Pesto

Na een weekje weg; moest er gewerkt worden. Tussen de buien door naar de groentenhof gespurt om daar den basilicum kaal te plukken. Allé, dat was toch de bedoeling maar na 1 rijtje begon het echter weer ongelooflijk hard te gieten en zag ik me genoodzaakt me terug naar binnen te begeven.

Het is waar basilicum en regen dat gaat niet echt goed samen. Maar jullie hebben het toch ook gehoord; er komt een na-zomertje aan. En wij zijn er bij deze dan ook helemaal klaar voor.

Om het jullie gemakkelijk te maken geef ik jullie het recept nog even mee;
-60 gr verse basilicum
-beetje zout
-70 gr parmezaanse kaas
-3 eetlepels geroosterde pijnboompitten
-2 teentjes knoflook
-3 dl olijfolie extra vierge

Maar eerlijk gezegd heb ik nog nooit pesto met de weegschaal of maatbeker gemaakt. 'T is eerder een kwestie van Jamie Oliver gewijs, alles bijeen te kappen om dan tot een geweldig goedje te komen.
Niet allen onder de pasta super lekker maar ook op de boterham om duimen en vingers bij af te likken.

En wat de blog-meeting betreft kan ik niet veel meer toevoegen aan wat onder de appelboom en the 666bbq schreven; een aangename kennismaking.

Kinderen en natuur; één groot avontuur

Vele kinderen komen nog maar weinig in de natuur. Ze missen echte natuurervaringen zoals ruiken, proeven, voelen en luisteren naar de natuur.

Ik maak het vaak mee op mijn werk met probleemjongeren; ze zijn vaak met geen stokken buiten te krijgen en verkiezen de tv, de play-station of de computer. Een wandeling of bosspel vinden ze maar saai en ze kennen me ondertussen al als ik hen probeer mee op sleeptouw te nemen naar buiten. Soms lukt me dat wel eens maar hun enthousiasme is niet altijd even groot.


Sinds het boek het laatste kind in het bos van Richard Louv is nu ook wetenschappellijk bewezen wat wij allemaal al wisten namelijk dat direct contact met de natuur van wezenlijk belang is voor de lichamelijke en geestelijke gezondheid van kinderen.

Gelukkig hebben wij daar niet zo een last mee. Buiten onze tuin, de wandelingen in het bos, ... hebben wij onze vaste plek in de Ardennen waar we regelmatig naartoe gaan.




















Zoals je op de foto's kan zien nemen wij natuurbeleving nogal letterlijk want wat is er nu leuker dan in het water te spelen en dammetjes te maken.

Graag wil ik hier ook even het fantastische boek "Vrij spel voor natuur en kinderen" van Willy Leufgen en Marianne van Lier promoten.


Want onder het motto als er geen natuur is kan je nog altijd zelf uitdagende speelplekken met zinneprikkelende natuur creëren. In het boek zijn dan ook allerlei fantastische voorbeelden uit binnen- en buitenland opgenomen. Echt om van te watertanden.

In Nederland staan ze daarmee al heel wat verder dan in Vlaanderen. En hier vind je dan ook tal van leuke informatie en speelplekken.
In Vlaanderen is de heemtuin hertog karel een voortrekker in het creëren van natuur op scholen. Ze hebben zelfs een blog. En dit inspirerend artikel moet je zeker ook lezen over het ontstaan van de tuin.

Zo nu heb ik jullie wat leesvoer meegegeven en knijp ik er even tussenuit en ga genieten van dit landschap.

















Ik zie jullie, als alles goed gaat, terug op de eco-tuin blog meeting! Tot dan.

Geen boek nodig

De eerste resultaten van de vlinder mee tel-acties zijn bekend en daardoor weten we nu precies welke vlinders het meeste voorkomen in onze tuinen.
In Vlaanderen is dat op de eerste plaats het klein koolwitje, gevolgd door de atalanta en op de derde plaats de dagpauwoog.
Gevolgd door de gamma-uil, het groot koolwitje, de gehakkelde aurelia, het oranje zandoogje, het boomblauwtje, het bruin zandoogje en het bont zandoogje.

In Nederland is de kleine vos het meest gemeld. De nummer 2 en 3 is dezelfde als in Vlaanderen namelijk de atalanta en de dagpauwoog.

