Het begon nochtans allemaal prima. Samen met mijn vader, zoon en dochter-lief ging ik de schapen halen. Ze werden vakkundig ingeladen en ook het vervoer verliep vlotjes. Op onze wei aangekomen wilden de dames eerst niet uit de trailer maar zoonlief klom erin en leidde ze met kordate "vooruit" naar buiten, geweldig om te zien. En ja hoor ze crosten de wei rond en zoonlief erachteraan. Zoonlief had alleen het concept schaap nog niet goed door en begon ijverig gras te plukken in een kommetje voor de schapen, lief hé.
De eerste dagen waren ze nog wel erg schuchter maar verder deden ze het prima. Totdat ik donderdag met de late moest werken en zo omstreeks 19u30 een sms kreeg en ik citeer even "Schapen ontsnapt, twee bij de kippen, familie opgetrommeld om te komen helpen, nu eindelijk oké, stoelen voor poorten gezet, grrrrr! Morgen in orde hé"
Ik dus de volgende dag meteen aan de slag. De poorten moesten met een soort rek dichtgemaakt worden, dus dacht ik dat de schapen door ertegen te duwen de poort wat open kregen. Ik verstevigde het geheel door een stevige ijzeren draad te gebruiken. Maar enkele uren later kon ik met eigen ogen vaststellen dat er weer 2 schapen ontsnapt waren. Een nieuwe hypothese dus, de schapen duwen tegen de poort en aangezien deze enkel bovenaan vasthangt kunnen ze er onderaan toch nog door. Oplossing; een paaltje in de grond slaan zodat de poort ook onderaan niet open geduwd kan worden. Echter een dag later bleken er weer 2 te zijn ontsnapt. Ik snapte er echt niks van tot ik een tijdje later zag dat de schapen onder het poortje probeerde glippen daar waar ik doelbewust de paaltjes wat verder uit elkaar had gezet zodat de kippen er gemakkelijk doorkunnen. Soit ik hoop dat ik nu voor een definitieve oplossing heb gezorgd en morgen weer geen sms krijg op het werk.
Zaterdag was het dan kuikentijd, de eerste 3 werden overdag al geboren, en tegen zondagochtend de anderen. Er lagen echter ook twee kuikens uitgeteld op de grond een halve meter van mama kip. Eén was echt wel dood, de andere in een verontrustende toestand. Ik had het nog een beetje zien bewegen en probeerde het onder mama kip te krijgen. Toen ik iets later nog eens ging kijken was mama kip met de andere kuikens al aan een eerste verkenning bezig. Het achtergebleven kuiken leek me toen echt wel dood en ik nam het dus maar weg en deed het in het compostvat.
Toch wel wat onder de indruk van de dode kuikentjes vertrokken we naar het schoolfeest. Toen we 's avonds terugkwamen hoorde ik echter gepiep uit het compostvat en ja hoor. Door de warmte was het kuikentje weer herrezen en ik haastte me om het onder mama kip te steken, nu wel met succes. Oef.
straf verhaal!
BeantwoordenVerwijderen