gewoon bestellen.

Natuurrijke tuinen van Jean Van Hoof (Lannoo)
Ook dit boek las ik enkele jaren geleden. Het is een heerlijk kijk en leesboek vol inspiratie om je tuin natuurvriendelijk in te richten. Ik noem zomaar wat onderwerpen: water in de tuin, hoe richt je een vlindertuin in, gazonneurose, natuurvriendelijke tuinafscheidingen, bodemleven in de natuurrijke tuin, nuttige beestjes, fruit uit de goede oude tijd, ... .
Het is een heel toegankelijk boek om lekker bij weg te dromen.
In de boekhandel of gewoon in de bibliotheek en anders ook aldaar te bestellen.

Villa kakelgoud!

Al wie zich afvraagt waarom het hier gepresenteerde kotje villa kakelgoud heet moet ik eigenlijk doorverwijzen naar vrouwlief. Ja 't is een ietwat heikel punt dat ik hier nu ten berde ga brengen en eigenlijk zou ik er beter gewoon over zwijgen voor de gemoederen hier weer verhit geraken.

Maar soit wie a zegt moet ook b zeggen zodus. Samen met mijn vader ging ik naar de houthandel, ik had hem uitgelegd hoe het kotje er zo ongeveer moest uitzien maar gaf het geheel zo toch wel een beetje uit handen. 'T was immers de eerste keer dat ik zo'n kotje maakte en aangezien mijn vader meer ervaring heeft met die dingen liet ik hem dus maar begaan. En in plaats van gewoon gezaagd hout heb ik dus van dat duur geschaafd hout gekocht, schoon is't in ieder geval wel maar nogal aan de prijzige kan! Wilde echt weten hoeveel het gekost heeft??? Allé vooruit dan; 251,5 eurokes.

Gelukkig kon ik de pannen wel gratis ergens van een dak gaan halen. Ik had nog gekeken op 't internet voor van die schoon Boomse pannen of zo maar die waren nogal aan de prijzige kant en dat durfde ik echt niet meer aankaarten zoals je wel zal begrijpen. Om 't een en t'ander goed te maken kreeg ik van mijn vader nog wel een zinken goot.

Het kippenhok is ruim van opzet en da's niet alleen leuk voor de kippen maar ook handig voor jezelf. De stenen vloer (ookal gratis) maakt dat het gemakkelijk te kuisen is.
Ik ben vooral heel blij met de legnesten die langst buiten te openen zijn. Heel handig voor kindjes die toch af en toe willen gaan kijken of er al iets te rapen valt.


Zoals je op de foto ziet heb ik aan de westelijke kant van binnen nog extra hout aangebracht omdat er door de spleten toch wel wat veel wind binnenkwam. Beter had waarschijnlijk geweest als ik het hout trapsgewijs over elkaar had geslagen. Maar ja dan had ik nog meer hout nodig.


Maar het moet gezegd, ik ben heel tevreden met die gouden eieren!

En ondertussen is er al eentje aan het broeden. Dat heb je met die krielkippen, één dag de eieren niet uithalen en je hebt prijs (bij wijze van spreken). Kunnen we ineens zien of onze "Pavarotti" zijn werk hier naar behoren doet.

Mocht je zelf kippen willen aanschaffen dan hoop ik dat je de voorkeur geeft aan oude kippenrassen; ze zijn niet alleen mooier dan de industriële rassen, je helpt zo ook mee ze in stand te houden. Kijk eens hier en hier.

En schaf dan ineens het boekje van velt aan over het ecologisch houden van kippen; met eenvoudige en voor de hand liggende voorwaarden voor het houden van kippen.

Ze houdt van me, ...

... ze houdt niet van me. Daar doen madeliefjes me nu altijd aan denken. Zo'n schattige, kleine bloemetjes die bovendien erg lang bloeien. Je krijgt ze alleen maar als je geen chemische producten gebruikt, want daar kunnen ze helemaal niet tegen.
Als ik sommige mensen bezig zie; ontmossen, verticuteren, beluchten, bekalken, boordjes afsteken, onkruid verdelgen en minstens eens per week gazon maaien ....
Het resultaat een onnatuurlijk, gifgroen gazon, bijna een snoekerlaken.
Nee geef mij maar een vrolijk gazon met bloeiende kruiden erin.

Nestkast voor solitaire bijen

Solitaire bijen zijn nuttig in de natuurlijk-rijke tuin.
Ze zorgen voor de instandhouding van veel bloeiende planten en voor de vruchtzetting op bessenstruiken en fruitbomen doordat ze driftig op zoek zijn naar nectar en zo voor bestuiving zorgen.

Solitaire bijen leven, ra ra ra, ieder voor zich. Het zijn erg schuwe en onrustige beestjes die vaak ook nog eens erg klein zijn en daardoor dus moeilijk te observeren en determineren. Toch komen er in de lage landen zo'n 300 soorten voor

Solitaire bijen steken zelden of nooit, ze hebben het ook niet echt nodig want ze moeten niet een heel volk verdedigen. Solitaire bijen zoeken de mensen ook niet op. Ze variëren in grootte van 2à3 mm tot 2 cm. Het zijn allemaal bloemenbezoekers die stuifmeel en nectar verzamelen dat ofwel aan hun achterpoot (bvb zandbijen en groefbijen) of aan hun buik ((bvb behangersbijen en metselbijen) wordt vervoerd.


De verschillen in levenswijze uiten zich vooral in de keuze van de nestgelegheid. Er zijn soorten die huizen in holle stengels van bijvoorbeeld braam of riet, gaten in hout en in onbewoonde slakkehuisjes. Anderen maken hun nestjes in de grond waarbij ze soms de wanden bekleden met stukjes blad (behangersbij) of haartjes gebruiken van bepaalde planten (wolbij).
In die nesten wordt door het vrouwelijke solitaire bijtje één eitje gelegd. dat eitje komt boven op een klompje stuifmeel te liggen dat met nectar is aangemaakt. Daarna wordt het celletje dichtgemaakt. Het komt voor dat er meerdere cellen met stuifmeelklompje en eitje achter elkaar in een gangetje worden gemaakt.
De larven worden aan hun lot overgelaten, eten het voedsel op, verpoppen en komen veelal het jaar daarop pas als volwassen dier tevoorschijn.


Dankzij Bart's handleiding, pronkt er nu ook een nestkast voor solitaire bijen in mijnen hof. Ik moet toegeven dat het even wat gesukkel is; "welke boormaat moet ik hier nu gebruiken en hoe groot moet de kop van de vijs zijn om den darm erop te laten passen", maar eens dat uitgezocht gaat het vanzelf. Het leuke daarvan is dat je kan piepen of er al iets inzit. En zoals je ziet zit er nog niets in!