Voor onderstaande vlinders heb ik in tegenstelling tot de vorige vlinder-berichtjes geen boek meer nodig.
En via deze site kunnen mensen uit Vlaanderen hun gemeente invoeren en zien wat en door hoeveel mensen er geteld is.
Zo staat in onze gemeente de koniginnepage op een gedeelde vijfde plaats, de distelvlinder op een gedeelde zesde plaats, het oranje zandoogje op nummer 4, het landkaartje komt niet voor in de top 10, het klein koolwitje vanzelfsprekend op de eerste plaats en het bont zandoogje op een gedeelde vijfde plaats.






















Om veel vlinders in de tuin te lokken moeten uiteraard planten gezet worden die gul zijn met nectar zoals de vlinderstruik, beemdkroon, hemelsleutel, grote kattestaart, echte valeriaan, koninginnekruid, lavendel, blauwe knoop, ijzerhard, marjolijn, kattekruid, ... .

Maar ook waardeplanten voor de rupsen zijn nodig zoals koolsoorten en andere kruisbloemigen zoals damastbloem en koolzaad, oost-indische kers, look-zonder-look, pinksterbloem, judaspenning, brandnetels, ... .

Maar er zijn nog meer voorwaarden die het voor vlinders aantrekkelijker maken om een tuin aan te doen. Vlinders houden van een zonnige plekje waar de wind niet al te veel kans krijgt en met de nodige beschutting.
Ze verkiezen een gevarieerde begroeiing met veel structuurvariatie. Met bomen, struiken, klimplanten, hagen en heggen geef je structuur aan je tuin.
Binnen enkele jaren hoop ik dan ook dat mijn heg hier een extra stimulans kan geven.

Maar de nodige overwinteringsplekjes voor eitjes, rupsen, poppen of volwassen vlinders zijn ook nodig. Ze houden zich graag op onder oude bladeren (laat die dus liggen!), in de grond (dus niet te veel omwoelen), holle bomen, klimop, schuurtjes, zolders en houtstapels.
Vorige winter ontdekte ik zelfs een vlinder in mijn kippenhok.

Onze pluktuin

Kunt ge u dat voorstellen. Een pluktuin recht over de deur, waar je geen werk mee hebt; niet zaaien of onkruid wieden. Alleen maar plukken, plukken en nog eens plukken.
Awel wij hebben dat dus; inderdaad recht over de deur, gewoon de straat oversteken en het poortje opendoen. Daar vind je momenteel onder andere dahlia's, zinnia's en zonnebloemen. En dat alles dankzij de grootvader van vrouwlief; hij is al meer dan 80 jaar. In zijnen hof zult ge geen enkel sprietje onkruid vinden. Elke week op maandag als ik me niet vergis, wordt het geheel geharkt en gerijfd.

'T is vrouwlief die regelmatig met haar mandje naar de overkant verdwijnt en ons huisje opfleurt. Vaak kiest ze één van haar zelfgemaakte potjes uit klei uit om er wat bloemetjes in te leggen zoals hier.

Halfoogst

Op 14 en vijftien 15 wordt half oogst gevierd; de eerst appelen zijn plukrijp,en de oogst is half binnen.

Een blauwtje opgelopen

Ik begin stilaan euforisch te worden want na het bruin blauwtje en de kleine ijsvogelvlinder, denk ik dat ik vandaag weeral een bedreigde vlinder tegen kwam namelijk het gentiaanblauwtje.

Ik schrijf hier nog voorzichtig denk, want voor ik hier weer een enorme stoot bega. Maar ondertussen heb ik al wel gemerkt dat het vlinderen een sector apart is. Ik heb me al speciaal een vlinderboek aangeschaft en nog altijd ben ik niet 100 procent zeker. Al uren, allé toch lang, heb ik in dat boek zitten kijken; is het nu deze vlinder of deze. Nog wat extra informatie op 't internet opgezocht, wat me nog meer van de wijs bracht. Ik begon zelfs te twijfelen of de vlinder die jullie hier laatst determineerden als bruin blauwtje niet gewoon een vrouwtje icarusblauwtje is.
Maar als jullie zeker zijn geloof ik jullie graag.
Uiteindelijk kwam ik dan toch terug uit bij mijn eerste gedacht.

Dus op hoop van zege stel ik jullie niet voor aan het gentiaanblauwtje maar aan een Icarusblauwtje.

Bloemenakker in bloei

Et voila, hier is ie dan onze bloemenakker. Zo op het eerste zicht zie je vooral de kleur geel van de oranje, grapje gele ganzebloem, maar dichterbij zie je ook het paars van de bolderik en het blauw van de korenbloemen. De kamille en klaprozen zijn niet zo'n succes en komen spijtig genoeg maar beperkt voor.
Je ziet het niet echt duidelijk op de foto maar achteraan tegen het kastanjehouten hek heeft een konijnenfamilie lelijk huis gehouden. Ze hebben er een heel stuk platgelopen; gelukkig zijn ze ondertussen verdwenen.
Daarenboven komt er nog bij dat er daar ook veel onkruid groeide van het genre dat je op de onderste foto ziet. Ik weet niet hoe dit onkruid heet maar als je ziet hoeveel zaad eraan hangt dan snap je dat dit een pest is. Ik ben er dan ook al enkele keren doorgelopen om het uit te trekken voordat het zaad vormt.
De vlinders en bijen hebben hun weg ondertussen al goed gevonden; en daar doen we het natuurlijk ook voor. Deze gehavende dagpauwoog heb ik hier al enkele keren tegengekomen, heeft zo te zien al een bewogen leven achter de rug.

Iemand een idee

Aangezien ik hier geen deftig vlinderboek heb en ik nu al even zit te kijken op vlindernet; maar er maar niet uitgeraak over welke soort het hier gaat. Vraag ik het dus maar even aan jullie; iemand een idee? Uiteraard zag ik hem niet vandaag met dit ***weer, maar ergens vorige week toen het zonnetje nog aardig scheen.

Kleine kippetjes worden groot

'T is weeral een tijd geleden dat ik hier nog een berichtje poste over de dieren op ons erf. Binnenkort word ik nog van de links op de site van het levend erfgoed gegooid.

Onze Bassette kippetjes zijn al flink gegroeid. Van de 13 natuurlijk uitgebroeide kuikens zitten er 4 haantjes bij; niet slecht dus.

















Het geeft wel wat beroering; al die mannelijke hormonen bij elkaar. En zeker nu de jonge haantjes ook beginnen te kraaien. Het helpt natuurlijk dat ze hier veel ruimte hebben, maar vooral het op stok gaan verliep problematisch. Uiteindelijk was het zo erg dat de kippetjes buiten moesten wachten tot de groten, inclusief de mama's al half sliepen.
Om de rust te bewaren bouwde ik dus wat slaapstokken bij, en uiteindelijk zelfs een verdiep erop zoals je kan zien.

















Ik had zeker verwacht dat de oude garde de bovenste stok ging innemen, maar die bleven liever op hun vertrouwd stekje zitten
Ondertussen verloopt het op stok gaan weer heel wat rustiger, tenzij zoals je op de foto kan zien één van de anciens het weer eens in zijn kop haalt om elders te gaan zitten.

De kippetjes moeten het ook al enkele weken zonder moeder doen, echt verstoten zijn ze, ocharme. De moeder pikte en pikt ze echt weg; nee ze moet er niets meer van weten.

Een klusje dat ik al enkele weken voor mij uit schuif is het knippen van de veren. Ik zag echt al alle mogelijke rampscenario's voor ogen. En nu ben ik sowieso al geen held in die dingen.
Ik weet nog goed hoe ik vorig jaar een demonstratie kreeg van mijn grootvader. Hij heeft nog geboerd dus de demonstratie verliep euh nogal hardhandig. De eerste keren dat het aan mij was stond ik daar met werkhandschoenen aan een beetje onzeker te wezen.

Maar het werd hoog tijd want enkele avonturiers hadden al ontdekt dat het buiten de draad ook best leuk is. Dus gisterenavond, gewacht tot het goed donker was en in alle rust de kippetjes één voor één geknipt. Het ging tot mijn eigen verbazing echt vlotjes.
















De hennetjes mogen hier nog wel een tijd blijven, maar de haantjes zoeken een nieuwe thuis. Dus mocht je plaats hebben mag je me altijd contacteren op mijn mail-adres; natuurlijk-rijk@hotmail.com. En nee niet om op te eten.

Ik kan ze natuurlijk ook meenemen naar de levend erfgoed expo.